Υπάρχουν φιλίες και φιλίες κι υπάρχουν κι εκείνες που μετρούν δεκαετίες

Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη ζωή, για τους ανθρώπους που μάς προσφέρει απλόχερα μέσα στα χρόνια. Πολλές φορές, εστιάζουμε τόσο πολύ στην οικογένεια και τον έρωτα, που ξεχνάμε τις πιο σταθερές μας σχέσεις, τις φιλίες μας. Η φιλία, έρχεται σε πολλές μορφές, άλλες φορές είναι η κοπέλα που έκατσε δίπλα σου στα έδρανα, άλλες φορές οι φίλοι που παίζατε μπάλα μαζί στη γειτονιά. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε αρχίσει να ενστερνιζόμαστε την άποψη πως μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα μόνοι μας. Η αλήθεια όμως είναι, πως η ζωή δεν έχει ουσία, χωρίς ανθρώπους γύρω μας.

Δεν είναι λίγες οι φορές, που ο κυνισμός μπαίνει μπροστά και μάς οδηγεί σε μονοπάτια μοναχικά, πολλές φορές και τρομακτικά. Το να εμπιστευτείς άλλους ανθρώπους, απαιτεί μία δύναμη κι ένα θάρρος που είναι πολύ δύσκολο να έχεις, όταν έχεις φάει τα μούτρα σου στο παρελθόν. Είναι εύκολο να κάνουμε στην άκρη τους άλλους χωρίς καν να το καταλάβουμε, ακριβώς επειδή φοβόμαστε.

Εκεί είναι που οι πραγματικοί φίλοι εμφανίζονται. Τ’ άτομα που σε θέλουν πραγματικά στη ζωή τους και που είναι διατεθειμένοι να παλέψουν για να σε κρατήσουν, είναι κι αυτοί που θα σε πληγώσουν περισσότερο. Είναι οι άνθρωποι που θα κρατήσουν έναν καθρέπτη μπροστά σου, για να σε κάνουν καλύτερο, ενώ ξέρουν πως αυτό μπορεί να τούς κοστίσει την απουσία σου. Είναι οι άνθρωποι που δε φοβούνται να σού πουν που κάνεις λάθος. Ίσως, να μην το κάνουν πάντα με τον καλύτερο τρόπο, το κάνουν όμως επειδή βλέπουν πως πονάς και μόνο έτσι θα συνέλθεις.

Πολύ πιθανόν, μέσα στον χρόνο, οι άνθρωποι ν’ απομακρυνθούν, ν’ αλλάξουν, να έχουν νέα ενδιαφέροντα και συνήθειες. Δεν είναι πάντα εύκολο να μεγαλώνεις με τους ίδιους ανθρώπους γύρω σου, ούτε σου εγγυάται κανένας πως θα μείνουν για πάντα δίπλα σου. Εξάλλου ούτε εσύ, ούτε αυτοί θα μείνετε ίδιοι για πάντα. Όταν όμως η ζωή, προσφέρει αυτό το προνόμιο, όταν βλέπεις τους ανθρώπους σου να μεγαλώνουν παράλληλα μ’ εσένα και να τούς καμαρώνεις, βρίσκεις μια άλλη ευτυχία.

Όταν βλέπεις την κοπέλα που έκατσε δίπλα σου για πρώτη φορά στην Α’ λυκείου, να γίνεται μία δυναμική επαγγελματίας, έτοιμη ν’ αδράξει τις ευκαιρίες γύρω της. Ή το κάθε μέλος της παρέας σου απ’ το λύκειο ν’ αποκτάει το σπίτι του, με τον σύντροφό του και ν’ ακολουθεί τον δρόμο του. Τότε νιώθεις πραγματική ευτυχία, γιατί η χαρά είναι απ’ τα λίγα πράγματα που διπλασιάζεται όταν μοιράζεται. Οι φίλοι απ’ τα φοιτητικά χρόνια, με τα πιο τρελά μεθuσiα, οι φίλες που περάσατε μαζί τέσσερις τρελούς μήνες στη Βαρκελώνη, να πηγαίνετε από πάρτι σε πάρτι. Αυτοί οι άνθρωποι, είναι οι πραγματικοί θησαυροί της ζωής μας.

Ναι, πάντα υπάρχει η περίπτωση να πληγωθείς, προφανώς κι είμαστε όλοι άνθρωποι και θα κάνουμε λάθη. Αλλά εκεί ακριβώς στηρίζονται κι οι μακροχρόνιες σχέσεις. Στο ότι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε λάθη, να τα παραδεχόμαστε και μέσα απ’ τη σχέση αυτή, να γίνουμε καλύτεροι. Μπορεί να μη μάς είναι πάντα προφανές αυτό. Μπορεί να εκνευριζόμαστε όταν ο φίλος μας, μάς λέει μία αλήθεια μ’ έναν σκληρό τρόπο. Κι έχουμε το δικαίωμα ν’ αντιδράσουμε σ’ αυτό, αλλά και την υποχρέωση να τ’ ακούσουμε.

Τι πιο όμορφο απ’ το να έχεις ανθρώπους που θέλουν πραγματικά το καλό σου, να σε βλέπουν να εξελίσσεσαι και ν’ αποκτάς, ότι έχεις αναλύσει μέσα στις συζητήσεις σας. Η φιλία, είναι ίσως η μοναδική σχέση που απλά δημιουργείται, χωρίς λόγο κι αιτία. Δε σε συνδέει το aίμα, ούτε η έλξη, ούτε ένα παιδί. Σε συνδέουν οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα κι η αγάπη. Αισθάνεσαι με τη λογική σου, αγαπάς τον άνθρωπο αυτό, απλά γιατί είναι αυτός ο άνθρωπος. Απλά γιατί υπάρχει, επειδή τινάζει τα μαλλιά του με ναζιάρικο τρόπο ή μιλάει πιο γρήγορα όταν αναφέρεται σ’ ένα θέμα που αγαπάει.

Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις τον εαυτό σου ν’ αλλάζει μέσα απ’ τα μάτια των ανθρώπων σου, αλλά και τους ίδιους να γίνονται οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού τους. Όσοι ορισμοί κι αν υπήρξαν ποτέ για την ευτυχία, όλοι καταλήγουν στις μικρές στιγμές που αισθανόμαστε. Όλες καταλήγουν στα ξενύχτια με τους φίλους, τις βραδιές που παίζαμε επιτραπέζια, τα κλάματα, τους τσακωμούς, τις εκδρομές και τα κρυφά μας αστεία. Δεν αφήνουμε τίποτα άλλο πίσω μας εκτός απ’ αναμνήσεις.

Γι’ αυτό, ας απολαύσουμε την αγάπη που μάς προσφέρουν άνθρωποι, που στο τέλος δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από εμάς. Ας ζήσουμε μία όμορφη ζωή. Κι αν στο τέλος φύγουν από δίπλα μας, πάνα θα υπάρχουν νέα πρόσωπα να γεμίσουν τα κενά. Όσο αφήνουμε την αγάπη να υπάρχει γύρω μας, τόσο πιο εύκολο είναι να αφεθούμε στη ζωή και να απολαύσουμε όσα έχει να μάς προσφέρει, αλλά και ν’ αντέξουμε όσα ρίχνει κατά πάνω μας.