Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι ρομαντικός.
Έχω υπάρξει στο παρελθόν και το πλήρωσα ακριβά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχω κόψει τις ενέσεις Βαλεντίνου προ πολλού.
Εγώ προσωπικά, θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ιδεαλιστή και ρεαλιστή. Αυτό κράτησε το, θα σου χρειαστεί αργότερα. Πιστεύω στην βαθιά, ανιδιοτελή αγάπη, με δόσεις πρακτικότητας και χωρίς ροζ, ανούσια συννεφάκια.
Έχω πρόβλημα με το παντοτινό. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που δεν κάνω τατουάζ. Όχι πως δεν πιστεύω στον παντοτινό έρωτα, απλά όταν έχει να κάνει με έρωτα και αντίθετα φύλα, δεν είναι πάντα πρακτικά εφικτό.
Έρχομαι στο θέμα μας τώρα. «Παράτησέ τα όλα και έλα εδώ μαζί μου.»
Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε πρόταση που αφορά κάποιο μπαρ, ή νυχτερινή πρόσκληση στο σπίτι της. Αναφέρομαι στην πρόταση που αφορά την αλλαγή ζωής. Δηλαδή να φύγω από εδώ που είμαι, πόλη, χώρα, ήπειρο και αν έρθω μαζί σου, που;
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως εγώ μένω Θεσσαλονίκη και η λεγάμενη Αθήνα. Τα παρατάω όλα εδώ και πάω να μείνουμε μαζί Αθήνα.
Κι από δουλειά; Άντε να υποθέσουμε πάλι πως είμαι ο καλύτερος στον κλάδο μου και βρίσκω αμέσως.
Από ζωή; Από φίλους; Συγγενείς; Θα κρέμομαι από πάνω σου σε όλα αυτά;
Μα θα μου πεις «εμείς είμαστε ένα τώρα, αγάπη μου». Είμαστε ένα, μέχρι ένα πρωί να ξυπνήσεις και να μου πεις πως έχω αλλάξει, πως δεν είμαι πια αυτός που γνώρισες και ερωτεύτηκες.
Μα πώς να είμαι, αγάπη μου; Θεσσαλονίκη είχα τα φιλαράκια μου που βγαίναμε και ξεκολλούσε το μυαλό μου. Πίναμε τις μπύρες μας και γυρνούσα σε ‘σένα μεθυσμένος. Τότε άνοιγες την πόρτα σου και μου ψιθύριζες «γύρισες αλήτη μου»; Και κάναμε έναν έρωτα όλο τρέλα.
Εκεί θα είμαι αναγκασμένος να βγαίνω με την φίλη σου την Χριστιάννα και τον Ιεροκλή. Με τι όρεξη να μεθύσω, μάτια μου;
Θα πηγαίνουμε συχνά-πυκνά στη μάνα σου, που ξέρω πως με κοιτάει και σκέφτεται, «ολόκληρη Αθήνα, το ρεμάλι από εκεί πάνω βρήκε». Ο πατέρας σου θα μου λέει ιστορίες από τον στρατό, που μόνο αυτός πέρασε τόσο δύσκολα και μετά θα θέλεις εγώ να μην αλλάξω.
Και γήπεδο; Πώς θα πηγαίνω στην ΠΑΟΚΑΡΑ; Να αλλάξω και ομάδα τώρα; Ξέχασε το.
Εξάλλου, εσύ είχες αποφασίσει να μείνεις Θεσσαλονίκη μαζί μου, μετά τις σπουδές και όπου μας βγάλει, είχες πει. Θυμάσαι;
Είχες ήδη κάνει τις φιλίες σου εδώ και ο καθένας μας είχε και τον δικό του προσωπικό κύκλο. Καταλαβαίνω πως σου λείπει η οικογένεια σου, αλλά δεν είναι κάπως εγωιστικό να θέλεις να τα παρατήσω όλα για χάρη σου;
Ξέρω τώρα θα βρεθούν πολλές να πουν πως οι σχέσεις οι δυνατές θέλουν και δυνατούς παίχτες και εγώ δεν είμαι τέτοιος. Όπως σου είπα και πιο πάνω, είμαι ρεαλιστής.
Λοιπόν, ξέρεις τι δυνατό θα εισπράξω εγώ από όλο αυτό; Χαστούκι.
Ναι, χαστούκι. Γιατί μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που δε θα μπορείς άλλο, γιατί έχω αφεθεί και δεν έχω πλέον ενδιαφέροντα, θα έχουμε φάει ήδη τις σάρκες μας.
Εσύ θα γυρνάς δεξιά και αριστερά και εγώ δε θα έχω κανέναν. Και μέρα με την μέρα, θα γίνομαι χειρότερος. Όλο και πιο αδιάφορος. Έτσι ένα βράδυ θα σε βρω καβάλα με τον γείτονα, που εντελώς τυχαία δε θα είναι αυτό που νομίζω, απλά θα σου έχει δώσει την προσοχή που σου στερούσα εγώ τόσο καιρό.
Και θα στην έχει δώσει πολύ βαθιά, πολύ ουσιαστικά. Και εγώ θα πρέπει τότε να μαζέψω τα κομμάτια μου μαζί με τα πέντε υπάρχοντα μου και να ανηφορίσω για Μακεδονία μεριά. Και κερατάς και δαρμένος που λένε.
Και πάλι από την αρχή να βρω δουλειά, να βρω τους φίλους μου, που σίγουρα θα έχουν αλλάξει οι ζωές τους όσο εγώ αρμένιζα αδιάφορος εις τας Αθήνας. Και ψάξε για σπίτι, ψάξε για γκόμενα, ψάξε για μπαρ με φθηνό ποτό.
Όχι, αγάπη μου. Δεν παρατάω τίποτα και για κανέναν. Είμαι ρεαλιστής. Όλα αυτά τα έχουμε δει χιλιάδες φορές, ακόμη και ταινίες έχουν γίνει και μάλιστα πετυχημένες.
Αν το αντράκι που γουστάρεις τα παρατήσει όλα τόσο εύκολα και αλλάξει ζωή για χάρη σου, δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.
Το πρώτο και πιο βολικό, σ’ αγαπάει σαν τρελός, δεν μπορεί να ζήσει μακριά σου, θα έφτανε ως την άκρη του κόσμου για ένα σου φιλί. Να τον προσέχεις αυτόν γιατί αξίζει, αλλά να θυμάσαι πως θα τον κερατώσεις σύντομα.
Το δεύτερο, ο τύπος δεν έχει ζωή. Είτε Αθήνα, είτε Ουρουγουάη, το ίδιο του κάνει. Θα τον παρατήσεις εξίσου σύντομα. Πολύ πιθανό να τον έχεις βαρεθεί ήδη και απλά να μην το ξέρεις.
Κλείνοντας, γιατί κοντεύει να ξημερώσει και το κορίτσι παραπονιέται, θέλω να επιβεβαιώσω τις υποψίες σου.
Ναι, λοιπόν. Είμαι ένας κυνικός κάφρος, ένα ακόμη αναίσθητο γουρούνι που δεν πρόκειται να αποκατασταθεί ποτέ και πολύ το απολαμβάνω.
Μη με γνωρίσεις, θα μπλέξεις.
Συντάκτης: Βασίλης Δεμιρτζόγλου
