Εμείς οι ανασφαλείς έχουμε πάντα την ανάγκη ν' ακούμε έναν καλό λόγο

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους με αυτοπεποίθηση. Σου αποπνέουν μια σιγουριά για το χαρακτήρα τους, γνωρίζουν ακριβώς ποιοι είναι, τι κάνουν και πού πάνε. Οποιαδήποτε στιγμή κι αν τους ρωτήσεις ξέρουν να σου πουν τι θέλουν και τι έχουν καταφέρει μέχρι τώρα. Είναι ωραίοι αυτοί οι άνθρωποι κι ίσως εγώ να τους βλέπω έτσι, γιατί δεν άνηκα ποτέ σ’ αυτούς. Και τα καλύτερα παιδιά να μην είναι, τέτοιους ανθρώπους τους αγαπάς. Τους αγαπάς για τη δυναμική τους, για το γεγονός ότι δείχνουν άφοβα κάθε ελάττωμά τους κι εσύ ασυνείδητα το αποδέχεσαι ως δεδομένο και θετικό.

Απ’ την άλλη, υπάρχει και μια άλλη μερίδα ανθρώπων –που είμαστε πολλοί περισσότεροι– οι οποίοι είναι ανασφαλείς ως το κόκκαλο. Γνωρίζοντας αυτούς τους ανθρώπους και παρατηρώντας τους, διαπιστώνω πως ποτέ δεν είναι απόλυτα ελεύθεροι. Πάντα κρατάνε κάτι μέσα τους κι αυτό όχι γιατί θέλουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, αλλά γιατί έτσι νομίζουν–και το τονίζω το «νομίζουν»– πως θα προστατεύσουν τους άλλους. Θεωρώντας το χαρακτήρα τους αδιάφορο και βαρετό, δεν ανοίγονται εύκολα και δεν αφήνονται.

Θα τους δεις πολλές φορές να δείχνουν λιγότερα απ’ όσα πραγματικά είναι εξαιτίας του φόβου. Θα τους έχεις δει σίγουρα ν’ αποζητούν την επιτυχία και την καταξίωση σε διάφορους τομείς και να καταβάλουν άπειρες προσπάθειες για τ’ όνομά τους. Μια αέναη προσπάθεια να αποδείξουν στους άλλους ότι αξίζουν.

Στο μυαλό αυτών των ανθρώπων τα πάντα είναι αρνητικά. Όλα, μα όλα, είναι μαύρα κι άραχνα. Τι κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο, πως τα ‘χουν καταφέρει δηλαδή μέχρι στιγμής μια χαρά στη ζωή τους. Εκείνοι δεν πρόκειται να το πιστέψουν ποτέ, γιατί δε βλέπουν. Δεν μπορούν να το δουν και δε φταίνε απόλυτα αυτοί γι΄ αυτό. Μην τους κατηγορήσεις με την πρώτη ευκαιρία, μη βιαστείς να τους χαρακτηρίσεις χαζούς και αφελείς. Είναι χαρακτηριστικό τους απ’ τα γεννοφάσκια τους, είναι η φύση τους τέτοια κι όση ψυχανάλυση και να κάνουν δεν θα ‘ναι ποτέ αρκετή.

Το χειρότερο απ’ όλα; Η σύγκριση. Μέσα στην τόση τους ανασφάλεια, η σύγκριση του εαυτού τους με τους άλλους έρχεται αναπόφευκτα να ταράξει κι άλλο τα νερά τους. Πάντα όλοι οι άλλοι είναι ανώτεροι και καλύτεροι απ’ αυτούς και το αστείο είναι πως παρατηρούν μεμονωμένα και ξεχωριστά πράγματα στον καθένα. Θα συγκρίνουν, για παράδειγμα, τα επαγγελματικά τους μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο άτομο που έχει τακτοποιήσει πλήρως τα δικά του επαγγελματικά. Δε θα μπουν όμως στη διαδικασία να κοιτάξουν κάτι άλλο, έναν άλλο τομέα ζωής που ενδεχομένως να πηγαίνει στραβά. Την ίδια ακριβώς τακτική θα εφαρμόσουν και στα προσωπικά τους. Πάντα θα βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος, επομένως αυτοί οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να χάνουν σε οποιαδήποτε σύγκριση.

Μήπως να βάζαμε φωτεινές επιγραφές στους δρόμους με τ’ όνομά τους; Έτσι, να βλέπουν κάθε δέκα μέτρα ένα «Γιώργο, είσαι μια χαρά!», ένα «Κατερίνα, μπράβο, τα πας περίφημα!». Πόσο τραγικό ακούγεται αυτό και πόσο αληθινό είναι. Όπως τα μικρά παιδιά που λειτουργούν με την επιβράβευση, έτσι και οι ανασφαλείς φίλοι μας έχουν ανάγκη από ένα καλό λόγο. Είναι τόσο σημαντικό γι΄ αυτούς και μακάρι να ξέρατε πόσο πολύ θα βοηθούσε στην ψυχοσύνθεσή τους.

Αν υπήρχε ένας τρόπος να τους βγάλεις από τη ζωή τους, να την παρακολουθήσουν με το μάτι ενός τρίτου. Να τους βάλεις να παρατηρήσουν τον εαυτό τους, τις αντιδράσεις και τις κινήσεις τους μήπως και το δουν, μήπως και καταλάβουν πως δεν είναι όλα τόσο λάθος όσο τα αντιλαμβάνονται. Γι’ αυτά τα τυπάκια όλα τα αυτονόητα είναι ερωτηματικά κι αμφιβολίες. Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, σε τέτοιες περιπτώσεις, τα λόγια όχι μόνο δεν είναι περιττά αλλά είναι απαραίτητα και αναγκαία.

Είναι απαραίτητο και αναγκαίο άνθρωποι σαν κι εμάς να λαμβάνουν καθημερινά δόσεις αυτοπεποίθησης. Τι κοστίζει μια καλή κουβέντα σ’ έναν άνθρωπο που έχει εκ φύσεως την αυτοπεποίθησή του στα τάρταρα; Δείξτε λίγη κατανόηση, βρε παιδιά. Έχουμε κι εμείς τη γλύκα μας όσο να ‘ναι. Να μας τα χώνετε για τα στραβά μας, δε λέω, αλλά να μας λέτε και κανένα καλό λόγο πού και πού. Να ένα χαμόγελο θα σκάσουμε ως τ΄αυτιά. Για πολλές μέρες θα σκεφτόμαστε αυτή σας την κουβέντα και θα νιώθουμε περήφανοι. Τα λόγια σας μας τονώνουν το ηθικό, τα ζητάει ο οργανισμός μας!

Κάντε μια προσπάθεια και θα δείτε μάτια να λάμπουν, ανθρώπους να ξετυλίγουν το μεγαλείο του χαρακτήρα τους και της ψυχής τους. Ένα μεγαλείο που, αν εσείς δεν πιστεύατε μια φορά ότι υπήρχε, αυτοί δεν το πίστευαν δέκα. Θα βγείτε βέβαια κι εσείς κερδισμένοι, μη νομίζετε. Χαλί να μας πατήσετε θα γίνουμε γιατί θα σας θεωρήσουμε ευεργέτες μας. Γι΄αυτό σας λέω, οτιδήποτε λέτε, μετράει. Κάθε λέξη σας είναι σημαντική και υπολογίσιμη. Αφήστε για τους άλλους τις πράξεις αυτές καθαυτές. Σε μας μπείτε στον κόπο να τις εξηγήσετε με λόγια, το έχουμε μεγάλη ανάγκη.