«Το Ναυάγιο»: Η σειρά που ξυπνάει μνήμες από το έγκλημα στα Τέμπη

Η σειρά «Το Ναυάγιο», φαίνεται να είναι από τις πιο πετυχημένες της φετινής τηλεοπτικής σεζόν και όχι άδικα. Ανάμεσα σε εξαιρετικές ερμηνείες, καλοραμμένα κοστούμια, σκηνικά που σε γυρίζουν πίσω πολλές δεκαετίες και σκηνοθεσία, έχει δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό, που τα βραδιά αναμένει στους δέκτες του με ανυπομονησία τη συνέχεια αυτής της τραγικής ιστορίας. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα, το οποίο με τη σειρά του βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, παρακολουθούμε κάθε βράδυ τους επιζώντες από το τραγικό ναυάγιο και οι μνήμες από κάτι ακόμα πιο κοντινό, το δυστύχημα στα Τέμπη, αναζωπυρώνονται.

Η σειρά ξεκινάει με τους επιβάτες του πλοίου να επιβιβάζονται. Άτομα από διαφορετικές τάξεις, με διαφορετικά επαγγέλματα, άλλες ζωές, ξεκινάνε για ένα ταξίδι προς την πρωτεύουσα, που θα αποβεί μοιραίο. Παρακολουθώντας τα πρώτα επεισόδια, βλέπουμε την προσπάθεια κάποιων εργαζομένων να προειδοποιήσουν για την κατάσταση του πλοίου προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο. Προφανώς όμως, στον βωμό της απληστίας, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αποτελεί τίποτα παρά μια παράπλευρη απώλεια και η ανάγκη των ισχυρότερων είναι πιο σημαντική από τις ψυχές τόσων αθώων, το καράβι γεμίζει και σαλπάρει σαν να μην υπήρξαν ποτέ ενστάσεις και προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο. Και με μια σύντομη επιστροφή στο σήμερα, θυμόμαστε πως δεν ήταν λίγες οι νύξεις που είχαν γίνει από άλλους ανθρώπους πριν την τραγική κατάληξη του σιδηροδρόμου τον Φεβρουάριο του ’23. Πως ένα σύστημα γεμάτο ελλείψεις, παρόλο που του έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, αποφάσισε να αφήσει τις υποδομές του να καταρρεύσουν από το να προστατεύσει τους πολίτες του.

Μετά το ναυάγιο, παρακολουθούμε τις ζωές των επιζώντων και των συγγενών τους, να προσπαθούν όχι μόνο να ξαναχτίσουν τις ζωές τους, αλλά και να βρουν το κουράγιο να απαιτήσουν τη δικαίωση τους. Μια δικαίωση που δυστυχώς δεν ξέρουμε, αν θα έρθει, αλλά και πόσο επίπονη θα είναι η διαδικασία για αυτούς. Βλέπουμε άτομα τόσο διαφορετικά, να ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε μια αδικία, απέναντι σε έναν επιχειρηματία με τεράστια επιρροή και δύναμη. Έναν άνθρωπο που ελέγχει τόσο τον δημόσιο τύπο όσο και τους ανθρώπους μέσα στην εταιρεία του. Και παρόλο που γνώριζε την κατάσταση του πλοίου, βάζοντας μπροστά το συμφέρον του, προσπαθεί να καλύψει τον εαυτό του και την απληστία του χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο. Ένα από αυτά είναι και ένας αδίστακτος δικηγόρος, που είναι έτοιμος να παίξει οποιοδήποτε χαρτί έχει στη διάθεση του, ώστε να κερδίσει αυτή τη δίκη.

Και καθώς τα θύματα αυτής της τραγωδίας, βρίσκουν το κουράγιο, να διεκδικήσουν την αλήθεια τους και να απαιτήσουν την τιμωρία των υπευθύνων, έρχονται αντιμέτωποι με άλλα προβλήματα. Όπως το γεγονός πως κανένας δικηγόρος δεν τους αναλαμβάνει, καθώς ξέρουν πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν τόσο ισχυρό άνθρωπο. Η δίκη μπορεί στη σειρά να μην έχει ξεκινήσει ακόμα, αλλά ήδη βλέπουμε την ανήθικη προσπάθεια του δυνατού, να συνθλίψει τους αδύναμους. Μέσα από τη διαπόμπευση των θυμάτων μέσω του τύπου, παγιδεύοντας άλλους με υποχθόνιους τρόπους, προσπαθώντας να δωροδοκήσει συγγενείς και όχι μόνο των θυμάτων για να τους βγάλει από τη μέση, πληρώνοντας μάρτυρες και προωθώντας μια ψεύτικη εικόνα ενός ανθρώπου που νοιάζεται για τη συμφορά που συνέβη. Πολύ κοντά, στο σήμερα και την πολυπόθητη δίκη για να απαγγελθούν κατηγορίες στους υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας στα Τέμπη. Τον τελευταίο χρόνο, έχουμε παρακολουθήσει ακριβώς την ίδια τακτική απέναντι στο δυστύχημα, με τα μέσα να αναπαράγουν απόψεις και να φωτογραφίζουν άτομα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, θέλοντας να αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα.

Η ιστορία, αν δε γίνει μάθημα μέσα μας, είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνεται. Από το ’60 μέχρι και σήμερα, το δικαστικό σύστημα και η δικαιοσύνη, φαίνεται να εθελοτυφλούν και να αποφασίζουν με βάση το κέρδος και όχι την αλήθεια. Ίσως, «Το Ναυάγιο» να έχει σημειώσει τέτοια επιτυχία, ακριβώς γιατί μας υπενθυμίζει κάτι, που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Μέσα σε σχεδόν 70 χρόνια, ο τρόπος που αποδίδεται δικαιοσύνη, παραμένει ίδιος και απαράλλακτος. Μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε αρκετά για μια δραστική αλλαγή, μπορούμε όμως μέσα από τη φωνή μας σαν πολίτες, να απαιτήσουμε για το δικαίωμα μιας δίκαιης και ασφαλής χώρας. Όπου τα θύματα μπορούν να βρουν δικαίωση χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν και να πέσουν σε βρώμικα παιχνίδια μιας εξουσίας.

Πηγή εικόνας: in.gr