Σε μία εποχή όπου η πρόσβαση στις νέες γνωριμίες δείχνει να ‘χει γίνει πιο εύκολη από ποτέ, η ανακάλυψη της σ3ξουαλικότητας του κάθε ατόμου αποτελεί ένα φλέγον ζήτημα. Είναι αρκετές οι φορές που οι άνθρωποι ξεχνάνε εξαιτίας αυτού του φαινομένου τη σημασία που έχει στις σχέσεις μας.
Απ’ τη μία πλευρά ίσως να χρειάζεται να φτάσουμε σ’ ένα άκρο προκειμένου ν’ αφήσουμε στην άκρη ξεπερασμένες αντιλήψεις γύρω απ’ αυτό το θέμα όπως: η καταμέτρηση των ανθρώπων των οποίων έχουν περάσει απ’ το κρεβάτι μας, η επίκριση πάνω σε θέματα που αφορούν τα θέλω των ατόμων πάνω σ’ αυτό κι η λανθασμένη αντιμετώπιση διαφορετικών σ3ξουαλικών προσανατολισμών απ’ αυτούς που έχουν καθιερωθεί απ’ την κοινωνία ως φυσιολογικοί.
Η ίδια η ερωτική πράξη φαίνεται να έχει επηρεαστεί άρρηκτα απ’ τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Προσπαθώντας να γίνουν όλα εύκολα και γρήγορα προκειμένου να συνεχίσουμε με τη ζωή μας, ξεχνάμε πως η ίδια η πράξη αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι μέσα σε μία σχέση προκειμένου να χτιστεί η σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων. Σαφώς μία σταθερή και υγιής σχέση είναι πολυπαραγοντική και προφανώς δεν είναι μόνο η ερωτική ζωή, ο λόγος για να παραμείνει κανείς σε μία τέτοια σχέση αλλά αν κάτι διαχωρίζει τον ερωτικό σύντροφο απ’ τους υπόλοιπους της ζωής μας, αυτό σίγουρα είναι το σ3ξ.
Πλέον το ίδιο υμνείται μέσα από τραγούδια που το αντιμετωπίζουν ως ένα μέσο χειραγώγησης των συντρόφων και μαγκιάς, ξεχνώντας τη σημασία που έχει στα θεμέλια των ζευγαριών. Χωρίς να κρίνεται κανένας άνθρωπος για τις επιλογές του και τον τρόπο που βλέπει την ερωτική ζωή του, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στις σχέσεις των ανθρώπων.
Μέσα σε μία σχέση, αποτελεί έναν δίαυλο επικοινωνίας, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεταφράζεται το συναίσθημα κι η αγάπη για τον άνθρωπο απέναντί μας. Είναι η στιγμή που ξεγυμνωνόμαστε μπροστά σ’ αυτόν, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά και ζητάμε να μάς αγαπήσει γι’ αυτό που είμαστε. Είναι μία στιγμή προσωπική, σχεδόν μυσταγωγική για τους δύο συντρόφους. Όταν στέκεσαι χωρίς ρούχα, μ’ όλες τις ανασφάλειες που νιώθεις για το κορμί σου κι έπειτα όλες τις ανασφάλειες που νιώθεις για τον ίδιο τον εαυτό σου, έρχεται ο άλλος να σού αποδείξει ότι αξίζει να αγαπηθείς και προσπαθεί να στο δείξει έμπρακτα μέσα απ’ τα χάδια του.
Παράλληλα, ο τρόπος που ένα ζευγάρι επικοινωνεί κατά τη διάρκεια του, είναι ένας εξαιρετικός οδηγός για το πώς να επικοινωνεί γενικότερα μέσα στη σχέση. Αν υπάρχει κατανόηση, ενσυναίσθηση, άνεση και χιούμορ, μπορεί να γίνει ευχάριστο και συναρπαστικό. Κάτι που μεταφέρεται και στα υπόλοιπα κομμάτια της σχέσης.
Είναι μία κατάσταση κατά την οποία όλοι μας είμαστε ευάλωτοι. Ίσως, για αυτό και να μη συζητιέται με αυτόν τον τρόπο τόσο συχνά. Σε έναν κόσμο που προσπαθεί να ξεφύγει από τα άβολα συναισθήματα, το να ερωτευτείς και να ανοιχτείς σε έναν άνθρωπο τολμώντας να γίνεις γραφικά ρομαντικός και μελό είναι μία πράξη τρομακτική. Φέρει έναν φόβο βαθύτερο που μεταφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Για τον κάθε άνθρωπο μπορεί και να είναι διαφορετικός, το σίγουρο είναι πως μπορεί να ξεπεραστεί μόνο μέσα από την επαφή με τους άλλους. Όταν βλέπεις πως οι μεγαλύτερες ανασφάλειες σου γίνονται αποδεκτές και πολλές φορές δεν επηρεάζουν τον τρόπο που ο άνθρωπός σού σε βλέπει, δίνεις μία διαφορετική ελευθερία στον εαυτό σου. Και φυσικά έρχεται με βαθύτερα αισθήματα αγάπης και σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις έτσι, έναν σύντροφο ζωής που πιστεύεις βαθειά μέσα σου πως δε θα σε πληγώσει ηθελημένα.
Για πολλά χρόνια, αποτελούσε απλά έναν τρόπο διαιώνισης του είδους, απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπου. Πλέον, έχοντας ξεπεράσει πολλές προκαταλείψεις πάνω σε αυτό, η κοινωνία γίνεται όλο και πιο έτοιμη να δει και πέρα από το προφανές. Ναι, είναι σίγουρα μία ανάγκη βιολογική, είναι όμως και συναισθηματική.
Έχουμε ανάγκη την αγκαλιά και το χάδι, να ξέρουμε πως κάποιος άλλος μας αγαπάει. Και σίγουρα έχουμε μεγάλη ανάγκη τη σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους. Αποτελεί ένα μέσο για τη δημιουργία μίας βαθύτερης σχέσεις με τον σύντροφό μας. Στηριζόμενοι στην κατανόηση, την αγάπη, τον σεβασμό και την τρυφερότητα, μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από μία απλή πράξη ανάγκης και αναπαραγωγής, προσφέροντάς μας δώρα όπως η αποδοχή, η σύνδεση και η επικοινωνία.
Επιμέλεια κειμένου: Ανδρέας Πετρόπουλος