Οι περισσότεροι έχουμε κάνει σχέσεις εφήμερες, σχέσεις χρόνων ή και λίγων ημερών. Ο άνθρωπος έχει κατασκευαστεί για να δημιουργεί αγέλες. Για να φτιάχνει τον «μαχαλά» του που αποτελείται από σχέσεις φιλίας, συνεργασίας ή έρωτα. Έτσι, μπορούμε να δημιουργήσουμε στιγμές, και εικόνες ή να πούμε λόγια που θα μας αγγίξουν και θα μας σημαδέψουν βαθιά.
Αναζητούμε το άτομο που μαζί του θα μοιραστούμε την ημέρα μας και τη νύχτα μας, το φαγητό μας, τις σκέψεις μας. Και εδώ διακρίνουμε δυο τύπους ανθρώπων. Εκείνους που θέλουν την ησυχία τους, χωρίς να βρίσκονται σε σοβαρή σχέση, και που αρκούνται στα εφήμερα, και κάποιους που αποζητούν τη δέσμευση, που την έχουν ανάγκη, που κινούν γη και ουρανό για να είναι με έναν άνθρωπο που είναι εκεί γι’ αυτούς όταν το χρειάζονται.
Μικροί δεν αντιλαμβανόμασταν πολλά για τις σχέσεις. Ερωτευόμασταν αυτόν που είχε την πιο μοδάτη κασετίνα ή την τελευταία συλλογή από κάρτες πόκεμον. Αργότερα, το τυπάκι που έπαιζε στην μπάντα του σχολείου ή που κυκλοφορούσε με το καλύτερο παπί. Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν, εύλογα θέταμε σιγά σιγά τα στάνταρ μας. Μπορεί να μην ήταν απόλυτα, αλλά σίγουρα περιλάμβαναν και χαρακτηριστικά, όπως η ευγένεια, η γοητεία, ο ρομαντισμός. Και σε κάθε επόμενη σχέση ο πήχης όλο και κατέβαινε, μπας και στεριώσουμε και εμείς με κανέναν άνθρωπο και ζήσουμε το παραμύθι που κατέληγε ιστορία για αγρίους.
Στην αρχή, όλα φαίνονταν ιδανικά. Πίστευες πως ο άνθρωπος αυτός ήταν ο κατάλληλος για εσένα, πως ήταν αυτό που έψαχνες. Και να σου τα όνειρα για κοινές διακοπές και ταξίδια και στιγμές που θα μοιραστείτε στο μέλλον. Και κάπου εκεί σου πετάει το πρόσωπο ένα «Σ’ αφήνω για κάτι πιο σίγουρο», ή ένα “Ίσως τελικά να μην μπορώ ν’ αφοσιωθώ σε κάτι σταθερό σ’ αυτή τη φάση” και συχνότερα “Είναι ένα χάος το κεφάλι μου!” και μένεις… με τις διακοπές στο χέρι.
Πιο σίγουρο από τι; Γιατί τόσο καιρό ζούσαμε το αβέβαιο; Και αναρωτιέσαι τι επεισόδια έχεις χάσει, γιατί δεν επικοινωνήθηκε μαζί σου ο όποιος προβληματισμός ή δυσαρέσκεια; Οι σχέσεις θέλουν γερά θεμέλια, σταθερές βάσεις που θα αντέξουν και τους πιο δυνατούς σεισμούς. Και αν αυτές οι βάσεις δε στηρίζονται στην ειλικρίνεια και τη σωστή επικοινωνία, τότε με το πρώτο φύσημα του ανέμου, έπεσε το σπιτικό. Και αν μη τι άλλο, δεν οφείλουμε στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας τον στοιχειώδη σεβασμό πριν αμολήσουμε μια ρουκέτα και όποιον πάρει ο χάρος;
Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν αξίζει να προσπαθήσουμε να σώσουμε ή να επαναφέρουμε τη σχέση. Ο άλλος μόλις μας είπε ξεκάθαρα ότι μας είχε για να περνάει την ώρα του, μέχρι να βρει κάτι καλύτερο και δεν αξίζει σε κανέναν να είναι σε μια σχέση που στηρίζεται σε σόλο προσπάθεια. Οι σχέσεις θέλουν αμοιβαιότητα και καθημερινή συντήρηση.
Καμία σχέση δεν έρχεται να σου υπογράψει συμβόλαιο πως θα κρατήσει για πάντα. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε γι’ αυτή, να τη χτίσουμε μαζί μιλώντας ανοιχτά για τα ζητούμενά μας και για ό,τι μας προβληματίζει. Ο σεβασμός και ο έρωτας είναι τα πρώτα βήματα στη σιγουριά της απόφασης να ξεκινήσουμε μια σχέση. Όλα τα άλλα είναι ρίσκο!
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά