Η τεχνολογία σήμερα απώτερο σκοπό της έχει να μας φέρνει κοντά, να εκμηδενίζει τις αποστάσεις, να αισθάνεσαι πως τον άλλο τον έχεις μερικά βήματα μακριά σου. Και το έχει καταφέρει, ας μην απατόμαστε. Να ναι καλά το facebook που χωρίς να κουνηθείς απ’ τη θέση σου, σου προσφέρει όλα τα καλά προκειμένου να επικοινωνείς με τους φίλους, τους γνωστούς, το αμόρε που ως γνωστό καψουροχτυπημένο έμαθε την μπροστινή κάμερα κι οι selfies βαράνε κόκκινο.
Κι όλα αυτά μέχρι να τελειώσει το ειδύλλιο, μέχρι στο μυαλό σου να μπει στις απαγορευμένες επαφές και το πολυλατρεμένο κινητό σου να σιωπήσει. Και τότε ήταν που το facebook αποφάσισε να κάνει τη ζωή μας λίγο πιο ενδιαφέρουσα.
Το messenger ήρθε για να μας φέρει ακόμα πιο κοντά, ήρθε για να μείνει και το σηματάκι με το like έγινε ο φόβος κι ο τρόμος σου. Ξέρεις πολύ καλά για τι μιλάμε. Αναφερόμαστε φυσικά στο μπλε εικονίδιο, κάτω δεξιά στην οθόνη σου, το άκρως ειρωνικό χεράκι με τον αντίχειρα να δείχνει στον Θεό. Thumbs up, αδερφέ, γιατί είμαστε και πολύ μπροστά.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεώρησαν, προφανώς, πως είναι κρίμα να χάνονται οι άνθρωποι, να κόβουν και τις καλημέρες, κι έτσι πήραν την πρωτοβουλία να μετατρέψουν το messenger από ένα μέσο για επικοινωνία σε challenge με μότο που θυμίζει κάπως το «Μην πατήσεις το κόκκινο κουμπί!». Αν, φυσικά, μπορείς. Οφείλεις να γνωρίζεις πως όταν το πρόσωπο της συνομιλίας έχει μπει στην απαγορευμένη ζώνη, οι πιθανότητες να κάνεις το μοιραίο πολλαπλασιάζονται. Μη ρωτάς γιατί. Γιατί έτσι! Εμείς θα τα λέμε;
Τσέκαρες την αυτοσυγκράτησή σου για πολύ καιρό, δεν έστειλες το παραμικρό, αισθάνεσαι περήφανος για τον εαυτό σου και πανηγυρίζεις για κάθε μέρα που περνάει και το τελευταίο μήνυμα είναι πριν από πέντε μήνες. Αλλά ως γνωστό λαμόγιο, κάθε μέρα θα τσεκάρεις το προφίλ του κι ευχαριστείς θερμά που ενημερώνει για τις δραστηριότητές του όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Ποιο FBI, εδώ τα βάζεις με τον μάστερ.
Τον έχεις φακελωμένο χωρίς να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου, ή στη χειρότερη μόνο αυτό και στολίζεσαι με καμάρι τον τίτλο του stalker της χρονιάς. Κάποιος από κει πάνω φαίνεται να σε συμπαθεί. Ή μπορεί κι όχι. Μην τα βάζεις με την ανώτερη δύναμη που λέγεται facebook, σε είχαν προειδοποιήσει και δεν τους άκουσες. Έχει περισσότερους τρόπους να στη φέρει απ’ ό,τι πιστεύεις.
Εκεί που αναπολείς τις παλιές καλές μέρες με τις καρδούλες και τα χαρούμενα emoticons στις διαδικτυακές συζητήσεις σας κι αναρωτιέσαι για χιλιοστή φορά πού στράβωσε η φάση, εκεί ακριβώς είναι που το σύμπαν θα σου υπενθυμίσει πως «λεβεντιά, είμαι κι εγώ εδώ». Μια βιαστική κίνηση είναι αρκετή για να δεις το μπλε χεράκι να κυματίζει περήφανα στο κάτω μέρος της συνομιλίας. Τώρα είναι που πραγματικά αναρωτιέσαι τι λάθος έκανες και σε εκδικείται τόσο σκληρά το κάρμα.
Απ’ το μυαλό σου περνάει κάθε δυνατή σκέψη προκειμένου να πάρεις πίσω τη βλακεία που μόλις έκανες με επικρατέστερη επιλογή να μετακομίσεις στη Λατινική Αμερική και να αλλάξεις το όνομά σου σε Πεπίτο. Ελκυστικό σενάριο μπροστά σε αυτό που περνάς, σίγουρα δεν είχες χειρότερο. Πέντε μήνες αυτοσυγκράτησης κατέληξαν για τα σκουπίδια κι ο πανικός που σε κατακλύζει είναι μεγαλύτερος κι απ’ το να σου πουν πως σε καμιά ωρίτσα θα καταστραφεί ο πλανήτης. Ψιλοπράγματα.
Κακώς όμως ανησυχείς, σίγουρα υπάρχουν χειρότερα. Πού να κάνεις like σε status του που δημοσιεύτηκε πριν εσύ ανακαλύψεις τη φωτιά. Να μην αναφερθούμε σε screenshots που για αλλού ξεκίνησαν κι αλλού κατέληξαν. Σε αυτή την περίπτωση σε χειροκροτούν, σου απονέμουν δικαίως το βραβείο ηλιθιότητας συνοδευμένο με τη φράση «είσαι άξιος της μοίρας σου» και με χαμόγελο στα χείλη αναμένεις για το μήνυμα που πολύ πιθανό να ζητά εξηγήσεις για το απρόσμενο ενδιαφέρον σου.
Ευτυχώς που ήδη έχεις προετοιμάσει την επίσημη ομιλία σου για να δικαιολογηθείς, να εξηγείς όσο πιο πειστικά μπορείς πόσο κατά λάθος έγινε το μοιραίο, κι αν δεν έχεις, καλά θα κάνεις να ετοιμάσεις, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα γίνει η στραβή. «Φύλαγε τα ρούχα για να ‘χεις τα μισά», «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», τόσες παροιμίες και γνωμικά έχει εφεύρει το ανθρώπινο γένος για να δείξει εμμέσως ότι είσαι ικανός για τα χειρότερα.
Γενικότερα, αν το καλοσκεφτείς, αντιμετωπίζεις την πλοήγησή σου στο facebook και στο messenger σαν να περπατάς σε ναρκοπέδιο. Μια λάθος κίνηση κι εκτινάσσεσαι στον αέρα, είτε πρόκειται για το τυχαίο «like», είτε για μια λάθος χρήση του πληκτρολογίου του υπολογιστή κι από τη συζήτηση με τους κολλητούς ξαφνικά βρεθείς στη διπλανή συνομιλία -που μόνο εσύ γνωρίζεις τον λόγο που την έχεις ανοιχτή- να στέλνεις: «είναι μέσα μαλάκα!». Μπράβο, σαΐνι μου. Ανοίγει η γη να σε καταπιεί και ψάχνεις τον πλησιέστερο τοίχο για να χτυπήσεις το κεφάλι σου. Έχεις ήδη κάνει εικόνα στο μυαλό σου την έκφραση νικητή που μόλις χάρισες και δε βρίσκεις πλέον τον λόγο ύπαρξής σου πάνω στον μάταιο τούτο κόσμο.
Πρόκειται για τις στιγμές που νοσταλγείς τις εποχές που της μόδας ήταν τα σήματα καπνού και καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που πέταξες τα λεφτουδάκια σου για να αποκτήσεις το σούπερ touch screen. Θα μου πεις, πού να ‘ξερες; Είσαι σχεδόν σίγουρος πως οι δημιουργοί του messenger κρύβονται ακόμα σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο χαϊδεύοντας λευκές γάτες και σχεδιάζουν την επόμενη κίνησή τους γελώντας σατανικά με την κατάντια του κοσμάκη.
Επιμέλεια Κειμένου Αλίκης Αμπατζή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αλίκη Αμπατζή
