Μη σπάτε τα νεύρα του οδηγού

Θεωρίες περί φιλίας τις έχουμε αναφέρει, καταγράψει, βροντοφωνάξει πολλάκις. Τόσο πολλάκις που φτάνει πια βρε καψερέ, τόσο που τα ‘παμε θα τα λέμε και στον ύπνο μας. Δίκιο έχεις και με το παραπάνω, μαζί σου κι εγώ αλλά έλα που όσο μεγαλώνει ο κόσμος μεγαλώνει παρέα του κι η λίστα με τούτα που οφείλουμε να ξέρουμε κι αν δεν τα ξέρουμε να κάτσουμε και να τα μάθουμε μη μας βρει κάνα κακό.

Τα ‘παμε για την αλληλεγγύη, την εμπιστοσύνη, την αγάπη, όλα τα παλιά μας γνώριμα, τα φτάσαμε μέχρι εκεί που τραβούσε και τα αφήσαμε στην ησυχία τους για κάποια επόμενη φορά. Όλα καλά, όλα ανθηρά, μελιστάλαχτες ημέρες καλοκαιρινές και εύθυμες και μιας που αναφέραμε το καλοκαίρι και χωρίς διακοπές πώς τη βγάζεις, ας θίξουμε κι εκείνο ρημάδι που μας τρώει την ψυχή. Πώς θα πας διακοπές καλέ μου άνθρωπε; Εδώ σε θέλω.

Και την απάντηση σου έχω και τη λύση κι όλα. Μέσα λοιπόν σε μια παρέα, κάποια στιγμή εκεί που η καθημερινότητα σε βρίσκει να μην αλλάζει το παραμικρό, να μην κουνιέται φύλλο, σκάει διπλωματάκι αυτοκινήτου από κολλητό, φρέσκο-φρέσκο και σπαρταριστό. Τα δώσαμε τα συγχαρίκια, χαρά στο κουράγιο του που στρώθηκε και το απέκτησε, μα ο φίλος ο καλός, ο μερακλής κάτι τέτοιες ώρες φαίνεται. Αυτός ο πρώτος που κράτησε στα χέρια του το δίπλωμα οδήγησης προφανώς δεν ήξερε πού έβαζε την υπογραφή του κι αν ήξερε στοιχηματίζω και το σκύλο μου πως θα το σκεφτόταν καλύτερα.

Από ‘κει λοιπόν που φίλοι και γνωστοί σε βρίσκανε, Ιούλη μήνα να ξαποσταίνεις άρον-άρον κάτω από μισό τετραγωνικό προσβάσιμης σκιάς περιμένοντας το ΚΤΕΛ, με την θεία πλάι να σου διηγείται πώς η κόρη της παντρεύτηκε τον αχαΐρευτο τον Μπάμπη βγάζοντας την μπέμπελη με τα μπαγκάζια στο χέρι, σαν ο θεός να σε λυπήθηκε. Και κάπου εδώ έρχεται και κολλάει το διπλωματάκι που λέγαμε πιο πριν του οποίου ο ιδιοκτήτης ξαφνικά έγινε πιο περιζήτητος και από τον Christian Grey.

Πριν από όλα όμως, πριν μέσα στο κεφάλι σου αρχίσουν να χτυπούν χαρμόσυνες καμπάνες και θείες μουσικές ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Υπάρχουν μερικά πραγματάκια που πρέπει να γνωρίζουμε πριν κάνουμε το βήμα να αφεθούμε στα στιβαρά του χέρια που θαυματουργά βαστάνε το τιμόνι και σε βγάζουν από την άβολη θέση να αναζητάς πρωτότυπους τρόπους να μετακινηθείς χωρίς να στάξει στάλα ιδρώτα στο μεταξένιο σου μαγουλάκι. Ιδού λοιπόν:

Τρελέ μου, θα σέβεσαι. Κι όταν λέμε «θα σέβεσαι» εννοούμε πως ο καψερός ο οδηγός δεν έχει καμία όρεξη να κάνει τον ταρίφα για τα δυο σου μάτια που τώρα αποφασίσανε πως τους πέφτει βαρύς ο σιδηροδρομικός και τα βαγόνια. Εδώ δεν ισχύει το «ο πελάτης έχεις πάντα δίκιο», δεν είσαι πελάτης, δεν είναι εργαζόμενος, σε πετάει από το αμάξι όπου και όποτε το θεωρεί απαραίτητο.

Η μουσική είναι δική του υπόθεση. Αν ο πολυαγαπημένος μας διπλωματούχος αποφασίσει πως η 5^η του Μπετόβεν είναι η κατάλληλη μουσική συνοδεία για να κυλήσει όμορφα η διαδρομή, δεν πα να πέταγες πανέρια το προηγούμενο βράδυ πρώτο τραπέζι πίστα, το πράγμα έχει τελειώσει.

Κατέβασε τα ξερά σου από το κάθισμα. Μην μπερδεύεσαι, το γεγονός πως φιλοτιμήθηκε να σε βάλει στο αμάξι του δε σου δίνει το δικαίωμα να απλώνεσαι λες και βρίσκεσαι στον καναπέ σου και μούδιασες από το τρίωρο καθισιό σε μόνιμη ακινησία. Όταν το κεφάλι είναι στο παράθυρο και τα πόδια κοντεύουν να κουμαντάρουν το τιμόνι, ίσως είναι ώρα να μαζευτείς.

Η βενζίνη δεν είναι τζάμπα. Και το τονίζουμε. Κανείς δε μας την κάνει δώρο επειδή έχουμε ωραία μάτια, ούτε επειδή άρεσε στο βενζινά το ανέκδοτο που μάθαμε προχθές. Όταν η διαδρομή κοντεύει να αγγίξει τα όρια Ελλάδα-άκρη της Γης, μπορείς να τσοντάρεις και το κάτι τις σου.

Όπως αντιλαμβάνεσαι το δίπλωμα δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση. Και αυτό ισχύει είτε το παίρνεις εσύ, είτε κάποιος άλλος. Το δίπλωμα είναι σημείο σταθμός για τη μεταξύ σας σχέση. Είτε θα σε πάρει παρεούλα του, είτε θα σε αφήσει στη μέση του πουθενά να ψάχνεις για εκείνον τον ευγενικό ξένο που θα φιλοτιμηθεί να σε μαζέψει. Και την επόμενη φορά που θα φτάσει στα πρόθυρα να παραπονεθείς για την οδήγηση του κολλητού, σκέψου το εξής: αυτός έχει και το πεπόνι και το μαχαίρι, αυτός έχει και το αμάξι και το δίπλωμα.