Η καλοπέραση θέλει αναισθησία

Η καλοπέραση κι η αναισθησία θα μπορούσαν να ήταν δύο αδερφές. Δύο έννοιες αρκετά συνυφασμένες η μία με την άλλη. Εύκολο να ξεπεραστούν τα όρια. Όσο εμείς φροντίζουμε επιμελώς την ατομική μας καλοπέραση και θα αδιαφορούμε για τον άλλο, άλλο τόσο θα υπάρχει εκεί έξω αρκετός πόνος κι αρκετές πεινασμένες κοιλιές, φτώχεια κι εξαθλίωση πάσης φύσεως ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σε ένα ταξίδι μου στο εξωτερικό είχα έρθει αντιμέτωπη για πρώτη φορά με την τρομερή εφεύρεση που ακούει στο όνομα selfie stick -δε νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν θα γνωρίζει περί τίνος πρόκειται, παρ’ όλα αυτά έτσι για την ιστορία θα σας πω ότι πρόκειται για ένα παλούκι στου οποίου εφαρμόζεις τη μία άκρη στο κινητό σου κι από την άλλη το κρατάς για να τραβηχτεί η φωτογραφία τύπου selfie αλλά με μεγαλύτερο ορίζοντα και περισσότερο έλεγχο κάδρου. Τη μανία αυτή την κρατούσαν μαζί με της ομπρέλες τους οι τουρίστες. Θα τους έβλεπες να ανέβαιναν σε παγκάκια, πλακάκια, σκαλιά, πάνω σε γέφυρες, να κρέμονται απ’ τον πύργο του Άιφελ, με φόντο τη Μόνα Λίζα και γενικότερα μπροστά από όλα τα αριστουργήματα θα δεις πολλά παλούκια και ψεύτικα χαμόγελα. Απ’ τις χιλιάδες που πληρώνουν για να μπουν στα μουσεία καμιά δεκαριά είναι αυτοί που βλέπουν πραγματικά τους πίνακες. Τους υπόλοιπους θα τους δεις να καταγράφουν τη σκηνή με το κινητό, το οποίο θα χάσουν σ’ ένα χρόνο, μαζί με αυτό κι όλες τις αναμνήσεις τους.

Λένε πως η πραγματικότητα είναι ζήτημα οπτικής γωνίας. Αν αυτό ισχύει τότε μήπως ο καθένας από εμάς πάνω σε αυτή τη στρογγυλή σφαίρα, ζει στη δική του; Κι αν ο καθένας μας ζει στον κόσμο του, υπάρχει καμία περίπτωση επικοινωνίας; Μπα! Ως ένα σημείο διαλέγουμε εμείς τι βλέπουμε. Ως ένα σημείο είναι τύχη. Κι ως ένα σημείο διαλέγουν άλλοι για εμάς.

Ακόμα κι όταν έχεις όλες της πληροφορίες, έρχονται φορές που δεν μπορείς να τις διαβάσεις σωστά. Το χειρότερο όμως είναι πως οι πληροφορίες που δεν έχεις, είναι εκείνες που μπορούν να σε βλάψουν περισσότερο. Κάποιοι από εμάς έχουμε φτιάξει μια εικόνα τέλεια, άλλοι τη κυνηγούμε ακόμη. Μερικές φορές όμως για να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι θα πρέπει να αφήσουμε την εικόνα αυτή πίσω και να προσπαθήσουμε απ’ την αρχή. Δεν είμαστε τόσο ασήμαντοι όσο νομίζουμε.

Η ευτυχία δε συνδέεται με οικονομικούς δείκτες. Εκεί που η καλοπέραση κάνει ξέφρενο πάρτι, πίσω από καλοστολισμένα κουτιά ανεξαρτήτως φύλου κι ηλικίας, θα δεις καλά κρυμμένη την αναισθησία και τη μοναξιά. Άνθρωποι μόνοι που φαινομενικά διασκεδάζουν απολαμβάνοντας τη μοναξιά τους επιδεικνύοντας με κάθε ευκαιρία την παροδική πολυτέλεια της καθημερινής τους ζωής. Όμως μόνο βοηθώντας τους άλλους βοηθάς και τον εαυτό σου. Υπάρχουν ευτυχώς και κάποιοι που έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στους άλλους κι όχι στον εαυτό τους. Οι ευκαιρίες για προσφορά στον συνάνθρωπό σου είναι απεριόριστες, αρκεί να θες. Θες;

Λένε πως όταν πεθαίνουμε περνά όλη η ζωή μπροστά απ’ τα μάτια μας. Κάτι σαν να ξεκινάει ένα ταξίδι στην αιωνιότητα και να μπορούμε να πάρουμε μόνο ένα DVD μαζί μας. Κάποιες σκηνές τις βρήκαμε γραμμένες και κάποιες τις γράφουμε μόνοι. Και θα της βλέπουμε ξανά και ξανά. Οι σκηνές που παίξαμε σωστά θα μας χαρίσουν απόλυτη ευτυχία κι οι σκηνές που παίξαμε λάθος θα μας χαρίσουν ακριβώς το αντίθετο συναίσθημα. Μια ταινία για ολόκληρη την αιωνιότητα. Φρόντισε να τη φτιάξεις καλή!