Οι φίλοι που είναι κολλημένοι με το κινητό τους

Κατόπιν δύσκολων καιρών και σκληροτράχηλων δεκαετιών που ταλαιπώρησαν γενιές και γενιές, ήρθε επιτέλους και μια εποχή που είμαστε σε θέση να πούμε -όσο τουλάχιστον είναι προσιτό- πως τα πράγματα είναι ολίγον τι ευκολότερα. Δόξα το θεό, στα δεδομένα του 21ου αιώνα δυναμικά εντάσσεται η τεχνολογία, η οποία μας λύνει τα χέρια, μας διευκολύνει, μας πάει μπροστά. Ο κόσμος προχωράει, οι άνθρωποι εξελίσσονται και παραείμαστε περήφανοι για τα άλματα που κάνουμε ως γένος και μπράβο μας.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως δεν είναι κακό που δε χρειάζεται να στέλνουμε ταχυδρομικά περιστέρια προκειμένου να επικοινωνήσουμε, ούτε να βγαίνουμε στα μπαλκόνια και να τεστάρουμε το εύρος των φωνητικών μας χορδών, μέχρι να μας ακούσει ο κολλητός από απέναντι. Αυτά τα αφήσαμε για κάνα talent show, μπας και δουν οι καλλίφωνοι του κόσμου τούτου άσπρη μέρα. Εμείς προς το παρόν, αρκεστήκαμε σε μηνύματα στο facebook και τηλεφωνικές κλήσεις χωρίς να ακούει όλη η γειτονιά τα προσωπικά μας και από βδομάδα μάθει τα καμώματά μας και η θεία που έχουμε στο χωριό.

Με καμάρι στολιστήκαμε το πορτοφόλι μας και δώσαμε τα ωραία μας λεφτουδάκια για να αποκτήσουμε το καλύτερο κινητό της αγοράς, να πουλήσουμε λίγη μούρη, να επιδείξουμε τις δυνατότητές του, να γελάσουμε με την αναμενόμενη ατάκα «Φραπέ κάνει;» επειδή είμαστε και χιουμορίστες και τέλος να απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων μας. Το χαρήκαμε, το χορτάσαμε, κατεβάσαμε κάθε άχρηστη εφαρμογή που κυκλοφορεί στα ηλεκτρονικά καταστήματα μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως το app «Γυμναστική στο σπίτι με πέντε εύκολα βήματα» αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από το «πείτε μου έναν λόγο που το κατέβασα».

Ωστόσο κάποιοι από εμάς, παραπέσανε θύματα της γοητείας που προσφέρει η τεχνολογία και έκτοτε προσπαθούμε διακαώς να θυμηθούμε τι εστί ανθρώπινη επικοινωνία και πως είναι να ακούς μια ανθρώπινη φωνή χωρίς να χρειαστεί να πατήσεις το πλήκτρο της εισερχόμενης κλήσης και χωρίς να τάξεις λαμπάδα ίσα με το μπόι σου στην εκκλησία της γειτονιάς σου. Αποφασίσατε να βγείτε με την παρέα, να πιείτε έναν καφέ, να κεραστείτε μερικά σφηνάκια, γενικώς να το γλεντήσετε. Η ατυχία της όλης προσπάθειας έγκειται σε δυο-τρεις κατατρεγμένους που προφανώς παρανόησαν και νόμισαν πως αν το κινητό δεν είναι προέκταση του χεριού τους, η κινητή τηλεφωνία θα πάρει δραστικά μέτρα εναντίον τους.

Δεν πα’ να τους παρακαλέσεις, δεν πα’ να πέσεις στα γόνατα κάνοντας επίκληση στα θεία, αυτοί εκεί, ακάθεκτοι θα συνεχίσουν να χαζεύουν με τις μέρες τις ειδοποιήσεις τους στο facebook, στο instagram, να βλέπουν αν πάχυνε η Μαντόνα και γενικώς να παρακολουθούν την οποιαδήποτε άσχετη εξέλιξη που διαδραματίζεται επάνω στον πλανήτη, απαντώντας στα παράπονά σου με το απλούστατο «Μισό λεπτάκι και τ’ αφήνω». Το μισό λεπτάκι έγινε δεκάλεπτο, το δεκάλεπτο μισάωρο, τα νεύρα σου γίνανε κρόσσια και αναρωτιέσαι αν τελικά όντως η τεχνολογία κάνει καλό σε εσάς και τους γύρω σας ή αποτελεί μια μεταδοτική ασθένεια που πρέπει επειγόντως να καταπολεμηθεί.

Η εικόνα είναι φρέσκια και γνώριμη. Βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη, ο αντίχειρας είναι το πιο γυμνασμένο σημείο του σώματος από το πολύ scroll down, κόρες ματιών που παραπέμπουν ελαφρώς σε θέα ημίτρελου με δείγματα από ελαφρύ εγκεφαλικό, μιας και οι υπόλοιπες κινήσεις από το περιβάλλον τους περνούν παντελώς αδιάφορες και απαντήσεις που έρχονται σχεδόν μηχανικά από τα άδυτα κάποιας ανώτερης δύναμης που τους κάνει να ανταποκρίνονται αυτόματα στα σινιάλα. Μιλάς για τα ζόρια σου, απευθύνεις το λόγο και παρά τις επίμονες προσπάθειές σου να τους κάνεις να επανέλθουν στην πραγματικότητα, παραμένεις συνδεδεμένος με Κάιρο.

Και σεισμός να γίνει το πιθανότερο είναι να αρχίσουν να κουνιούνται με το ρυθμό. Και κλακέτες να αρχίσεις να χορεύεις επάνω στο τραπέζι με ελληνική φουστανέλα και το μαγαζάτορα να χτυπά παλαμάκια, έχεις πειστεί πως μόνο σημασία δε θα δώσουν. Θα συνεχίσουν να ανανεώνουν την αρχική τους λες και πρόκειται να αλλάξει φαντασμαγορικά η κατάσταση με μεσοδιάστημα μερικών δευτερολέπτων. Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι -και καλά εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση- είναι να πουν τη λάθος φράση «Ποιος θα κάνει check in;». Έλα τώρα, όλοι ξέρουμε ποιος θα κάνει και μάλιστα ποντάρουμε και την περιουσία μας πως θα παρακολουθεί το ένα like μετά το άλλο μην και του ξεφύγει κανένα και τι θα κάνουμε μετά;

Με κάθε ευκαιρία θα καμαρώνουν σαν γύφτικο σκεπάρνι για το μεγάλο τους βήμα στον κόσμο της τεχνολογίας. Θα πάρουν το γνωστό σε όλους μας ύφος «Εσύ δεν ξέρεις» και θα σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποιος πραγματικά στερείται εγκεφαλικών κυττάρων. Εσύ που αδυνατείς να κατανοήσεις τη νοοτροπία τους ή αυτοί που οι κόρες των ματιών τους κοντεύουν να μείνουν μόνιμα σε μια αλλήθωρη θέση από το πολύ κοίταγμα στην οθόνη. Όχι τίποτα άλλο, μην τους μείνει κάνα κουσούρι και τρέχουμε και δε φτάνουμε.

Παρά τη χιουμοριστική και αστεία πλευρά της όλης κατάστασης είναι τραγικό να αναζητείς μετά μανίας κάποιον να ανταλλάξεις δυο κουβέντες όσο πίνεις τον καφέ σου. Είναι απελπιστικό να γυρνάς το βλέμμα σου και ολούθε να βλέπεις ανθρώπους ολότελα απορροφημένους στον ηλεκτρονικό τους μικρόκοσμο. Είναι λες και κάποιος αποφάσισε να εξαλείψει την ανθρώπινη επικοινωνία με έναν άκρως σατανικό και ειρωνικό τρόπο, λες και θέλησε μια ανώτερη δύναμη να επιβάλει αποκλειστικά έναν τρόπο επικοινωνίας, αυτόν που εντάσσεται ανάμεσα σε ίντσες, ηλεκτρονικό πληκτρολόγιο και emoticons απερίγραπτης χαράς, που μόνο χαρά δεν αποδίδουν.