Ένα γλυκό που τρώγεται ανεξαρτήτως καιρού και ταυτόχρονα σηματοδοτεί την αγαπημένη εποχή πολλών είναι το παγωτό. Άπειρες είναι οι γεύσεις πλέον -φρούτα, κομμάτια brownies, ζελέ, διάφορα είδη σοκολάτας σε ποικίλα χρώματα, όπως rubi, ube, dark, επικαλύψεις, περίεργοι συνδυασμοί, mochi και μια νέα γεύση που ήρθε για να μείνει και κάνει ήδη θραύση. Παγωτό με γεύση μπουγάτσα! Ναι, καλά ακούσατε, γιατί ποιος δεν αγαπά την μπουγάτσα; Πρόκειται για παγωτό με κρέμα βανίλια, αγκαλιασμένη από στρώσεις φύλλου, παρέα με κανέλα και ζάχαρη άχνη. Γενικά, η μπουγάτσα από μόνη της δύσκολα σε αφήνει ασυγκίνητο. Μας δυσκολεύει όμως να την απολαύσουμε το καλοκαίρι, καθώς ο υδράργυρος ανεβαίνει και αποφεύγουμε οτιδήποτε μπορεί να μας ζεστάνει περισσότερο.
Ο εφευρέτης του παγωτού με γεύση μπουγάτσα είναι ο κος Στέλιος Ρίμπας. Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 FM», εξηγεί πώς οδηγήθηκε σε αυτή την έξυπνη ανακάλυψη: «Ξεκινήσαμε τον χειμώνα να κάνουμε ένα τσουρέκι με κρέμες και πραλίνες. Φτιάξαμε την ποσότητα που θέλαμε και περίσσεψε ένα μικρό κουβαδάκι με κρέμα μπουγάτσα. Σκεφτόμουν τι να το κάνω, πώς να το αξιοποιήσω για να μην πάει χαμένη η νόστιμη κρέμα και μού ήρθε η ιδέα -αν και ήμασταν στα μέσα του Δεκέμβρη, να φτιάξω παγωτό! Η δοκιμή έτυχε και …πέτυχε». Για λόγους ευκολίας πάντως ο κος Ρίμπας σκέφτεται να τοποθετήσει και κανονικές μπουγάτσες δίπλα στο προϊόν του για να ξέρουν ακόμη και οι λιγότερο ενημερωμένοι περί τίνος πρόκειται και να είναι δίπλα δίπλα το ζεστό με το παγωμένο μπουγατσίνι. Πώς γίνεται όμως το σερβίρισμα;
Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που είναι γνωστή ως η γενέτειρα της μπουγάτσας -αλμυρής και γλυκιάς, ο επισκέπτης απολαμβάνει την εμπειρία της νέας αυτής γεύσης με τον εξής τρόπο: Πριν από το σερβίρισμα βουτάνε το παγωτίνι στο γλάσο, βάζουν ζάχαρη άχνη και το πασπαλίζουν με κανέλα, όπως ακριβώς και στη ζεστή με το φύλλο. Όπως φαίνεται, λίγους μήνες μετά, οι τουρίστες (κυρίως Γερμανοί και Κινέζοι) ήδη το αγάπησαν, μιας και το συγκεκριμένο έδεσμα συντροφεύει τα πρωινά μας εδώ και πολλά χρόνια. Οπότε, δεν απορούμε καθόλου για την επιτυχία του. Πρόκειται για ένα γλυκό που κατάφερε να οδηγήσει τους γευστικούς μας κάλυκες σε νέες περιπέτειες -και μόνο στη σκέψη του μας τρέχουν τα σάλια.
Αν ρωτάτε εμάς πάντως, έχουμε να προτείνουμε και άλλες νέες γεύσεις γνωστών γλυκών εδεσμάτων για μελλοντική χρήση με την ελπίδα ότι κάποιος θα μας λυπηθεί και θα τις δημιουργήσει: Παγωτό με γεύση τουλούμπα, μπακλαβά, εκλέρ σοκολάτας, σουδάκια με καραμέλα, ροξάκια, κιουνεφέ, καρυδόπιτα με σοκολάτα, χαλβά σιμιγδαλένιο, σαραγλί, λουκουμά, και φυσικά -κάτι που δε θα μπορούσε να λείπει από την προτεινόμενη λίστα- παγωτό με γεύση πάστα φλώρα της γιαγιάς -για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι. Όπως και να έχει, υποστηρίζουμε τη νέα αυτή γεύση και ανυπομονούμε να δοκιμάσουμε.
Υπάρχει άραγε όριο στην απόλαυση; Οπουδήποτε αλλού, ίσως. Στο παγωτό όμως, ποτέ! Μικροί και μεγάλοι σπεύδουν να το γνωρίσουν και να το δοκιμάσουν κι από ότι ακούγεται ως τώρα, η ομοιότητα με την μπουγάτσα είναι εκπληκτική. Κι αφού συνταγή δεν πρόκειται να πάρουμε, μήπως ήρθε η στιγμή για ένα ταξιδάκι; Αν δεν είναι αυτός σημαντικός λόγος να πας Θεσσαλονίκη, τότε ποιος είναι; Και φυσικά, κερνάμε εμείς!
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.