Στην υγειά των μέτριων που βαφτίσαμε ευκαιρίες

Έχεις ζήσει τον έρωτα; Τον έρωτα με την κάθε ματιά; Τον έρωτα που σου κόβει τα πόδια; Συχνά και τον αέρα. Έναν έρωτα ανθυγιεινό . Τον έρωτα που σου κόβει τη μιλιά και άλλοτε σου τη γεννά; Στην πραγματικότητα όλοι έχουμε ονειρευτεί, τραγουδήσει, γράψει και κάπου μέσα μας θελήσει να ζήσουμε ένα τέτοιο έρωτα. Όμως δεν το πολυλέμε, δεν το διατυμπανίζουμε κι ανάλογα με τον χαρακτήρα του, ο καθένας από εμάς προσπαθεί να το κρατήσει μέσα του.

Και καθώς η ζωή περνά και τα πράγματα μπορεί να μην έρθουν ή να μην τα κάναμε εμείς να έρθουν όπως θέλαμε, επιλέγουμε να μπούμε σε ήσυχες σχέσεις. Σχέσεις ηρεμίας, υπαγορευμένες από σωστές συγκυρίες και προβαρισμένα λόγια. Δηλαδή στην αντανάκλαση του έρωτα. Σε ασφαλή λιμάνια. Σε σχέσεις εύκολες και χωρισμούς ακόμη ευκολότερους που θα μπορέσουμε να ξεχάσουμε γρήγορα και να προχωρήσουμε παρακάτω για να αναπληρώσουμε τη θέση που άφησε κάποιος άλλος κενή.

Οι πρόγονοί μας μάς έμαθαν για την αξία του μέτρου. Ότι το μέτρο κάνει τη ζωή μας άριστη. Έτσι οι άνθρωποι το υιοθετήσαμε και το αφομοιώσαμε. Παρ’ όλα αυτά δε μας είπε ποτέ κανείς ότι το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση της μετριότητας. Η απόφαση να διαλέγουμε το μέτριο ήταν δικό μας δημιούργημα. Άλλο, όμως, μέτρο κι άλλο μετριότητα. Κάποιοι θα πουν πως το μέτριο είναι ικανό να σε προστατεύσει απ’ τον πόνο. Επιλέγοντας το μέτριο από φόβο, προλαμβάνεις τα χειρότερα.

Μερίδιο ευθύνης είχαμε, έχουμε και θα έχουμε εμείς οι ίδιοι που δε θέλουμε να ρισκάρουμε. Το μέτριο η αλήθεια είναι ότι πονάει λίγο λιγότερο απ’ το καθόλου. Είναι «κάτι». Κάτι που όμως δε θα καταφέρει ποτέ να σε κάνει ευτυχισμένο. Έβλεπες την αντανάκλαση του έρωτα τόσο καιρό, πείθοντας για λίγο μέχρι και τον εαυτό σου ότι ήταν έρωτας.

Το μέτριο στον έρωτα είναι αρκετό για να μην πονάς, αλλά δεν κρατάει για πάντα. Δεν μπορείς να οριοθετήσεις τη μετριότητα κι αν το προσπαθήσεις, θα βρεθείς να κινείσαι ανάμεσα σε λόγια που δεν είπες και σε αποφάσεις που δεν ολοκλήρωσες. Το μέτριο είναι μια κατάσταση εφησυχασμού. Ένα βολικό μέρος, μια γκρι κατάσταση που ρίχνει νερό στη φλόγα σου για ζωή κι έρωτα. Η ατολμία σου έκανε τα μέτρια να μοιάζουν ιδανικά.

Κάποιοι θα πουν πως γλύτωσες έτσι απογοητεύσεις και πόνο. Συναισθήματα, δηλαδή, που αποδεικνύουν ότι είσαι ακόμη ζωντανός. Λογική δεν έχει ο έρωτας. Πήγες κι έπεσες όπου υπήρχε διαθέσιμη αγκαλιά. Δεν κυνήγησες αυτό που ήθελες. Είδες ξανά και ξανά σκηνές από επεισόδια που προβάλλονταν σε επανάληψη. Η ίδια ιστορία κάθε φορά, μόνο τα πρόσωπα άλλαζαν.

Δεν είναι εύκολο να φύγεις. Είναι γλυκιά η ασφάλεια και δε σε αφήνει να δεις τα πράγματα καθαρά, με αποτέλεσμα να δένεσαι για τα καλά σε μέτριες σχέσεις που περιφρονείς μέχρι κι ο ίδιος. Με τον ίδιο τρόπο όπως περιφρονείς τώρα τον εαυτό σου για την τότε αδυναμία σου.

Μερικές φορές είναι καλύτερη η μοναξιά. Μαθαίνεις να εκτιμάς τα «θέλω» σου. Μόνο όταν μάθεις τον εαυτό σου, έχει περάσει ανεπιστρεπτί η περίοδος των συναισθηματικών εκπτώσεων. Μέχρι τότε ας πούμε ένα «ευχαριστώ» κι ένα «αντίο» εκεί που πρέπει.

Ευχαριστούμε για τη συντροφιά, αλλά αντίο. Στην υγειά σας!