Είχες εναποθέσει όνειρα κι ελπίδες σε έναν άνθρωπο, εκείνον που θα στήριζε κάθε σου απόφαση κι επιλογή και θα έκανε την καρδιά σου να σκιρτά διαρκώς. Τελικά τον βρίσκεις μετά από αρκετό καιρό αναζήτησης και απογοητεύσεων και σκοπεύεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για να σε αγαπήσει και να είναι ευγνώμων για αυτή του την επιλογή. Περνάτε αρκετό χρόνο μαζί, μαθαίνετε ο ένας τον άλλον, άλλοτε σχετικά γρήγορα κι άλλοτε σχετικά αργά, μοιράζεστε σκέψεις και όνειρα για το μέλλον -του καθενός ατομικά αλλά και για το κοινό σας.
Ο καιρός περνάει και αυτός ο άνθρωπος έχει γίνει κομμάτι του εαυτού σου, αναπόσπαστο πιστεύεις εσύ. Αυτό νομίζεις τουλάχιστον. Η καθημερινότητα σας φθείρει και τους δύο αναπόφευκτα, αλλά δε γίνεται κάποιο βήμα ανανέωσης και εξόδου από αυτό το τέλμα. Ίσως να προσπαθεί μόνο ο ένας από τους δύο με αποτέλεσμα ο άλλος να νιώθει διαρκώς κούραση και δυσφορία. Τα προβλήματα φυσικά εντείνονται όταν συγκατοικείτε, καθώς αυξάνονται οι πιθανότητες να αρχίσει να γνωρίζει ο ένας καλύτερα τον άλλον, σε τέτοιο βαθμό που τα τότε προτερήματά του να μην είναι πλέον ελκυστικά.
Νιώθεις σταδιακά ότι η κατάσταση γίνεται ασφυκτική και ότι δεν έχεις αρκετό χώρο για σένα, να εξελιχθείς, να εκμεταλλευτείς νέες ευκαιρίες, αφού ο σύντροφός σου θεωρεί οποιαδήποτε εξέλιξή σου απειλή για τη σχέση σας. Και κάπου εκεί ξεκινά ο δύσκολος δρόμος που πρέπει να διαβείς και να ξεκαθαρίσεις το τοπίο γύρω σου και εντός σου. Και ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί και αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να ανέχεσαι μικρότητες. Συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου δεν είναι έτσι φτιαγμένη για να ζεις υπό το καθεστώς του οποιοδήποτε φόβου και της ανασφάλειας.
Αυτός ο άνθρωπος που περνούσες ποιοτικό χρόνο μαζί του και ένιωθες όμορφα κατέληξε ένα συνεχές ανιαρό καθημερινό πρόγραμμα, που σου προσθέτει άγχος και σου δημιουργεί ανεξήγητη ανασφάλεια για το μέλλον. Αποφασίζεις να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά από το κλουβί που στην αρχή έμοιαζε με ένα απέραντο λιβάδι γεμάτο λουλούδια στο οποίο έτρεχες ξένοιαστα χωρίς να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλεις για καθετί.
Νιώθεις αυτήν την ανακούφιση στο πρόσωπο σαν αεράκι και το μυαλό αρχίζει να αποκτά ξανά τη δική του σκέψη και τις δικές του επιθυμίες. Αισθάνεσαι έτοιμος να βγεις έξω με την πεποίθηση ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα μόνος χωρίς ταίρι στο πλάι σου, γιατί αυτό που στην ουσία σε προσδιορίζει δεν είναι ένας σύντροφος, αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός! Ο εαυτός σου είναι εκείνος που θα σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου και να γευτείς όλους τους καρπούς των προσπαθειών σου στο μέλλον, κανένας άλλος. Όσο και αν ερωτεύτηκες, πόνεσες, αγάπησες.
Ο έρωτας είναι μια κινητήριος δύναμη για τον καθένα, αλλά σε πλαίσια να μην του στερεί την ελευθερία του και την άνεση να κινηθεί στον προσωπικό του χώρο και να νιώσει ότι σαν μονάδα μπορεί να σταθεί και να δημιουργήσει, χωρίς απαραίτητα να έχει την αμέριστη συμπαράσταση ενός συντρόφου που μπορεί να αποβεί για τον ίδιο κάποια στιγμή μοιραία για τις επιλογές του.
Αφήνεις πίσω σου ό,τι δε σε άφηνε να εξελιχθείς το χρονικό διάστημα το οποίο ήσουν σε σχέση και προχωράς παρακάτω. Οι σχέσεις χτίζονται σταδιακά, όμορφα, βασίζονται στο σεβασμό, στην ανάγκη ανεξαρτησίας και ύπαρξης προσωπικού χώρου και ελεύθερου χρόνου. Διότι μια υγιής σχέση δεν κλονίζεται όταν υπάρχουν γερά θεμέλια, αλλά σαθρά!
Συντάκτης: Kathy Lau
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
