Οι ταμπέλες είναι για εκείνους που ψάχνουν ακόμη το δρόμο τους

Μια φορά και έναν καιρό ζούσαν οι όλοι άνθρωποι καλά και οι ταμπέλες ακόμη καλύτερα. Δεν ένιωθαν καθόλου μοναξιά μιας και ήταν τόσες πολλές που η μία είχε για συντροφιά της την άλλη. Έτσι αποφάσισαν όλες μαζί μια μέρα να ξεχυθούν στο δρόμο ψάχνοντας για εκείνους τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να κολλήσουν πάνω τους, όπως κολλάει και εκείνη η τσίχλα στον πάτο του παπουτσιού σου που σου σπάει τα νεύρα.

Κάπως έτσι λοιπόν άρχισαν να μοιράζουν απλόχερα μερικά χαρακτηριστικά σε όποιον έβρισκαν μπροστά τους, πολλές φορές χωρίς καμιά δικαιολογία ή ανταπόκριση με την πραγματικότητα. Όπως για παράδειγμα στους γκέι κόλλησε το «διαφορετικό». Σε εκείνους με τα περιττά κιλά το «άσχημοι», στους περισσότερο όμορφους το «χαζοί». Σε γιατρούς ή δικηγόρους το «σοβαροί, πίνουν μόνο κρασί και θέλουν να παντρευτούν πριν από τα τριάντα». Σε όσους διαβάζουν άρλεκιν κόλλησε το «δεν μπορούν να συζητήσουν κάτι πέρα από κουτσομπολιά και δεν έχουν κανένα βαθύτερο ή πιο εκλεπτυσμένο ενδιαφέρον». Δεν έχει γίνει καμία ανακάλυψη που να είναι σε θέση να μπορεί να επιβεβαιώσει αυτούς τους υποτιθέμενους κανόνες και τίποτα δεν μπορεί να μας αναγκάσει να τους ακολουθούμε.

Τις ταμπέλες όμως τις συναντάμε τόσο μέσα, όσο και έξω από τις σχέσεις. Οι ταμπέλες κόλλησαν πάνω στους ανθρώπους εν αγνοία τους τις περισσότερες φορές. Συνήθως συνοδεύονται από φόβο, πολλές δικαιολογίες και μισαλλοδοξία. Έτσι τα άτομα που τις κουβαλούν πολλές φορές επιλέγουν να σκύψουν το κεφάλι πιστεύοντας ότι δρουν με το σωστό τρόπο, νομίζοντας για λίγο πως καταφέρνουν να τους κάνουν να ρίξουν λιγότερα «πυρά». Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που δημιούργησαν οι ίδιοι την ταμπέλα τους θέλοντας με αυτό τον τρόπο να γίνουν μέρος μιας ομάδας ή ενός συνόλου επιθυμώντας να γίνουν αρεστοί και να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου.

Αγνοούν όμως το γεγονός ότι οι περισσότεροι ψάχνουν για το διαφορετικό. Χρειάζεται να βρουν στο πρόσωπο του άλλου εκείνο που λείπει από το δικό τους, συμπληρώνοντας έτσι τα κενά.  Τι γίνεται όμως όταν κάποιος έχει βάλει την ταμπέλα στον ίδιο του τον εαυτό; Εκεί δύσκολα να καταφέρει να φύγει μιας και είναι μια βολική κατάσταση που δύσκολα την αρνείται κάποιος εξαιτίας της θέσης που προσφέρει.

Οι ταμπέλες έχουν τη δύναμη να χαρακτηρίζουν πρώτα-πρώτα εκείνον που τις βάζει. Αν εσύ το κάνεις αυτό στους άλλους λέει πολλά για το χαρακτήρα σου, αν το κάνεις στον εαυτό σου λέει ακόμη περισσότερα.

Πίστεψέ με κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναρωτηθεί πώς μπορεί να νιώθεις όταν μπαίνεις στο σπίτι και κλείνεις την πόρτα πίσω σου και μένεις μόνος. Εσύ λοιπόν αντί να αδιαφορήσεις εντελώς για την άποψη τους, κάθισες και πήρες αγκαλιά την ταμπέλα που σου πρόσφεραν και προσπάθησες να αποδείξεις ότι βγήκαν σωστές οι προφητείες τους. Η προσωπικότητα σου πρέπει να είναι δυνατή και να το ξέρει συνειδητά.

Αφήστε λοιπόν στην άκρη τις λέξεις αυτές, δε βοήθησαν ποτέ κανέναν. Οι ταμπέλες και οι φωτεινές επιγραφές είναι για εκείνους που ψάχνουν ακόμη το δρόμο τους ή έχουν χαθεί. Σε όσους δείχνουν να γνωρίζουν που πηγαίνουν καλό θα ήταν αρχίσετε να τους εύχεστε καλό ταξίδι.