Είμαι πεισματάρης, εγωιστής και θέλω να τα ξέρω όλα. Έτσι λοιπόν, μπήκα στη διαδικασία να την ρωτήσω για το παρελθόν της. Σαν καλό κορίτσι κι αυτή, μου τα «ξέρασε» όλα. Με το «ν» και με το «σ». Τι το’ θελα ο κερατάς; Άρχισα να πλάθω σενάρια, να συγκρίνω καταστάσεις, να κάνω συνειρμούς. Κανονικά σαν ενήλικας θα έπρεπε να ξέρω πως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και πως με εμένα ήταν αλλιώς. Μπούρδες.
Όταν ξέρω πως με τον πρώην μεγάλο σου έρωτα πήγες στο Παρίσι μην περιμένεις να σου προτείνω τριήμερο. Εύλογα θα ρωτήσεις γιατί. Σου απαντώ λοιπόν.
Κάθε ερωτευμένο ζευγάρι που πάει στο Παρίσι βγαίνει φωτογραφίες κάτω από τον πύργο του Άιφελ και ανταλλάσσει καυτά φιλιά. Όταν θα το κάνουμε εμείς αυτό, εγώ θα σκέφτομαι πως βλέπεις περσινή ταινία σε επανάληψη. Και άντε πες πως καταφέρνω και το ξεπερνάω αυτό. Όταν θα ψάχνουμε για ξενοδοχείο και μου πεις: «αυτό είναι πολύ γαμάτο» αμέσως θα σκεφτώ πως εκεί έμεινες με τον πρώην και θα κάνω σκέψεις άσχημες. Σχεδόν σεξιστικές.
Δεν σε κατηγορώ που ήσουν σωστή απέναντι μου και μου ανοίχτηκες και μου τα είπες όλα. Εμένα κατηγορώ και το ξερό μου το κεφάλι. «Γιατί να θες να ξέρεις βρε μαλάκα;» Όσα λιγότερα ξέρεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι. Δεδομένο.
Τι λόγος μου πέφτει εμένα αν στον πρώην σου δεν άρεσε το σπανακόρυζο κι αν δεν γούσταρε να τον γλύφεις. Εμένα μου αρέσουν και τα δυο και η ιστορία τελειώνει εδώ.
Δεν θέλω να ξέρω βρε κορίτσι μου με πόσους έχεις «πάει». Βασικά θέλω, αλλά μη μου πεις. Μόνο κακό θα μου κάνει η γνώση αυτή.
Έστω πως είσαι 25 και αρκετά εμφανίσιμη. Μου λες λοιπόν πως έχεις πάει μόνο με δυο. Σκέφτομαι εγώ τώρα: «δεν μπορεί, κάποιο κουσούρι θα έχει, άλλες στην ηλικία της έχουν πάρει τα φύλλα και τα δέντρα κι αυτή μόνο δυο;». Αν πάλι μου πεις εφτά, αμέσως δηλώνεις τον αριθμό του ψεύτη. «Οκ, είναι πάνω από δέκα». Ευκολάκι ρε φίλε, δεν «επενδύω».
Έκανες μεροκάματα σαν στρίπερ; Δεν θέλω να το ξέρω. Γούστο σου καμάρι σου, αλλά μη μου «χαλάς τη ζαχαρένια».
Εδώ που τα λέμε βέβαια, ούτε εγώ ξέρω τι ακριβώς θέλω να μάθω και τι όχι. Κι αν πάλι μου κρύψεις κάτι, θα θυμώσω αν το ανακαλύψω αργότερα. Καλύτερα να μου πεις ψέματα. Ή καλύτερα να μου πεις την αλήθεια, όλη την αλήθεια από την αρχή. Όλο σου το «story» και επιλέγω εγώ μετά αν θα συνεχίσω ή όχι.
Κι αν όμως είχες άσχημο παρελθόν κι έχεις αλλάξει; Δεν θα είναι κρίμα κι άδικο να σε «χαντακώσω»; Και στην τελική ποιος είμαι εγώ για να σε κρίνω; Αλλά να μην ξέρω με τι άνθρωπο έχω να κάνω;
Τώρα σοβαρά έχω μπερδευτεί. Τι θέλω αλήθεια; Να μου πεις ή όχι;
Μετά από ώριμη σκέψη, κατέληξα. Θέλω να μου πεις όσα χρειάζομαι να ξέρω. Μη μου τα «ξε-φουρνήσεις» όλα από την πρώτη στιγμή. Άφησε με να σε «ανακαλύψω». Βήμα-βήμα, κεφάλαιο με το κεφάλαιο.
Κρύψε μου ο,τι δεν θέλεις να μάθω, αλλά μη μου πεις ψέματα. Κάθισε με σε μια γωνία και εξήγησε μου όμορφα πως δεν θέλεις να το μοιραστείς μαζί μου γιατί είναι πολύ προσωπικό σου. Θα το σεβαστώ, νομίζω. Αν δεν το σεβαστώ και βάλω τις φωνές ή θυμώσω, τότε «είσαι πολύ καλή για εμένα, δεν σου αξίζω».
Συντάκτης: Βασίλης Δεμιρτζόγλου
