Είμαστε καλύτεροι φίλοι όταν δεν είμαστε σε σχέση

Εν αρχή ην το χάος. Και μετά τα πράγματα ζόρισαν, έγιναν περίπλοκα γιατί αποφασίσαμε να βάλουμε κι άλλους ανθρώπους στη ζωή μας προκειμένου να καλύψουμε το χάος μας. Εκείνο το τίποτα το γέμισαν οι φίλοι, το γέμισαν οι έρωτες και οι σπαρταριστές ίντριγκες που δίνανε μια γλυκόπικρη γεύση σε όλα όσα είπαμε και κάναμε. Οι φίλοι μας στήριξαν, μας είπαν δυο κουβέντες παραπάνω και τους ευχαριστήσαμε θερμά για αυτό που μας πρόσφεραν. Με τη σειρά μας ανταποδώσαμε την ευγενή τους στήριξη. Τους κρατήσαμε κοντά μας και αποφασίσαμε πως αξίζει τον κόπο.

Λίγο-λίγο καταφέραμε και χτίσαμε μια σχέση άξια σεβασμού, άξια για κάθε κοσμητικό επίθετο. Στολίστηκε, έβαλε τα καλά της και ήρθε και κάθισε πλάι μας, μας ονόμασε φίλους αδερφικούς. Λένε πως μια ζωή δίχως φίλους είναι μια ζωή μίζερη και ανιαρή, μια ζωή που στερείται κάθε νοήματος. Άδικο δεν είχαν όσοι το είπαν και το υποστήριξαν, παρέβλεψαν όμως μια λεπτομέρεια μικρή. Παρέβλεψαν να αναφέρουν -και να το υπογραμμίσουν γράφοντάς το με κεφαλαία γράμματα- πως είμαστε καλύτεροι φίλοι όταν δεν είμαστε σε σχέση. Συνεπώς, όσο ο έρωτας δηλώνει απών από τις ζωούλες μας, είμαστε καλύτεροι απέναντι στους φίλους μας.

Μα καλά, θα πεις, πώς γίνεται ο έρωτας να ευθύνεται για όλα, ακόμα και για τις φιλικές μας σχέσεις; Σαν πολλά δεν του καταλογίζουμε; Σαν πολλά δεν του φορτώσαμε στις πλάτες του καψερού; Ο καψερός ο έρωτας φορτώθηκε πολλά, όχι όμως αδικαιολόγητα. Ας μη ξεχνάμε πως τα ισχυρότερα συναισθήματα πάνε πακέτο με τις σοβαρότερες απώλειες. Αν θες να αγοράσεις κάτι ακριβό, οφείλεις να πληρώσεις το κάτι τις παραπάνω. Βάλε βαθιά, λοιπόν, το χέρι στην τσέπη και σκέψου το εις διπλούν πριν αποφασίσεις να πληρώσεις. Μετά την αποχώρηση από το ταμείο, καμία επιστροφή δε γίνεται δεκτή.

Εκείνο το χάος που γέμισαν οι φίλοι, αρκούσε και περίσσευε μέχρι ένα ζευγάρι μάτια να έρθει και να στριμώξει λίγο την πολυκοσμία και να αφήσει ένα μικρό κομμάτι ελεύθερο. Στριμώχτηκαν οι φίλοι, απλώθηκε ο έρωτας, στρογγυλοκάθισε και σε προσκάλεσε για καφέ, για μερικά όνειρα και το γλυκό μεθύσι της καψούρας έγινε η δεύτερη φύση σου. Οι δέκα καφέδες με τους κολλητούς έμειναν στους πέντε, τα τρία ποτά πέσανε στο ένα και οι ώρες που ο λογαριασμός σου στο facebook φιλοξενούσε αποκλειστικά εκείνη την ομαδική συνομιλία με τρεις-τέσσερις φίλους έληξε για τα καλά. Τώρα το ήμισυ της ημέρας σου οφείλει να αφιερωθεί σε χαριτωμένα μηνύματα, αγαπησιάρικα τηλεφωνήματα και τον πειρασμό να φιγουράρει πάνω από το κεφάλι σου: καφέ με την παρέα ή βολτούλα με το αμόρε;

Σαφώς και μετά από μια διαδρομή που στιγματίστηκε κυρίως από φιλικές συνεστιάσεις και άπειρες σέλφι με τους κολλητούς, ώρα σου είναι να αφιερώσεις και λίγο χρόνο σε ένα κομμάτι σου κάπως πιο προσωπικό, πιο δικό σου. Όταν, όμως, σκάσει το πρώτο παράπονο περί «γραψίματος» από εκείνο τον πολύ καλό σου φίλο, μη διστάσεις να αποδεχτείς την αλήθεια. Όντως τον παραμέλησες ολίγον τι, πλέον δε βρίσκεστε τόσο συχνά και τα μεταμεσονύχτια chat έδωσαν τη θέση τους σε κάποιον άλλο. Αμαρτία δεν είναι, κάθεται όμως λιγάκι βαρύ σε όσους το βλέπουν απέξω. Δύσκολα χωνεύεται η μοιρασιά ανάμεσα σε φίλους και το αμόρε και ως φύσει εγωιστικά όντα θέλουμε την προσοχή αποκλειστικά για την αρχοντιά μας. Ούτε αυτό είναι αμαρτία, είναι όμως αρκετό για να σε χαρακτηρίσει «κακό φίλο» ή στην καλύτερη «χειρότερο από αυτό που ήσουν πριν ερωτευτείς».

Ο έρωτας σε άλλαξε, σου έδωσε επιλογές. Σε ανάγκασε να προσθέσεις στο πρόγραμμά σου μερικές ώρες αφιερωμένες σε αυτόν, να τον τιμήσεις όπως του πρέπει. Με χαρά άνοιξες τις αγκάλες σου και τον υποδέχτηκες, κόσμησε με γέλια την καθημερινότητά σου και σου έδωσε κάτι να συζητάς, όταν εκείνος αποχωρούσε προσωρινά.

Οι φίλοι οι σωστοί θα χαρούν μαζί σου, θα σε βοηθήσουν σε τυχόν προβλήματα και θα κάτσουν να κουβεντιάσουν με τις ώρες για την καψουροχτυπημένη σου καρδιά. Δεν θα κάτσουν να γίνουν η καβάντζα όμως. Δεν θα αποδεχτούν να τους έχεις στο περίμενε ούτε να τους παραμελείς επιδεικτικά στο όνομα της σχέσης σου. Θα απογοητευτούν όταν συνειδητοποιήσουν πως έχεις χαθεί και δεν καταδέχεσαι έναν καφέ μαζί τους, επειδή έτυχε να έχεις να δεις τον άλλο από χθες και η απόσταση σε καίει. Θα δεχτούν τη νέα κατάσταση, θα σε επιβραβεύσουν για τα καλά που θες να εντάξεις στη ζωή σου, δε θα κάτσουν, όμως, να περιμένουν πάνω από το τηλέφωνο.

Και καλά θα κάνουν, εδώ που τα λέμε. Ας μη γελιόμαστε, όλοι έχουμε ερωτευτεί και όλοι υπήρξαμε δέσμιοι επιλογών ανάμεσα σε φίλους και μη φίλους. Σε όλους ήταν δύσκολο να αντισταθούν στο πικάντικο κομμάτι που λέγεται «έρωτας» και να προσπαθήσουν να κάνουν τη μοιρασιά σωστά, χωρίς να αδικήσουν. Όπως, όμως, οι φίλοι οι σωστοί θα χαρούν με τη χαρά σου, έτσι κι εσύ, σαν φίλος σωστός, οφείλεις να εκτιμήσεις λίγο καλύτερα την κατάσταση και να σεβαστείς πως η παρέα σου υπήρχε πολύ πριν ερωτευτείς, πολύ πριν αποφασίσεις να ξεκινήσεις μια σχέση. Ήταν εκεί πολύ πριν μπλεχτείς ανάμεσα σε διλήμματα και διχογνωμίες.

Οφείλεις να παραδεχθείς πως πριν υπήρξες καλύτερος. Άκουγες περισσότερο, έβγαινες περισσότερο, έπραττες περισσότερο. Ήσουν σωστός, ήσουν τίμιος, ήσουν όπως έπρεπε. Δεν είναι εγωιστικό να αποφασίσεις πως καιρός είναι αφιερώσεις το χρόνο σου και κάπου αλλού πέρα από τους φίλους, εγωιστικό είναι να δηλώσεις πως την προσοχή σου πλέον την αξίζει μόνο η σχέση σου, γιατί όλοι οι υπόλοιποι το πήραν το μερίδιο της προσοχής σου. Σε μια σχέση που διέπεται από αγάπη, όλοι έχουν δικαίωμα στην προσοχή, είτε μιλάμε για φίλους είτε όχι.