Όσο μεγαλώνετε έρχεσαι πιο κοντά με τον αδελφό σου

Τον έβρισες, σε έβρισε, τον χτύπησες, σε χτύπησε και μετά ως γνωστή drama queen φώναξες τη μαμά να έρθει να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα. Τον κατηγόρησες για τη ζημιά στο σαλόνι και στο σχολείο ξεχνούσε σχεδόν την ύπαρξή σου. Σου ζητούσε να τον βοηθήσεις στις σχολικές εργασίες και γκρίνιαζες που ποτέ δεν έκανε κάτι μόνος του και τα περίμενε όλα από σένα. Γενικώς, μια αναδρομή στο παρελθόν θα σε πείσει πως με τον αδερφό σου, ως πιτσιρίκια δεν είχατε και τις καλύτερες σχέσεις, αυτό που θα λέγαμε «γνήσια αδελφική αγάπη».

Τα χρόνια πέρασαν κι από παιδάκια με τα εγωιστικά ένστικτα να βαράνε κόκκινο, περάσατε στην εφηβεία, σε μία άκρως ζόρικη ηλικία και για τους δυο. Εσύ με τα γυναικολογικά σου να μην ξέρουν πού παν τα τέσσερα κι εκείνος να γκρινιάζει που δεν έχει βγάλει ακόμα γένια και θυμίζει περισσότερο δεκάχρονο παρά ώριμο άντρα. Πολλά τα προβλήματα. Μέχρι που ένα βράδυ το ρολόι έδειξε τέσσερις το χάραμα κι ο ύπνος ακόμα δεν καταδέχτηκε τη συντροφιά σου. Είχες μια δύσκολη μέρα κι ένιωθες τα βλέφαρά σου να πέφτουν ,αλλά το χέρι σου είχε γίνει ένα με το κινητό όσο περίμενες να ακούσεις τον γνώριμο ήχο του κλειδιού στην πόρτα και να πέσεις ήρεμη πια για ύπνο γνωρίζοντας πως γύρισε σπίτι σώος κι αβλαβής.

Μέχρι που ορκίστηκε πως θα σκοτώσει όποιον τολμήσει να σε πληγώσει την πρώτη φορά που σε είδε κλαμένη κι ήρθε και σε αγκάλιασε χωρίς να πει κουβέντα παραπάνω. Κι εσύ ήξερες κι εκείνος ήξερε, τα λόγια περίσσευαν. Μέχρι που αισθάνθηκες να χαίρεσαι περισσότερο για την επιτυχία του απ’ τον ίδιο και το «μπράβο» που ξεστόμισες ακούστηκε σαν την ομορφότερη λέξη που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Τι κι αν σε βρίζει που του παίρνεις τα φούτερ και τις μπλούζες και ψάχνει μανιωδώς κάτι να βάλει που να μην του το ‘χεις κλέψει εσύ; Η σχέση που διαμορφώσατε μέσα στα χρόνια χωρίς να προσπαθήσετε καν, είναι το κάτι άλλο.

Από εκεί που πλακωνόσασταν χωρίς λόγο κι αιτία, γίνατε δυο άνθρωποι που δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις ούτε φίλους ούτε απλούς γνωστούς. Είναι αυτή η σχέση που μόνο αν έχεις αδερφό μπορείς να την καταλάβεις. Δε χρειάζεται να σου εκμυστηρεύεται τους μεγαλύτερους πόθους του για να τον έχεις κοντά σου, έχετε υπογράψει εκείνο το άτυπο συμβόλαιο που θα σας δένει για μια ζωή κι ας μη γνωρίζετε τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Κι είναι μεγάλο προσόν αυτό. Εκεί που άλλοι παλεύουν να βρουν κάποιον να στηρίζονται, κάποιον να ονομάσουν δικό τους, εσάς σε δόθηκε σαν δώρο.

Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται μικροπράγματα που με τον καιρό θα περάσουν, θα χαθούν και θα ανήκουν σε εποχές περασμένες, δες το κι απ’ την άλλη. Μετά από καιρό, όταν οι παππούδες κι οι γονείς δε θα είναι πια μαζί σας, εσείς θα έχετε ο ένας τον άλλο. Αν σήμερα ονομάζετε οικογένειά σας δέκα ανθρώπους, θα έρθει, δυστυχώς, κι η στιγμή που όσο πάει και θα λιγοστεύουν. Τι να κάνουμε, έτσι το ΄χει η ζωή. Όταν θα μετράτε απουσίες και κενές θέσεις στο οικογενειακό τραπέζι θα έχετε πάντα ο ένας τον άλλο κι εσάς θα ονομάζετε οικογένεια. Θα μείνετε να συνεχίσετε αυτό που άλλοι ξεκίνησαν για εσάς με σκοπό να το κάνετε ακόμα καλύτερο, ακόμα πιο ισχυρό.

Με το πέρας του χρόνου, όταν ο καθένας θα πάρει το δρόμο του και θα χαράξετε μια πορεία δικιά σας, όταν πολύ πιθανώς ερωτευτείτε, παντρευτείτε και κάνετε τη δική σας οικογένεια, τα ανίψια θα είναι σαν τα δικά σας παιδιά. Θα τα αγαπάτε και θα τα φροντίζετε γιατί θα είναι γέννημα-θρέμμα του ανθρώπου που κάποτε μοιραστήκατε το ίδιο σώμα. Κι αυτή η σχέση είναι προδιαγεγραμμένη, είναι σχεδόν αυτονόητη. Δεν θα χαθείτε σαν οικογένεια επειδή θα κάνετε τη δική σας.

Ύστερα από χρόνια, όταν θα αναπολείτε τα παιδικά σας χρόνια και θα κοιτάτε παλιές φωτογραφίες θα γελάτε με τις μέρες που μαλώνατε σαν το σκύλο με τη γάτα σκεπτόμενοι την αθώα παιδικότητα που είχατε. Θα συγκινείστε με τις στιγμές που σταθήκατε ο ένας δίπλα στον άλλο και θα καταριέστε ακόμα και το λεπτό που χαραμίσατε σε παιδιαρίσματα κι ανοησίες. Σε γενικές γραμμές, όμως, το χρονογράφημα που χαράξατε και που θα χαράξετε πάντα θα είναι άξιο προς αναπόληση και flash backs. Είναι η δίκη σας ιστορία και της αξίζει να τη θυμάστε πού και πού.

Πάντα όμως κάπου πίσω στο μυαλό σου ακόμα κι αν τώρα έχεις σύζυγο και παιδιά, θα ξέρεις πως ο αδερφός σου ήταν και θα είναι ο άντρας που σε προστάτευε και σε πρόσεχε. Σε κρατούσε μακριά απ’ τις κακίες του κόσμου κι ήταν πρόθυμος να παίξει ξύλο για τις στιγμές που έκαναν το πρόσωπό σου να μουτρώσει. Κι αν δεν το ‘δειξε ποτέ, να ‘σαι σίγουρη πως το σκέφτηκε, πως το ‘χε στο μυαλό του. Πρώτα η τιμή της αδερφής, λένε. Κι έχουν δίκιο. Για αυτόν πάντα θα είσαι το κοριτσάκι που όφειλε να έχει σαν τα μάτια του και θα επιδιώκει την ευτυχία σου no matter what.