Έφτασες λίγο πριν το τέρμα, λίγο πριν αγγίξεις αυτό το οποίο κυνηγούσες με τόσο πόθο κι αγωνία και τελευταία στιγμή έκανες πίσω. Δε γνωρίζεις τον ουσιαστικό λόγο που εγκατέλειψες τον στόχο σου ή μήπως τον ξέρεις, αλλά φοβάσαι να το παραδεχτείς ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό;
Η αλήθεια είναι πως όταν έχει κανείς έναν στόχο, μια επιθυμία, ένα απωθημένο, ένα όνειρο ζωής, σκοπός είναι να το φτάσει ως το τέλος, να γευτεί τους καρπούς των προσπαθειών του και να βιώσει την πληρότητα, την ψυχική ολοκλήρωση. Τι συμβαίνει όμως όταν κάπου στο ενδιάμεσο του ταξιδιού το άτομο αλλάξει γραμμή πλεύσης και τα τινάξει όλα στον αέρα με οποιοδήποτε τίμημα;
Δεν μπορεί να αντιληφθεί κανένας ότι το σοκ του ατόμου που προσπαθούσε να κυνηγήσει το όνειρό του, ίσως να είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο σκληρό από των τρίτων που βλέπουν τις προσπάθειες να λαμβάνουν τέλος. Κάποιες φορές τα μάτια ανοίγουν απότομα και το άτομο βλέπει ότι οι συνθήκες τελικά όχι μόνο δεν ήταν ιδανικές, αλλά ήταν άσκοπο να το κυνηγήσει περισσότερο.
Ίσως γιατί ξεπερνούσε τις δυνάμεις του, τις αντοχές του, ίσως γιατί αυτό που επιθυμούσε γκρεμίστηκε απότομα σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Το όνειρό του τελικά μπορεί και να μην ήταν αυτό που θα τον γέμιζε χαρά και πληρότητα, αλλά αμφιβολία, ταραχή ίσως και θλίψη αν εν τέλει κατέληγε τόσο άδοξα όσο υποπτευόταν.
Κάπως έτσι είναι και όταν κυνηγάς τον έρωτα, τον ιδανικό για σένα, που στα μάτια σου φαντάζει μοναδικός και ιδιαίτερος και πασχίζεις να τον φτάσεις μέχρι τέλους. Και πριν αντιληφθείς ότι το τέλος είναι πιο κοντινό και θλιβερό από όσο πίστευες, αντιλαμβάνεσαι πως έχεις επενδύσει πολλά σε αυτόν τον στόχο ζωής και τελικά τα γεγονότα σε διέψευσαν.
Όχι αποκλειστικά από τον ίδιο τον έρωτα πάντα, μπορεί να ευθύνονται και οι ίδιες οι συνθήκες και όχι απαραίτητα το άτομο και τα συναισθήματα. Τον άνθρωπο που λάτρεψες ίσως θα έπρεπε να τον αφήσεις για πολλούς λόγους που για κάποιους θα ήταν παράλογοι, για αρκετούς κατανοητοί, ενώ μερικοί θα υποστήριζαν ότι θα έπρεπε να το παλέψεις περισσότερο και να το πας μέχρι τέλους.
Κάποιες μάχες τελικά δεν κερδίζονται πάντα και πρέπει από νωρίς κάποιος να αντιλαμβάνεται την ήττα του και να την αποδέχεται, καθώς και την πτώση του. Αυτό που αρχικά ήταν στόχος έγινε τελικά απωθημένο, μια ημιτελής κατάσταση, μια υπόθεση που έμεινε στη μέση. Μένει ένα όνειρο που στη σφαίρα της φαντασίας υπάρχει και να βιώνεται εγκεφαλικά, αλλά ως εκεί. Πονάει η επιλεκτική απομάκρυνση τελικά, το αναγκαίο φευγιό και η απόλυτη εξαφάνιση από κάθε σημείο -οπτικής και μη- επαφής.
Εκείνοι που επέλεξαν να κυνηγήσουν κάτι χαμένο εξ αρχής και να το παλέψουν, δεν είναι πιο γενναίοι από όσους έκαναν το αντίθετο, είχαν περισσότερη αντοχή στον πόνο και στη δυσκολία της απομάκρυνσης αργότερα. Θέλει γενναιότητα να φύγεις από ότι αγαπάς και αγάπησες. Θέλει σθένος να υποστείς τον πόνο που θα αφήσει μέσα σου ένα σημάδι που θα σου θυμίζει πάντα αυτό που ήθελες τόσο πολύ! Δεν μπορεί εύκολα κάποιος να το κάνει και αν το κάνει θα τα έχει μελετήσει όλα τόσο καλά που οτιδήποτε θα έχει σαν γνώμονα εκείνον που αγαπά, όχι τον εαυτό του.
Αυτές τις αποφάσεις τις παίρνουν αυτοί που αγαπούν ανιδιοτελώς, εκείνοι που γίνονται οι ίδιοι θυσία για την αγάπη. Αυτούς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τους αφήνει ποτέ κανείς να τους φύγουν από τα χέρια, είναι το πολυτιμότερο δώρο ζωής. Και όσοι έχουν σαν όνειρο ζωής έναν τέτοιο άνθρωπο, μην το αφήσουν να μείνει μόνο όνειρο.
Συντάκτης: Kathy Lau
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
