Δεν υπάρχει ένα βράδυ που να μη σου είπα καληνύχτα

Πάντα θα σου λέω καληνύχτα κι ας μη φτάνει ποτέ στα αφτιά σου. Για εσένα είμαι μια αντιπαθητική χωρίς αισθήματα. Μια εγωίστρια και γι’ αυτό δεν της έκανες την τιμή να εμφανιστείς στη ζωή της. Δε βοηθάς καθόλου. Βαρέθηκα να προσποιούμαι πως είναι καλό αυτό. Πως δε με ενοχλεί. Βαρέθηκα να ζω σε έναν κόσμο που η πλειοψηφία του ζει στο ψέμα. Μισώ το ψέμα.

Βαρέθηκα να περιμένω τη μέρα που θα εμφανιστείς. Κουράστηκα να ελπίζω σε ένα θαύμα, σε μια καινούρια αρχή, σε ένα ωραίο ξύπνημα, σε ένα μήνυμα για να γίνει η ζωή μου πιο όμορφη. Βαρέθηκα να νιώθω πίεση απ’ την κοινωνία. Που δε βοηθάει, υπενθυμίζοντας με κάθε ευκαιρία ερωτευμένα πρότυπα.

Εν ολίγοις βαρέθηκα να ποντάρω σε ψεύτικες ελπίδες. Μέσα σε όλα τα προβλήματα, μάθε πως εγώ σε περίμενα. Ξέρεις, περίμενα να δω ξανά εκείνα τα μάτια. Εκείνη τη φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου που ερχόταν μόλις σε έβλεπα, σε βάφτισε ανικανοποίητο. Δε με αφήνει να χαρώ τίποτα αυτή η φωνή.

Φαίνομαι σαν ένα χαρούμενο παιδί που προσπαθεί να κάνει τον κλόουν για να γελάσουν οι φίλοι του. Για εκείνο το δήθεν χαρούμενο παιδάκι, που όλοι το ήθελαν δίπλα του. Εκείνα τα καφέ μάτια που κανείς δεν καταλάβαινε πότε ήταν θλιμμένα. Μπορείς να είσαι κάπου εκεί γύρω όταν η καρδιά μου σε χρειάζεται; Όχι ε; Λείπεις.

Ξέρεις, όταν ο κλόουν έπεσε κάτω κι έκλαιγε κανείς δεν πήγε να τον ρωτήσει αν είναι καλά. Γιατί όλοι νόμιζαν πως ήταν μέρος του σόου. Έρχεσαι για λίγο και δε βγάζεις μιλιά. Άραγε έτσι εμφανίζεσαι στους ανθρώπους; Μασκαρεμένος; Υποδυόμενος τον αδιάφορο; Αυτού που δεν τον ενδιαφέρει η άποψη του κόσμου.

Όταν έφευγες μου έλειπες ήδη. Περίμενα την επόμενη φορά που θα εμφανιζόσουν μπροστά μου. Ξαφνιάζοντάς με. Λαχταρούσα εκείνη τη στιγμή. Ζούσα για εκείνη τη στιγμή. Πόσο θα ήθελα να σε βλέπω συχνότερα. Το άφησα. Γιατί φοβήθηκα. Φοβάμαι ακόμη. Γιατί δε θα υπάρξει αυτό το «μαζί». Δε σε έψαξα. Με βρήκες. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να αγνοήσω εύκολα. Αξίζει να ζει κανείς για εκείνα τα υπέροχα δευτερόλεπτα που βλέπει τον άλλο μετά από καιρό και δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω του.

Δεν είμαι δυνατή. Ποτέ δεν ήμουν. Μια δειλή και φοβισμένη είμαι. Όταν προσπαθώ να σε σκεφτώ πιο βαθιά, η αίσθηση του φόβου είναι η πιο κοντινή σου ερμηνεία. Θα ήθελα μια μέρα να αποκτήσεις το θάρρος που σου λείπει και να έρθεις να με βρεις. Αν δεν τα καταφέρεις, να ρωτήσεις κάποιον περαστικό. Τώρα ξέρω πως τα ανομολόγητα αισθήματα είναι πιο δυνατά, πιο αληθινά. Μα τι να την κάνεις τη δύναμη αν δεν ξέρεις τον τρόπο να τη διαχειριστείς;

Για ακόμη μία φορά φαίνεται πως έγινα αιχμάλωτη του φόβου μου κι εσύ του δικού σου. Δε χρειάζεται να σου εξομολογηθώ κάτι άλλο, μπορείς να έρθεις και να με κοιτάξεις για λίγα δευτερόλεπτα. Όταν με κοιτάξεις μέσα στα μάτια θα καταλάβεις πως δε θα χρειαστεί να κουνήσω τα χείλη μου. Όταν κάνεις αυτό, τότε μόνο θα ξέρεις.

Όλα όσα λαχτάρησε να πει η καρδιά και τα κατάπιε η γλώσσα, το μυαλό δεν τα χώνεψε ποτέ. Και αν ακόμη δε βρίσκομαι εκεί που θα ήθελα να είμαι, είναι γιατί προετοιμάζομαι να φτάσω.