Απέξω αδιαφορούν κι από μέσα λιώνουν

Μέχρι τώρα η αδιαφορία ήταν το κουστούμι που φορούσαν οι άνθρωποι. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Σπρώχνουν τον χρόνο. Αγνοούν μάλλον πως ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Αδιαφορώ σημαίνει πως δίνω άδεια απ’ τη φορά της ζωής μου. Αδιαφορούν και περνούν γρήγορα οι όμορφες στιγμές της ζωής γύρω τους. Χωρίς εκείνοι να πάρουν την παραμικρή θέση σε αυτό.

Δεν είναι ο εαυτός τους. Είναι σκεπτικοί και σιωπηλοί. Όσοι αδιαφορούν απέξω και από μέσα λιώνουν ξεχωρίζουν απ’ τα μάτια τους. Αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι το βλέμμα, σκοτεινό. Κρύβουν μια τέτοια σκοτεινή πλευρά μέσα τους που τρέχει να καθρεφτιστεί στα μάτια τους. Καίγονται μέσα στην ίδια τους τη φωτιά. Είναι ευγενικοί, δεν εξωτερικεύουν το ενδιαφέρον τους. Φροντίζουν να διατηρούν μια ισχυροποιημένη διάθεση. Είναι απ’ τους τύπους του ανθρώπου, που θέλεις στη ζωή σου, μυστηριώδεις κι ερωτικοί. Χαμογελαστοί ακόμη κι όταν τους έχει στεναχωρήσει ή θυμώσει ο άλλος.

Εύκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει μια δόση δειλίας πίσω από κάθε τους προγραμματισμένη ενέργεια ή αντίθετα πίσω από κάθε αδράνεια. Εξάλλου η αδιαφορία είναι ο ύπνος της καρδιάς. Δε μιλάμε για καμία σιωπηλή δύναμη όπως πιστεύουν λανθασμένα πολλοί. Η μοναδική δύναμη που μπορώ να θεωρήσω πως υπάρχει είναι αυτή που βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον αδιάφορο άνθρωπο.

Χρειάζεται δύναμη για να μην ακούς και να μη βλέπεις. Να μένεις απαθής στα δεδομένα βαδίζοντας ανενόχλητος την πορεία της ζωής σου. Η αδιαφορία μόνο κακό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει. Χρειάζεται να υπάρχεις και να ενδιαφέρεσαι. Όταν μέσα τους λιώνουν βουβά κανείς δεν είναι σε θέση να το ξέρει.

Παιδιά, λίγα δευτερόλεπτα θάρρους κι ειλικρίνειας είναι αρκετά τις περισσότερες φορές. Αυτά τα δυο αρκούν από μόνα τους. Σπρώχνεις τον χρόνο αδιαφορώντας. Λέγοντας στον εαυτό σου «Πάμε για άλλα » ή «Ασ’ το και θα δούμε», το μόνο που θα σου εξασφαλίζουν τα λόγια αυτά είναι τον χρόνο που κυλούσε άσκοπα. Δε ζεις και δε χαίρεσαι ουσιαστικά. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι χαίρεσαι.

Αν κάπου εδώ βλέπετε ένα κομμάτι δικό σας, είναι μια καλή ευκαιρία για προσωπική ενδοσκόπηση. Αν βλέπετε ανθρώπους που έχετε επιλέξει, ήρθε η ώρα να αποφασίσετε. Ή θα τους κρατήσετε δίπλα σας και μέσα απ’ τη δική σας βοήθεια θα μπορέσετε να το ξεπεράσετε μαζί, ή θα τους απομακρύνετε ώστε να μη δέχεστε εσείς όλα τους τα καταπιεσμένα παρελθοντικά βιώματα.

Γιατί η αδιαφορία έχει άμεση σχέση με το παρελθόν του καθενός μας. Έχει να κάνει με το αν και κατά πόσο λάβαμε αγάπη, ενδιαφέρον και φροντίδα ουσιαστική κι όχι ημί-μόνιμη, τότε και μόνο τότε οι άνθρωποι δεν έχουν καμία διάθεση να κρυφτούν πίσω από επιμελώς στολισμένα λόγια ή να παίξουν κάποιον ρόλο. Αντιθέτως, αν έχουν αδειάσει συναισθηματικά επιλέγουν να βολευτούν πίσω από σιωπές κλείνοντας μάτια κι αυτιά βολεμένοι μέσα στο ζεστό καβούκι τους.

Δε θέλω να πιστέψω πως κάποιος επιλέγει συνειδητά την αδιαφορία, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν πολλοί που το κάνουν. « Η αδιαφορία περνά της περισσότερες φορές -αν όχι πάντα- λάθος μηνύματα. Έχει πολλά ψιλά γράμματα μέσα της με αποτέλεσμα να σε μπερδεύει στη μετάφραση» . Γι’ αυτό λοιπόν προσοχή!