Όταν βρίσκεις το στέκι σου δεν τ’ αφήνεις

Τρέξιμο από το πρωί κάθε μέρα. Τι τρέξιμο δηλαδή, καθημερινό σπριντ είναι αυτό. Να πάμε για δουλειά ή στη σχολή μας, να προλάβουμε τα απογευματινά μαθήματα ξένης γλώσσας τα οποία παρακολουθούμε, να κάνουμε και την προπόνηση στο γυμναστήριο, μη χάσουμε και τα μαθήματα χορού, να παίξουμε και την κιθάρα μας -τι καλλιτέχνες είμεθα άλλωστε. Ένα πρόγραμμα γεμάτο και φυσικά παρουσιάζεται η ανάγκη να ξαποστάσουμε κάπου στη μέση της ημέρας ή να την κλείσουμε κάπου χαλαρωτικά και ευχάριστα. Τι πιο έξυπνο, λοιπόν, απ’ το να έχουμε το δικό μας στέκι για φαγητό;

Αρχικά αναφερόμαστε σε ένα στέκι που έχει έναν περισσότερο συνοικιακό χαρακτήρα. Ψητοπωλείο ή πιτσαρία, κρεπερί ή μπεργκεράδικο, είναι το μέρος που με τον καιρό δενόμαστε περισσότερο. Σαν μαγαζί ενδεχομένως να μην είναι κάτι ιδιαίτερο, όμως, αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για εμάς όσο και για την παρέα μας. Οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας το αποφασίσουμε, πηγαίνουμε άμεσα χωρίς να χάνουμε χρόνο ψάχνοντας το πού θα μπορούσαμε να πιούμε ένα κρασί ή μια μπύρα, αναρωτώμενοι για την ποιότητα του φαγητού αλλά και για τη γενικότερη εξυπηρέτηση. Μία που το σκεφτήκαμε και μία που φτάνουμε στο στέκι μας, λοιπόν!

Με το που μπαίνουμε, νιώθουμε ότι βρισκόμαστε κάπου μεταξύ του σαλονιού και της κουζίνας μας. Κινούμαστε με άνεση στο χώρο, χαιρετάμε το προσωπικό, μας γνωρίζουν όλοι άλλωστε και κατευθυνόμαστε στο κλασσικό μας τραπέζι. Μετά από λίγη ώρα έρχεται και ο σερβιτόρος για την παραγγελία ενώ το μενού αχρείαστο είναι, μιας και το γνωρίζουμε απέξω πια. Σε λίγα μόλις λεπτά έχουμε ήδη παραγγείλει, αφού ανεξαρτήτως του κόσμου που έχει το μαγαζί, εμείς φυσικά έχουμε προτεραιότητα. Εκτός αυτού, από τις τόσες φορές που έχουμε έρθει, κάθε συνταγή του μενού έχει δοκιμαστεί, ενώ πιθανόν είναι να έχουμε διαμορφώσει τη δική μας προσωπική συνταγή-παραγγελία, που το κατάστημα φτιάχνει αποκλειστικά για εμάς!

Η παραγγελία μας φτάνει, υπέροχη και προσεγμένη όπως πάντα. Μετά από λίγη ώρα καταφθάνει και το κερασμένο ποτό, έχουμε αφήσει χρήμα εδώ, αυτό έλειπε να μην μας κεράσουν κιόλας! Αν είμαστε μόνοι μας την απολαμβάνουμε, αν είμαστε με κάποιον που τον έχουμε φέρει ξανά επαναλαμβάνουμε πόσο φοβερό είναι το φαγητό εδώ, αν πάλι είμαστε με κάποιον νεοφερμένο έχουμε ήδη ξεκινήσει τη διαφήμιση για το πόσο ψαγμένο είναι το μαγαζί, τονίζοντας μάλιστα την υψηλή ποιότητα φαγητού. Άλλωστε είναι βαθιά επιθυμία μας να φέρνουμε όλο και περισσότερο κόσμο στο κατάστημα, το νιώθουμε τόσο δικό μας σαν να είναι ιδιοκτησία μας. Στο τέλος, πριν την αποχώρησή μας, χαιρετάμε πάλι θερμά το προσωπικό· είναι οι δικοί μας άνθρωποι που κοπιάζουν για την απόλαυση μας.

Κι όμως το φαγητό δεν είναι ο μόνος λόγος που επισκεπτόμαστε το στέκι μας. Είναι το μέρος που θα επιλέξουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση με κάποιον φίλο, εκεί που θέλουμε να πιούμε το κρασί μας μετά από μία πολύ δύσκολη μέρα στη δουλειά. Εκεί που θα συλλογιστούμε και πίνοντας την μπίρα μας θα λάβουμε μια δύσκολη απόφαση, με τη συνοδεία πάντα του αγαπημένου μας φαγητού.

Όπως γίνεται αντιληπτό ένα στέκι για φαγητό είναι απαραίτητο για όλους μας, καθώς είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό μαγαζί. Είναι μια προέκταση της κουζίνας μας, και κατ΄επέκταση του σπιτιού μας, ενώ ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε διατροφή, μπορούμε με άνεση να το επισκεπτόμαστε. Στην τελική, αφήνουμε το διαιτολόγιό μας εκεί.

Τόσα μας έχουν προσφέρει, αυτό θα μας αρνηθούν;