Σε όλους μας έχει συμβεί ο έρωτας -αυτός ο ύπουλος κατεργάρης-, να τρυπώσει στην καρδούλα μας. Τον ζήσαμε κάποτε λοιπόν και σιγά-σιγά -ω τι τύχη αγαθή- αυτός ο έρωτας εν τέλει έγινε σχέση. Καθώς η σχέση μεγάλωνε και τα χρόνια περνούσαν, στο παιχνίδι μπήκε και η αγάπη. Τα αμοιβαία λένε, είναι τα καλύτερα και ποιος μπορεί άλλωστε να διαφωνήσει; Ο άνθρωπος όμως είναι πλάσμα της συνήθειας και μια από αυτές είναι η ανάγκη να νιώθει ασφαλής, να έχει μια βάση, ένα λιμάνι και συχνά μπερδεύει την αληθινή αγάπη με το «βόλεμα». Όταν ένας άνθρωπος είναι χρόνια με κάποιον πώς μπορεί ν’ αναγνωρίσει αν όντως του έλειψε ή αν απλώς έχει πάρει τα ηνία η δύναμη της συνήθειας; Υπάρχουν άραγε σημάδια που μπορούν να μαρτυρήσουν την αλήθεια;
Παρακάτω ακολουθούν 5 σημάδια ότι η σχέση σου έγινε συνήθεια:
1) Τα μάτι σου το αλήτικο
Μια φράση που έλεγαν οι παλιοί για να δηλώσουν ότι το ταίρι κοιτάει κι άλλα μάτια, εκτός από τα δικά τους. Εκεί λοιπόν, που δεν έδινες καμία σημασία για το τι υπάρχει γύρω σου, ξαφνικά ένας ολόκληρος κόσμος ξεδιπλώνεται πάλι μπροστά σου ειδκά αν το ταίρι σου θα είναι για κάποιο καιρό μακριά σου. Βασικά, το θέμα εδώ δεν είναι το να κοιτάξεις, ούτε φυσικά κι είναι αιτία χωρισμού, μιας και η παροιμία λέει: «Για όλα υπάρχει νόμος, για τα μάτια όχι όμως», αν όμως η πονηρή σου σκέψη, θα ήθελες να γίνει πράξη, σημαίνει ότι όχι μόνο το έτερον σου ήμισυ δε σου έλειψε, αλλά είσαι ήδη με το ένα «πόδι» έξω από τη σχέση.
2) «Και δε χτυπάει το τηλέφωνο»
«Και δε σε πιάνει και κανένα παράπονο», θα έπρεπε να είναι η συνέχεια στο συγκεκριμένο λαϊκό άσμα. Η καθημερινότητα ως γνωστόν μπορεί να γίνει κουραστική και ψυχικά αλλά και σωματικά. Το πιο λογικό θα ήταν να περιμένεις πώς και πώς να τελειώσουν οι δουλειές σας ώστε να μιλήσετε για αυτήν τη μια ώρα το βράδυ, ή ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας με κάθε δυνατή ευκαιρία ν’ ανταλλάξετε μηνύματα αγάπης και να βρεθείτε -παρ’ όλα αυτά όμως, σιωπή. Όταν είσαι ερωτευμένος θέλεις να επικοινωνείς όσο το δυνατόν περισσότερο με το ταίρι σου και παρόλο που εν καιρώ η επικοινωνία μειώνεται, δε σημαίνει ότι το επόμενο στάδιο είναι ότι διακόπτεται κιόλας.
3) Μου λείπεις… ή μήπως όχι;
Όταν αγαπάς κάποιον, θέλεις να περνάς ποιοτικό χρόνο μαζί του και αυτός ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός. Πόσο μάλλον, αν είχατε να ιδωθείτε κάποιο διάστημα. Τίποτα δε συγκρίνεται με το συναίσθημα του να σου λείπει κάποιος και να περιμένεις με την καρδιά στα χέρια την επιστροφή του. Προκαλεί τεράστιες πολύωρες αγκαλιές, παθιασμένο έρωτας σε κάθε σημείο του σπιτιού, έως και χαζά χαμόγελα λες και το honeymoon phase ξεκίνησε από την αρχή και ένας αέρας ανανέωσης ήρθε και αναζωπύρωσε τη σχέση. Ή μήπως δεν είναι αυτό το σενάριο που πραγματικά συνέβη; Αν όχι, μήπως ακούτε και εσείς τις καμπάνες που σημάνουν κόκκινο συναγερμό; Ντιν-ντον.
4) Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς
Από τη λίστα δε θα μπορούσε φυσικά να λείπει η αδιαφορία. Οι μικροί τσακωμοί ήταν, είναι κι θα είναι υπαρκτοί σε μια ερωτική σχέση, όμως εσείς αντί για μικρά ερωτικά καυγαδάκια, κάθε πρόβλημα το αντιμετωπίζετε με απάθεια. Ούτε χαριτωμένες σκηνές ζηλοτυπίας, ούτε άγχος για το πού βρίσκεται το ταίρι και πόσο καλά περνάει χωρίς εσένα, ούτε βιασύνη για το πότε θα επιστρέψει, όλα κυλούν ομαλά και ήρεμα, ίσως υπερβολικά ήρεμα. Μήπως από τη φυσιολογική υγιή σχέση, περάσατε σε μια εντελώς ανιαρή ρουτίνα κι απλώς ανέχεστε ο ένας τον άλλον;
5) Που θα πάμε; «Όπου θες»
Ας πούμε ότι έλειψε κάποιον καιρό το έτερον ήμισυ και αποφασίσατε να πάτε ένα κοντινό ταξίδι για να επανασυνδεθείτε και να επαναφορτίσετε τις ερωτικές σας μπαταρίες. Μια αθώα ερώτηση όπως το «Πού θα πάμε;» δεν μπορεί σαφώς από μόνη της να δώσει ένα συμπέρασμα για μια ολόκληρη σχέση, μια απάντηση όμως ουδέτερη και ψυχρή όπως το «όπου θες, δεν έχω πρόβλημα» πρέπει να προβληματίσει. Στην αρχή μιας σχέσης ο ενθουσιασμός και η ερωτική φλόγα φτάνει στο κόκκινο, από ένα σημείο και έπειτα, αν το επιτρέψετε σειρά θα πάρει ο συμβιβασμός. Δε σε ενδιαφέρει πλέον πού θα πάτε, με ποιους θα είστε, αν θα είναι ρομαντικός προορισμός ή οικογενειακή εκδρομή, δεν παίρνεις μέρος στις αποφάσεις και είναι σαν να λες «όπου και να πάμε βαρετά θα είναι, άρα διάλεξε εσύ», αν αυτό δε φωνάζει συνήθεια, τότε τι;
Η δύναμη της συνήθειας είναι τόσο ισχυρή που μπορεί εύκολα να μας τραβήξει στη λούπα της δίχως καν να το πάρουμε χαμπάρι. Η ανανέωση της σχέσης μας, με οποιονδήποτε τρόπο, είναι βασικό κομμάτι της ερωτικής και συντροφικής μας ζωής και ένα έργο που δε σταματά ποτέ και βοηθάει και τη σχέση να προχωρά ασταμάτητα προς την προσωπική , συνεπώς και συντροφική εξέλιξη αλλά και την ίδια τη σύνδεση του ζευγαριού να παραμένει ισχυρή και αδιάσπαστη μέσα στο χρόνο. Όταν επαναπαυόμαστε στην ασφάλεια που προσφέρει μια μακροχρόνια σχέση, κινδυνεύουμε να χάσουμε τον άνθρωπο μας από έλλειψη προσπάθειας. Η αγάπη ανθίζει όσο την ποτίζουμε.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου