Να ξέρεις πότε πρέπει ν' αποχωρείς

Όταν δεν έχουν αυτό που θέλουν βρίσκουν παρηγοριά στα λόγια. Κάποια λόγια τους λένε πως βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Εγώ λέω πως τα καλά πράγματα παίρνουν χρόνο. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην είναι γραφτό να είναι μαζί όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν γραφτό να βρεθούν. Έμοιαζε σαν κάποιος να κανόνιζε για αυτούς. Έχουν ονομάσει τον κάποιο τύχη, μοίρα και κάρμα. Έφερναν τον έναν στη ζωή του άλλου και την ίδια στιγμή τον απομάκρυναν. Κάποιους η ζωή τους πήγε αλλού και άλλους οι πράξεις.

Έβρισκαν δικαιολογίες. Επικαλέστηκαν θυμό, εγωισμό, κούραση έλλειψη χρόνου. Οι έρωτες αυτοί φαίνονταν να είναι όμορφοι. Αν προσπαθήσεις να κοιτάξεις λίγο καλύτερα όμως θα δεις να διακρίνεται ηχηρός φόβος και δειλία. Και έρχεται η μέρα που ο ένας από τους δύο στέκεται πίσω και βλέπει τον άλλο να προχωρά. Και αναρωτιέται τι θα γινόταν αν οι κινήσεις του ήταν διαφορετικές. Ίσως τώρα να καθόταν σε εκείνη τη θέση που υπάρχει δίπλα του και είναι κενή.

Τι θα γινόταν «αν»; Ο φόβος θα ήταν ο ίδιος; Όπως για παράδειγμα φοβάσαι για τα πράγματα που αγαπάς; Όπως το να κολυμπάς ενώ βρέχει ή να βγαίνεις για περίπατο στις δύο το ξημέρωμα αλλά και το να διαβάζεις ένα βιβλίο σε μια άδεια βιβλιοθήκη και το να στέκεσαι πάνω σε ένα ψηλό κτήριο και να απολαμβάνεις τον αέρα και τον ήχο της πόλης παρατηρώντας τους ανθρώπους.

Όπως και να ‘χει ο φόβος θα ήταν ο ίδιος ακόμη και αν έβρισκαν το χαμένο τους θάρρος. Τουλάχιστον όμως θα μοιραζόταν στα δύο το φορτίο. Μην προσπαθήσεις να αντικαταστήσεις αυτούς τους ανθρώπους. Δεν μπορείς γιατί απλά δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ. Τους κράτησες μέσα σου. Τους θυμάσαι μέσα από τα δικά σου μάτια. Δεν κατάφερε κανείς να τους διώξει.

Και όταν ακόμα αποφάσιζαν να εξαφανιστούν, μετά από λίγο εμφανίζονταν ξανά. Λένε πως είναι άσχημο όταν χάνεις κάτι που αγαπάς όμως να ξέρεις πως είναι αβάσταχτο όταν δε σου έχει δοθεί η ευκαιρία να το γνωρίσεις καλύτερα αυτό το κάτι πριν το χάσεις.

Λείπει ένα σημαντικό συστατικό, ο δισταγμός. Μάθε να το διακρίνεις και να το διαβάζεις. Μόνο έτσι θα γλυτώσεις κόπο, χρόνο, πόνο και σάλιο. Αν σε θέλει, θα το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. Μέχρι και από τον ίδιο. Θα στο έδειχνε και δε θα σε απασχολούσαν ερωτήσεις. Γιατί θα ήξερες. Οι άνθρωποι εθελοτυφλούν. Βλέπουν αυτό θα ήθελαν στον άλλο και όχι αυτό που είναι στην πραγματικότητα γιατί βλέπουν την εικόνα του ιδανικού. Έχουν τα σημάδια και δεν ξέρουν πώς να τα ερμηνεύσουν. Και ο δισταγμός και η δειλία είναι μια απάντηση.

Οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει τη συνήθεια να ωραιοποιούν καταστάσεις και γεγονότα φέρνοντάς τα στα δικά τους μέτρα, βιώνοντας έτσι απογοητεύσεις γιατί αργά ή γρήγορα βγαίνει στην επιφάνεια η πραγματικότητα. Εσύ είσαι αυτός που κλείνει τα μάτια. Ζήτησαν χρόνο. Κρύφτηκαν πίσω από λέξεις που ντράπηκαν μέχρι και τα χείλη που της ακουμπούσαν. Λάθος ξεσπάσματα σε σωστούς ανθρώπους. Φτάνει όμως. Δώσε το χρόνο σου σε αυτούς που ξέρουν τι θέλουν να κάνουν μαζί του. Και δείξε σε εκείνους που δε θέλησαν να ξεβολευτούν για να είναι μαζί σου το δρόμο της εξόδου.