Σε σχέση με κάποιον που (δεν) μπορείς να εμπιστευθείς

Η ζωή είναι γεμάτη αβεβαιότητα, ανασφάλεια κι αγωνία. Πολλές φορές νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανέναν και τίποτα. Πώς, όμως, γίνεται να ζούμε μια ζωή χωρίς να νιώθουμε ασφάλεια κι ηρεμία; Γιατί, το να εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο -πόσω μάλλον τη σχέση σου- είναι το υπέρτατο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις κι ένα από τα βασικότερα υλικά για να κρατήσει.

Τι να σημαίνει άραγε αυτή η λέξη που από μικροί έχουμε γαλουχηθεί ν’ αποκτήσουμε στις συνδέσεις μας με τους ανθρώπους; Ξεκινώντας πρώτα απ’ όλα απ’ τον εαυτό μας, εμπιστευόμενοι ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα κι έπειτα, να δείξουμε πίστη στους γύρω μας, στις σχέσεις μας. Εμπιστοσύνη σημαίνει η καλή θέληση, η βεβαιότητα ότι κάποιο άλλο άτομο κατέχει την ικανότητα να είναι ειλικρινές απέναντί μας. Είναι μια κατάσταση που μας κάνει ευάλωτους μπροστά σ’ αυτόν που έχουμε διαλέξει να είναι δίπλα μας και ταυτόχρονα μας ελευθερώνει από τα δεσμά της καχυποψίας.

Μολονότι, ζητάμε την εμπιστοσύνη των άλλων προς εμάς, πόσο σίγουροι είμαστε ότι εμείς μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον; Αρκετές φορές έχουμε πληγωθεί από μια σχέση, γιατί ήμασταν ερωτευμένοι κι απόλυτοι πως αυτή τη φορά κάναμε τα πάντα σωστά. Δείξαμε πίστη και πάλι, όμως, την πατήσαμε. Από τα λάθη μας, βέβαια, μαθαίνουμε, καταλαβαίνουμε και κατανοούμε ποιο είναι το σωστό για τα δικά μας θέλω και τι σημάδια μας δίνει ο άλλος για να μπορέσουμε να τον εμπιστευτούμε. Λαμβάνοντας, ειλικρίνεια, σταθερότητα, κατανόηση, αγάπη, επομένως, είναι μια καλή βάση για να χτίσουμε την εμπιστοσύνη μας γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Και το ίδιο ισχύει κι από την αντίθετη. Επομένως το θέμα είναι να γίνει η αρχή.

Όπως έχει πει κι η Μαρίζα Ρίζου και συμφωνώ απόλυτα, «δεν πρέπει, να πρέπει τίποτα» αλλά σε αυτή την περίπτωση πρέπει κι είναι αναγκαίο για την καλή ζωή μας, να μπορούμε να εμπιστευτούμε τον σύντροφό μας. Η ερωτική σχέση έχει θεμέλιο την εμπιστοσύνη, το να μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας απέναντι στον άλλο, καθώς ζούμε μαζί τις πιο προσωπικές μας στιγμές, μοιραζόμαστε σκέψεις, συναισθήματα, μέχρι και την κουβέρτα! Ακροβατούμε, λοιπόν, σε μια λεπτή κλωστή ανάμεσα στο ν’ αφεθούμε και να δείξουμε πίστη, εμπιστοσύνη ή στο να είμαστε καχύποπτοι, δύσπιστοι. Καχύποπτοι στο πού είναι όταν λείπει από κοντά μας, στα μηνύματα που λαμβάνει στο κινητό του ο άνθρωπός μας, ακόμα και στις σκέψεις που πιθανόν να κάνει. Μα πώς γίνεται όμως να μην εμπιστευτείς αυτόν που έχεις ερωτευτεί; Αυτόν που έχεις κάνει τα πάντα για εκείνον κι αυτός για σένα; Πόσο βίαιο είναι για το μυαλό, την καρδιά σου, να ζεις μέσα στο άγχος και στην αγωνία σ’ ένα πρόβλημα που κατά βάση το έχεις δημιουργήσει εσύ, με τα θέματα εμπιστοσύνης σου;

Μερικές φορές πρέπει ν’ ακούμε το ένστικτό μας, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αφεθεί, να γίνει ευάλωτος. Μόνο τότε θα μπορέσουμε πραγματικά να δούμε το αληθινό πρόσωπο του συντρόφου μας. Σαφώς, η εμπιστοσύνη απαιτεί και το συναίσθημα της ενσυναίσθησης. Την ικανότητα δηλαδή να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να παύεις να βλέπεις τον κόσμο μόνο από τη δική σου και μόνο θέση. Δεν είναι καθόλου εύκολο, θέλει συνεχή δουλειά κι από τους δυο, θεωρείται σημαντικό για ν’ αποκτηθεί η ίδια η σχέση κι είναι απαραίτητη για την επιβίωσή της. Είναι μια προσωπική επιλογή το να εμπιστευτούμε, αλλά είναι και μια καλή απόφαση.

Όπως είπε κι ο σπουδαίος Άντον Τσέχοφ: «Πρέπει να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις τους ανθρώπους, αλλιώς η ζωή γίνεται ανυπόφορη.» Η ζωή από μονή της είναι δύσκολη, μερικές φορές όντως ανυπόφορη, οπότε ας έχουμε εμπιστοσύνη στον έρωτά μας- είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, Δε χρειάζεται να μας δυσκολεύουμε περισσότερο. Για να τον ερωτευτήκαμε κάτι είδαμε σ’ αυτόν: Εμπιστευθήκαμε το βλέμμα του, το χάδι του, την αγκαλιά του. Άλλωστε τι μένει στον άνθρωπο στο τέλος; Το αίσθημα της πίστης, ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπάνε και μπορούμε να τους εμπιστευτούμε και να τους αγαπήσουμε κι εμείς.

Ακόμα κι αν έχεις πρόβλημα να εμπιστευτείς ενώ είσαι ερωτευμένος, το μόνο που μπορώ να πω είναι ρίσκαρε! Δοκίμασε, ένα βήμα τη φορά, να πιστέψεις- άλλωστε ο έρωτας είναι από μονός του ρίσκο. Τότε θα δεις πόσο όμορφος είναι ο κόσμος την αγάπης και της εμπιστοσύνης, πόσο ήρεμα κι ελεύθερα νιώθεις. Κι αν φοβάσαι για το πού θα σε βγάλει, να θυμάσαι πως καμιά φορά χρειάζεται να μην ξέρεις πού πηγαίνεις, αρκεί να ξέρεις ότι έχεις επιλέξει να το κάνεις με τον σωστό άνθρωπο.