Νεκρό άλογο στην Κέρκυρα και βασανισμένα γαϊδουράκια στη Θήρα

Οργή προκάλεσε ο ξαφνικός θάνατος ενός αλόγου τουριστικής άμαξας στην Κέρκυρα την περασμένη Πέμπτη. Τραγικό τέλος βρήκε στη μέση του δρόμου, ενώ πρόσφατα είχε περάσει ασθένεια και ήταν η πρώτη μέρα που επέστρεφε. Για το περιστατικό επενέβη εισαγγελέας , ενώ ο ιδιοκτήτης συνελήφθη και του έχει επιβληθεί πρόστιμο 30.000 ευρώ για κακοποίηση ζώου. Με τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, αφέθηκε ελεύθερος ο 76χρονος , παρ’ όλα αυτά η υπόθεση οδηγείται πλέον στο στάδιο της κύριας ανάκρισης με την κατηγορία ότι το άλογο εργαζόταν ενώ είχε χρόνιο πνευμονικό εμφύσημα. Η πρόεδρος φιλοζωικών οργανώσεων Κέρκυρας, Στάμη Τζώρα, δήλωσε ότι «για το συγκεκριμένο θέμα με τις άμαξες έχουμε πάει πάρα πολλές φορές στην αστυνομία. Φτάσαμε στα άκρα και στον θάνατο ενός ζώου για να μας ακούσει επιτέλους ο κόσμος, γιατί φωνάζουμε χρόνια για τις άμαξες» καθώς και υπήρξαν αναφορές για συστηματική κακοποίηση ζώων που εκτίθονταν σε ακραίες καιρικές συνθήκες για να μεταφέρουν τουρίστες. Σ’ αυτήν την κοινωνία θέλουμε να ζούμε; Σ’ εκείνη που αθώες ψυχές πεθαίνουν και βασανίζονται ενώ εμείς χαλαρώνουμε στη θάλασσα απολαμβάνοντας τον ήλιο;

Ένα εξίσου επίκαιρο θέμα, είναι και τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης. Τα γαϊδουράκια έχουν διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στο παρελθόν της Ελλάδας, ιδιαίτερα στη νησιωτική χώρα, κι αποτελούν μέρος της γοητευτικής γης των νησιών. Η Σαντορίνη έχει πολλά απροσπέλαστα μονοπάτια, αμέτρητες σκάλες, στις οποίες εκτιμάται πως ένα γαϊδουράκι θα ταξιδέψει ευχάριστα, χαρίζοντας μια μια γοητευτική και κάπως νοσταλγική βόλτα. Αυτή είναι η διαφήμιση που παρουσιάζεται στους τουρίστες της Σαντορίνης κάθε χρόνο και τους παροτρύνει να ζήσουν την «αξέχαστη» αυτή εμπειρία που προσφέρει μια βόλτα μ’ ένα βασανισμένο γαϊδουράκι, άσχετα με τη δημόσια κατακραυγή που δέχθηκαν αυτοί οι άνθρωποι (ή μήπως να πούμε απάνθρωποι) και ασχέτως αν η PETA στην έκθεσή της το 2018 απαίτησε την καθολική αφαίρεση της εκμετάλλευσής τους. Γιατί ακόμα κι αν οι ελληνικές αρχές τάχα μου αντέδρασαν, φαίνεται πως δεν υπήρξε αποτέλεσμα, μιας και ο τουρισμός και η αφαίμαξη των τουριστών αποδεικνύεται πως είναι πιο σημαντική από εκατοντάδες ψυχές που μαρτυρούν κάθε χρόνο κάτω από ανήκουστες συνθήκες, με ελάχιστο νερό, στον καυτό ήλιο σηκώνοντας αμέτρητο βάρος για να μεταφέρουν τις αυτού εξοχότητες που πληρώνουν αδρά για μια τέτοια «εμπειρία». Κάποιος θα μπορούσε εύκολα να συμπεράνει ότι γινόμαστε όλοι συνεργοί σ’ ένα έγκλημα που δεν είναι κρυφό, αλλά οδυνηρά φανερό με θράσος και ανηθικότητα.

Η χρήση των ζώων στα τουριστικά μέρη είναι ευρέως γνωστή, καθώς ολόκληρες επιχειρήσεις έχουν στηρίξει το κέρδος τους πάνω κυριολεκτικά στις πλάτες αθώων πλασμάτων, υποβάλλοντάς τα σε συνθήκες που κανένα ανθρώπινο ον δεν επιτρέπεται να βιώσει, πόσο μάλλον να επιβιώσει, για δέκα αργύρια παραπάνω. Ύδρα, Αμοργός, Κρήτη, Πάρος, Σέριφος, Φολέγανδρος, Νάξος. Δεκάδες νησιά με την ίδια ακριβώς νοοτροπία, θυσιάζουν και θανατώνουν με τον χειρότερο τρόπο ψυχές προς όφελός τους. Οι φιλοζωικές σ’ όλη τη χώρα μα και στο εξωτερικό συνεχώς φωνάζουν, μα δεν ακούγονται. Η πρόεδρος της PETA Γερμανίας, Ίνγκριντ Νεβκιρκ δήλωσε πως «Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να πάρουν θέση και να απαγορεύσουν την εκμετάλλευση αυτών των ζώων» και υπογράμμισε πως «η Σαντορίνη εξαιρείται από την Ελλάδα και τον ελληνικό νόμο -είναι ένα εντελώς απολίτιστο μέρος» και ειλικρινά, δε θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο. Σύμφωνα με στοιχεία του πανεπιστημίου Αθηνών, το 1955 υπήρχαν στο νησί 508.000 γαϊδουράκια, το 2015 είχαν καταγραφεί 12.000, αλλά σήμερα δεν έχουν απομείνει περισσότερα από 2.000 και αυτό σημαίνει πως ο πληθυσμός των τετράποδων στη Σαντορίνη έχει μειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες κατά 96% -σε τι να οφείλεται αυτό άραγε; Μήπως στο γεγονός ότι κανένας ζωντανός οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει κάτω από τις τόσο αντίξοες συνθήκες και σε περίπτωση που πλέον δε θεωρείται χρήσιμος οδηγείται προς την ευθανασία; Ποιος κινεί τα νήματα και κλείνει στόματα; Πώς έφτασαν τα λεφτά να είναι πάνω από την ηθική; Γιατί κανένας δεν κάνει κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Εν ολίγοις, δε μας ενδιαφέρει ποιος θα χάσει τη ζωή του ή θα τραυματιστεί στη πορεία, εφόσον είναι «απλά ένα ζώο» και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αυτοί λοιπόν θέλουμε να είμαστε σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία; Εκείνοι που γυρίζουν το πρόσωπο από την άλλη και εθελοτυφλούν ενώ βασανίζονται εκατοντάδες αθώες ψυχές; Αν στο βωμό των χρημάτων είμαστε ικανοί να θυσιάζουμε χιλιάδες αθώα πλάσματα, τότε μάλλον ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να τρομάζουμε με το ανθρώπινο είδος αλλά και να ντρεπόμαστε πού και πού αντί να στηρίζουμε τέτοια τουριστικά μέρη.

Δεν είναι μόδα, δεν είναι κάποια μαγική και αξέχαστη εμπειρία και σίγουρα δεν είναι πιασάρικη διαφήμιση για να προσελκύσουμε τουρίστες, δε θα είναι κάτι που θα έπρεπε να μας κάνει περήφανους σαν ανθρώπους και σαν λαό -τα ζώα δεν είναι αντικείμενα προς χρήση. Άμεση και αναγκαία λοιπόν είναι η λήψη μέτρων για τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης και για όλα τα ζώα που υπόκεινται σε τέτοιου είδους βασανισμό, ήρθε η ώρα να σπάσει η σιωπή και απαιτείται η άμεση προσοχή από την ίδια την κυβέρνηση. Πόσα ζώα άραγε θα χρειαστεί ακόμα να χαθούν μέχρι να κατανοήσουμε ότι δεν είναι μια επιχειρηματική λύση, αλλά ζωντανοί οργανισμοί με δικαιώματα;