Ξεκινώντας μια σχέση, πιστεύεις ότι θα κρατήσει για πάντα, πως αν βάλεις τις σωστές βάσεις και προσπαθήσεις γι’ αυτή, τότε θα τα καταφέρεις και θα κρατήσεις τον άνθρωπό σου. Πως ίσως καταφέρεις να είσαι για πάντα μαζί με τον ερωτά σου γιατί ό,τι και να γίνει σας αξίζει να είστε μαζί, μετά απ’ όλα όσα έχετε περάσει κατά τη διάρκεια της σχέσης.
Τι γίνεται όμως όταν τελικά αυτό το για πάντα μοιάζει ν’ απομακρύνεται, καθώς μπαίνουν ανάμεσά σας η καθημερινότητα, η ρουτίνα, η δουλειά, η κούραση και ο θυμός; Πώς μπορεί όλα αυτά να σας φθείρουν, να σας αλλάξουν και σταδιακά να σας απομακρύνουν τον έναν από τον άλλον; Και πώς δέχεσαι εσύ πως εκείνος που κάποτε ήταν τα πάντα για εσένα, η πρώτη καλημέρα και η τελευταία καληνύχτα σου, σου έχει τελειώσει; Πώς συνειδητοποιείς μέσα σου κι αποδέχεσαι πως ο ερωτάς που σου χτύπησε την πόρτα -κι εσύ άνοιξες όλο προσμονή-, τώρα μοιάζει με ανεπιθύμητος επισκέπτης;
Μερικές φορές ωστόσο είναι λογικό κι αναμενόμενο ίσως, να μας τελειώνει ο έρωτας για κάποιον -όσο κι αν τον αγαπάμε και τον νοιαζόμαστε. Οι άνθρωποι αλλάζουν όσο περνάν τα χρόνια, κι εσύ δε δέχεσαι πλέον όσα ανεχόσουν πριν, δε διασκεδάζεις με τα ίδια πράγματα και την ιδία συχνότητα. Είναι αποδεκτό και φυσιολογικό όλο αυτό, γιατί μεγαλώνεις, ωριμάζεις, εξελίσσεσαι. Δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος με εχθές και ούτε θα είσαι ο ίδιος με αύριο. Είναι φυσιολογικό λοιπόν περνώντας ο καιρός, ν’ αλλάζουν τα γούστα σου, οι ιδέες σου, οι συνήθειές σου και μαζί κι οι άνθρωποι που αγαπάς και σ’ αγαπάνε.
Όταν λοιπόν μια σχέση έχει φτάσει στο τέλος της και αφού έχεις προσπαθήσει με νυχιά και με δόντια, αλλά η κατάσταση δεν διορθώνεται για τον οποιοδήποτε λόγο, το πιο έντιμο και σωστό για τον σύντροφο σου αλλά και για εσένα είναι να το λήξετε εδώ.
Κανένα ζευγάρι που έχει κρατήσει τη σχέση του από λύπηση, δεν έμεινε ευτυχισμένο. Όταν κάτι έχει τελειώσει καλό είναι να το θρηνείς, να το αποδέχεσαι σιγά-σιγά και να πηγαίνεις με τους δικούς σου ρυθμούς παρακάτω, κάνοντας πράγματα που αγαπάς και φροντίζοντας τις ανάγκες σου. Δεν είναι τίμιο να κρατάς κάποιον από λύπηση, η να μένεις σε μια σχέση επειδή φοβάσαι τη στιγμή του χωρισμού. Μένοντας σε μια τέτοια σχέση, ακροβατείς σε τεντωμένο σχοινί με 7 μποφόρ αέρα. Κάποια στιγμή ή θα πέσεις ή το σχοινί θα σπάσει -και μόνο πληγωμένος θα βγεις από την υπόθεση.
Οι ερωτικές σχέσεις υπάρχουν για να γκρεμίζονται και να ξαναχτίζονται από την αρχή με καινούργιους παίκτες. Σε κανέναν δεν αρέσει να κοιμάται σε χαλάσματα, να περπατάει πάνω σε σπασμένα γυαλιά ή να μαζεύει τα ασυμμάζευτα. Αναγνώρισε το πρόβλημα, δούλεψε μ’ αυτό και προσπάθησε, ναι. Αν όμως δε διορθώνεται, μην τραβάς την κατάσταση από τα μαλλιά. Ετοίμασε τα λόγια σου, ξεκαθάρισε τις σκέψεις σου και ζήτα να πάρετε χώρια δρόμους.
Στην τελική το να μιλήσεις ειλικρινά και να πεις την αλήθεια σου, μόνο σε καλό μπορεί να βγει. Ο άνθρωπος τις περισσότερες φορές επιθυμεί κάποιον δίπλα του, να τον συντροφεύει και τον ανεβάζει, κι αυτό είναι κάτι που χρειάζεσαι κι εσύ κι ο σύντροφός σου. Καλύτερα μόνοι σας για λίγο, μέχρι να τα βρείτε με το μέσα σας και να πετύχετε τον άνθρωπό σας, παρά να ταλαιπωρείστε αγκαλιά και να μένετε πίσω -ψυχολογικά και σχεσιακά.
Θα πληγωθείτε και θα πληγώσετε σ’ αυτή τη ζωή και θα συνεχίσετε να ζείτε με τις πληγές σας μπαταρισμένες. Κι όμως θα συνεχίσετε να προχωράτε, να ζείτε και ν’ αγαπάτε, αυτό είναι και το όμορφο στις σχέσεις. Θυμίζουν πόσο όμορφος είναι ο έρωτας κι αργότερα η επούλωση.
Συντάκτης: Κατερίνα Πολίτη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
