Τις περισσότερες φορές στη ζωή μας, ερχόμαστε σ’ επαφή μ’ ανθρώπους που μάς θυμίζουν ένα κομμάτι μας. Κοινές αξίες και πεποιθήσεις, δένουν τους ανθρώπους και τους οδηγούν στη σύναψη σχέσεων. Πολύ περισσότερο, στον τομέα των φίλων, που συχνά αποτελούν ανθρώπους που είναι πιο πιθανόν να μείνουν δίπλα μας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, απ’ ότι ένας ερωτικός σύντροφος. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που θα έρθουμε αντιμέτωποι με ανθρώπους διαφορετικού υπόβαθρου, είτε αυτό είναι κοινωνικό, είτε οικονομικό είτε ακαδημαϊκό. Το πως διαχειριζόμαστε αυτές τις διαφορές, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για να εμπλουτίσουμε τη ζωή μας, μ’ απόψεις και πλευρές διαφορετικών ατόμων. 

Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι η παρέα απ’ τα φιλαράκια. Η πλειοψηφία της παρέας, με εξαίρεση τη Φοίβη, αποτελείται από άτομα που έχουν μεγαλώσει σ’ ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, αρκετά κοινό μεταξύ τους. Οι κοινωνικές διαφορές τους, γίνονται συχνά εμφανείς μέσα απ’ τα όσα μοιράζεται η Φοίβη για το παρελθόν της, με τα υπόλοιπα μέλη της παρέας.

Δεν παύει όμως ν’ αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της, παρά τις διαφορετικές εμπειρίες που έχει βιώσει. Το ίδιο αφορά και το κομμάτι των οικονομικών, μία άβολη συζήτηση που συχνά την προσπερνάμε μέσα στις παρέες. Είναι αυτή η αμηχανία που πολλές φορές δημιουργεί και παρεξηγήσεις πάνω σ’ αυτό το θέμα. Όπως στο επεισόδιο, όπου η παρέα ήταν χωρισμένη στα δύο, με τους μισούς να ξοδεύουν λεφτά σε πιο ακριβές εξόδους και τους δεύτερους ν’ αδυνατούν να τις υποστηρίξουν. 

Και ακριβώς επειδή τα «Φιλαράκια» αποτελούν ένα sitcom, όπου βασίζεται στην καθημερινότητα, είναι επόμενο να μπορούν όλα αυτά να μεταφραστούν και στη δική μας ζωή. Πολλές φορές μπορεί να έχει έρθει κανείς αντιμέτωπος μ’ αυτές τις αμήχανες συζητήσεις μέσα στην παρέα του. Έτσι όπως μιλάει ένας φίλος για τον τρόπο που μεγάλωσε, να σε κάνει να συνειδητοποιείς πως υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ένα πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής απ’ αυτόν που εσύ θεωρείς κανονικό.

Όπως επίσης το γεγονός πως κάποια άτομα στην παρέα μπορούν και θέλουν να σπαταλήσουν λεφτά σε κάτι που εσύ θεωρείς μια υπερβολική δαπάνη ενώ για εκείνους είναι κάτι σύνηθες. Τα προνόμια που έχουν δοθεί στον κάθε ένα είναι κάτι που δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται σ’ οικογένειες με πολλά χρήματα, κάποιοι σε οικογένειες που δεν έχουν τα απαραίτητα. Η ζωή δυστυχώς δεν είναι δίκαιη. Το πως μετράμε όμως τους ανθρώπους, δε βασίζεται μόνο σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, ούτε αποτελούν βάση για την επιλογή των ατόμων που είναι δίπλα μας.

Μπορείς ν’ ανακαλύψεις πολλές διαφορετικές πλευρές της ζωής μέσα απ’ τους ανθρώπους που διαφέρουν από εσένα. Μπορούν τόσο να σε προσγειώσουν όσο και να σε απογειώσουν όταν το χρειάζεσαι. Ένας φίλος που έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις μεγαλώνοντας, μπορεί να σε κάνει να δεις πως ότι πρόβλημα κι αν υπάρχει αυτή τη στιγμή, θα ξεπεραστεί. Ένας φίλος με μια μεγαλύτερη οικονομική άνεση, μπορεί να σε γνωρίσει σε μέρη και κύκλους που αλλιώς δε θα είχες πρόσβαση.

Το σημαντικότερο όμως, είναι ν’ αναγνωρίζεις πως παρά τις διαφορές, κανένας δεν είναι κακός, απλώς έχει μάθει διαφορετικά. Κι αυτή είναι μία συνειδητοποίηση που θα σε κάνει να δεις τη ζωή μ’ έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Σίγουρα, είναι πιο εύκολο να κάνεις παρέα μ’ άτομα που μπορούν οικονομικά να αντέξουν ότι κι εσύ, δε νιώθεις στην απ’ έξω, δε χρειάζεται ν’ ακυρώσεις μία έξοδο στην οποία ήθελες να πας ή μ’ άτομο με κοινό ακαδημαϊκό υπόβαθρο, όπου μπορεί να συζητάτε κομμάτια της ζωής μ’ έναν διαφορετικό τρόπο απ’ ότι με κάποιους άλλους ανθρώπους. 

Στο τέλος της ημέρας όμως, όλοι είμαστε άνθρωποι, όλοι κουβαλάμε προβλήματα, έγνοιες, αναμνήσεις κι αισθήματα. Δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί όσο μας κάνουν τα χαρακτηριστικά αυτά να πιστεύουμε. Επανερχόμενοι στο παράδειγμα με τα φιλαράκια, όλοι αγαπούσαν τη Φοίβη παρά τις διαφορές της. Ακόμα κι η κεντρική ιστορία που αφορά τη  Ρέιτσελ που έχασε τα προνόμια που είχε όντας πλούσια, μας αποδεικνύει πως αυτό που στο τέλος μένει και μετράει είναι η αγάπη που έχουμε για τους ανθρώπους γύρω μας.

Πώς λοιπόν μπορούμε να τους κρατήσουμε κοντά μας; Μέσα απ’ την επικοινωνία, χωρίς επίκριση και χωρίς φόβο. Με το να λέμε καθαρά αυτό που μας απασχολεί σ’ αυτά τα κομμάτια, οι πραγματικές σχέσεις δεν κρίνονται με βάση τα χρήματα, τις γνώσεις ή την κοινωνική μας επιρροή. Οι πραγματικές σχέσεις αφορούν τους ανθρώπους που έχουμε απέναντί μας. Έτσι, την επόμενη φορά που κάποιος στην παρέα προτείνει ένα μαγαζί που είναι πολύ πιο πάνω των οικονομικών μας δυνατοτήτων, μπορούμε ν’ αναφέρουμε την προτίμησή μας να μη σπαταλήσουμε λεφτά σε κάτι τέτοιο. Απ’ την άλλη, εφόσον βρισκόμαστε στην άλλη άκρη, να δεχτούμε πως οι φίλοι μας δεν έχουν τα ίδια γούστα και να προσπαθήσουμε μέσα απ’ τη συζήτηση να καταλήξουμε σ’ έναν συμβιβασμό που θα κρατήσει χαρούμενες και τις δύο πλευρές. 

Ναι, ίσως αυτή η λύση να είναι αμήχανη, να μας φέρνει σε δύσκολη θέση ή να μας κάνει να νιώθουμε άσχημα. Όμως είναι ακριβώς αυτές οι στιγμές που μας δένουν με τους ανθρώπους γύρω μας. Όταν καταφέρνουμε να γίνουμε ευάλωτοι και να θέσουμε τα όριά μας, μπορούμε να κρίνουμε αν οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει να είναι δίπλα μας, θέλουμε να έχουν μία θέση στη ζωή μας. Αν δούμε πως το αποτέλεσμα δε μας ικανοποιεί, ή μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα με το ποιοι είμαστε και τι έχουμε, τότε μπορούμε ν’ απομακρυνθούμε και ν’ αναζητήσουμε ανθρώπους που θα προσφέρουν στη ζωή μας την κατανόηση που αναζητάμε. Ίσως, είναι δύσκολο να γίνει στην αρχή, στην πορεία όμως, αυτού του είδους η επικοινωνία θα μας βοηθήσει να κρατήσουμε σχέσεις σημαντικές για την προσωπική μας ανάπτυξη κι ευτυχία, ανοίγοντάς μας πόρτες που μπορεί μόνοι μας να μη φανταζόμασταν ότι υπάρχουν. 

Συντάκτης: Έφη Ζ.
Επιμέλεια κειμένου: Ανδρέας Πετρόπουλος