Λοιπόν, είπα μια μέρα στους αρχισυντάκτες της ιστοσελίδας μας «Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα, έχουν καραμελώσει τα σωθικά μου από τον πολύ έρωτα και τις μελούρες! Θέλω να γράψω για την πραγματική μορφή του έρωτα».
Ευτυχώς είναι ακομπλεξάριστοι και ψήφισαν ομόφωνα «ναι». Πάμε λοιπόν.
Για να σε βοηθήσω ένα κλικ παραπάνω να «πιάσεις» το συλλογισμό μου, οφείλω να σου πω δυο πράγματα για εμένα. Ερωτεύομαι τόσο εύκολα που με ένα πρόχειρο απολογισμό μπορώ να μετρήσω εύκολα εκατό φορές.
Έχω ερωτευτεί παράφορα, χλιαρά, με διάρκεια και χωρίς, ξέρω δηλαδή πέντε πράγματα. Έχω πληγωθεί κι έχω πληγώσει. Τι είναι ο έρωτας λοιπόν; Ο έρωτας είναι μια λανθάνουσα χημική διαδικασία που λαμβάνει χώρα στον εγκέφαλο. Και λέω λανθάνουσα, γιατί σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα που δεν θα έκανες ούτε μεθυσμένος. Από έναν απλό καθημερινό άνθρωπο, σε μεταλλάσσει σε κάτι που ούτε εσύ ο ίδιος δεν αναγνωρίζεις.
Γίνεσαι απερίσκεπτος και μανιακός. Φτιάχνεις σενάρια στο μυαλό σου και ζηλεύεις χωρίς λόγο. Που είναι η ευφορία σε όλα αυτά, μου λες; Είναι να συναντηθείτε και το στομάχι σου γεμίζει κόμπους. Προτιμώ να βγω με τον Μήτσο ρε φίλε και να φάω σαν άνθρωπος.
Ναι ξέρω είμαι «ρηχός» «ανόητος» και δεν έχω ερωτευτεί ποτέ μου πραγματικά. Βλέπω κι εσένα που είσαι ερωτευμένη και όλη μέρα νοσταλγείς πάνω από το pc σου διαβάζοντας pillowfights.
Ω θεοί, τι ευτυχία αυτός ο έρωτας. Για θυμήσου τότε που υποπτευόσουν πως η κολλητή σου ήθελε να σου «φάει» το γκόμενο. Θυμάσαι ε; Και αφού τελικά ξεκόλλησε το μυαλουδάκι σου κατάλαβες πως σκεφτόσουν μαλακίες. Η κολλητή σου είναι ακόμη δίπλα σου, ο έρωτας;
Κι εσύ Θανασάκη, θυμάσαι που συγχώρεσες το κέρατο; Τότε βέβαια οι φίλοι σου ήταν οι κακοί της υπόθεσης γιατί στα χώνανε. Μια φορά κερατάς, για πάντα κερατάς, σου λέγανε. Εσύ όμως τυφλός από έρωτα δεν άκουγες κανέναν. Τη δέχθηκες πίσω και χάθηκες από τους φίλους.
Όταν ξύπνησες ήταν πλέον αργά, δεν χωρούσες να περάσεις κάτω από την καμάρα. Εύγε Θανάση, σοφή επιλογή ο έρωτας.
Θα μου πεις τώρα, τα στραβά μπορούν να συμβούν στον καθένα μας, ακόμη και σε εμένα που το παίζω cool πίσω από το πληκτρολόγιο μου. Βρε πουλάκι μου, βάλε το ρημάδι σου να δουλέψει λίγο.
Ο έρωτας υποτίθεται ότι φέρνει χαρά.
Στα μπαρ κάθε βράδυ βρίσκω τουλάχιστον δέκα ανθρώπους να πίνουν, να χτυπιούνται με τα καψουροτράγουδα και να παλεύουν να γράψουν ένα μήνυμα οργής στο μέχρι πρότινος έτερον ήμισυ. Που είναι η χαρά σε όλο αυτό;
Ο έρωτας σε κάνει να πονάς, ο πόνος σου κάνει κακό, μάντεψε το συμπέρασμα. Ο έρωτας σου κάνει κακό. Τελεία.
Σαφώς υπάρχουν και τα ζευγάρια που τα βλέπεις και ζηλεύεις την ευτυχία τους. Αναρωτήθηκες ποτέ για πόσο κρατάει αυτό; Μέχρι να χωριστούν για λίγο. Γιατί μόλις χωριστούν, αυτή θα αρχίσει τα τηλέφωνα, «που είσαι;» «γιατί άργησες να με πάρεις;» και αυτός θα αρχίσει τα μπινελίκια, «παράτα με ρε αγάπη μου βραδιάτικα με τις μαλακίες σου» και στη συνέχεια «συγνώμη ρε μωρό μου, πάνω στα νεύρα μου το είπα». Αγκαλιές φιλιά την επομένη και πάλι από την αρχή. Είναι αναπόφευκτη αυτή η διαδικασία. Δεν έχεις επιλογή.
Ο έρωτας σου παίζει βρώμικα παιχνίδια και στρέφεται εναντίον σου. Και όταν παίρνεις μέρος σε ένα παιχνίδι χωρίς επιλογές, σίγουρα θα βγεις χαμένος. Δεν βαρέθηκες πια τη μίρλα;
Δε σιχάθηκες τον εαυτό σου να φτιάχνει σενάρια και να χαλιέσαι με το παραμικρό;
Να θαυμάζεις και να εκτιμάς το σύντροφο σου, να τον σέβεσαι αλλά προς θεού μην ερωτεύεσαι. Μη χάνεις τον έλεγχο και της τηλεφωνείς στις τρεις το ξημέρωμα, αφού ξέρεις, δεν θα το σηκώσει. Και τι σόι άνθρωπος δεν απαντάει το τηλέφωνο χωρίς καν να γνωρίζει μήπως κάτι τραγικό έχει συμβεί; Ο ερωτευμένος. Έτσι όπως έχουμε καταντήσει τον έρωτα, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Προτιμώ τα σύντομα φλερτ λίγων ημερών.
Τώρα όσο αφορά το υπόλοιπο της ζωής μου και αν τελικά γεράσω μόνος και μαγκούφης, ας είναι.
Πάρ’τε μακριά τον έρωτά σας, δε μου κάνει.
Συντάκτης: Βασίλης Δεμιρτζόγλου
