Φτάνει πια με τα σκωτσέζικα ντους

Πόσο εύκολα κι απλά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, αν στις ζωές μας ήμασταν όλοι απόλυτα ξεκάθαροι και σταθεροί στις απόψεις μας. Αν λέγαμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, στα ίσα χωρίς περιστροφές, οι ανθρώπινες σχέσεις θα ήταν πιο βατές κι όχι τόσο περίπλοκες όσο τις έχουμε κάνει.

Αντί αυτού, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων συνεχίζει να παίζει τα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων. Κρυφτό και κυνηγητό ή αλλιώς το λεγόμενο σκωτσέζικο ντους. Μία θέλω-μία δε θέλω, μία κρύο-μία ζέστη γιατί έτσι, λένε, αποκτά ενδιαφέρον το φλερτ. Έτσι γιατί πολλοί αρέσκονται στον ιντριγκαδόρικο έρωτα, σ’ αυτόν που περνάει από σαράντα κύματα για να μεστώσει.

Δε ρώτησαν όμως την άλλη μερίδα. Κανείς δε σκέφτηκε πως όλο αυτό το παιχνιδάκι κουράζει κάποια στιγμή. Υπάρχουν κι αυτοί που βαριούνται, αυτοί που ξενερώνουν με τις ασταθείς θερμοκρασίες. Θέλουν και προτιμούν στη ζωή τους και στον έρωτα τη σταθερότητα. «Θέλω. Θέλεις;» και ξεκάθαρες κουβέντες γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Το δείχνουν αυτό το «θέλω» και περιμένουν κι ο άλλος που έχουν απέναντί τους να κάνει το ίδιο. Το «θέλω περίπου» δεν υπάρχει κι αλίμονό μας  αν όλη μας η ζωή περιστρέφεται γύρω απ’ το «περίπου» κι όχι απ’ το «ακριβώς».

Δε λέω, έχουν και τα σκωτσέζικα ντους τη χάρη τους, όταν μιλάμε για «ψήσιμο». Ισχύει αυτό που λένε πως όταν σε φτύνουν εσύ κολλάς σαν το γραμματόσημο, αλλά όχι να γινόμαστε και κάρβουνο απ’ το πολύ ψηστήρι.  Καλό είναι να μην το παρακάνουμε, να κρατάει για λίγο και για καλό σκοπό. Ίσα-ίσα για να σιγουρευτούμε πως κι η άλλη πλευρά είναι διατεθειμένη να προχωρήσει, πως βρίσκει ένα ενδιαφέρον, το οποίο δυσκολεύεται να εκδηλώσει. 

Μόνο και μόνο γι’ αυτό και για κανέναν άλλο λόγο, γιατί όταν κάποιος σου δείχνει ότι γουστάρει κι ύστερα στο πάρει πίσω, εσύ θα θορυβηθείς αν φυσικά αισθάνεσαι το ίδιο. Σαν να σου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και να σου λέει πως τώρα είναι η δική σου σειρά να δείξεις το ενδιαφέρον σου για να πάτε παρακάτω. Τίποτα δεν έχει να μας πει το ατελείωτο σκωτσέζικο που δεν έχει αίσιο τέλος. Όταν ξεπερνάμε τα όρια και βασανίζουμε τους ανθρώπους μία με πάγο και μία με φωτιά επί μονίμου βάσεως, μόνο κακό κάνουμε. Όπως όλα έχουν τα όριά τους, έτσι κι αυτό. 

Να μην ξεχνάμε πως συνηθίζουν να παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια όσοι είναι υπέρμετρα εγωιστές. Όλοι αυτοί που θέλουν να τονώσουν τον εγωισμό και την αυτοπεποίθησή τους με μια ακόμη κατάκτηση στη συλλογή τους. Εκείνοι οι τύποι που συνηθίζουν να μην ξεκαθαρίζουν τη θέση τους, οι ανασφαλείς που φυλάνε συνεχώς τα νώτα τους και δεν εκτίθενται σε κινδύνους.

Άσε που ο έρωτας δεν είναι παιχνίδι στρατηγικής. Δεν μπορεί ο καψούρης να παίζει για πολύ καιρό κι εκείνος που συνεχίζει και σε τρελαίνει με τις κινήσεις του επ’ αόριστον μάλλον που δεν έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα μαζί σου. Του αρέσει απλώς η ιδέα πως την έχεις δαγκώσει εσύ κι όσο περνάει ο καιρός τη μασάς όλο και περισσότερο. 

Μήπως λοιπόν το παρακάναμε με τα σκωτσέζικα ντους; Μήπως πρέπει να βάλουμε ένα φρένο; Ξεκαθαρίστε τα συναισθήματά σας και νιώστε σίγουροι για όλα αυτά που θέλετε και για όλα εκείνα που δε θέλετε. Μα κι αν δε θέλετε, δεν πειράζει, παίρνουμε το κουβαδάκι μας και πάμε σε άλλη παραλία. Τα εξαρχής ξεκάθαρα δεν πληγώνουν κανένα, τα περίπλοκα απ’ την άλλη είναι αυτά που δεν αφήνουν κανένα αλώβητο.

Κατεβάστε τα φλογοβόλα και τα νεροπίστολα και χωνέψτε επιτέλους ότι ο έρωτας δεν είναι ταινία δράσης και περιπέτειας. Ο έρωτας δεν είναι δυο εγωισμοί στη μέση, πόλεμος κι όποιον πάρει ο Χάρος. Αν δεν είναι ειρήνη που τη δημιουργούν δύο άνθρωποι μαζί, τότε σίγουρα, είμαστε χαμένοι από χέρι.