Τι είναι η συνείδηση και πώς μας επηρεάζει; Η συνείδηση είναι μια συνθήκη του μυαλού που έχει να κάνει με τα αισθήματά μας, όπως πόσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας, το περιβάλλον μας και τις συνέπειες των πράξεών μας. Κάποιες φορές τα πάμε πολύ καλά μαζί της κι άλλες, αφού επικοινωνήσουμε μαζί της, καταλήγουμε να νιώθουμε ένοχοι. Ποια είναι λοιπόν τα όρια που πρέπει να της θέτουμε; Πότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως έχουμε κάνει ό,τι μπορούσαμε για κάποιο θέμα και δε χρειάζεται να απολογούμαστε ή να νιώθουμε τύψεις;
Η συνείδηση είναι μια νοητική κατάσταση, ένα αίσθημα μόνιμο. Αλλάζει ανάλογα με τις συμπεριφορές μας, τα όρια που θέτουμε, πόσο υπερασπιζόμαστε τον χώρο μας και τα πιστεύω μας. Όλοι έχουμε δικαιώματα κι αξίες που προασπίζουμε. Και με βάση αυτά πρέπει να δρούμε σε διάφορες καταστάσεις που μας παρουσιάζονται στη ζωή. Πρέπει εν ολίγοις να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους. Να είμαστε ειλικρινείς, αλλά παράλληλα να μη βλάπτουμε κάποιον άλλον.
Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται ν’ έχουμε αντίληψη του περιβάλλοντός μας, και ν’ αντιλαμβανόμαστε σ’ ένα βαθμό και πώς σκέφτονται οι άλλοι.
Όταν έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή, ξέρουμε πως κάθε μας πρόθεση και κάθε μας ενέργεια είχε καλό σκοπό. Φυσικά θα κάνουμε λάθη, αλλά δε θα έχουν ποτέ σκοπό να βλάψουμε κάποιον. Θ’ αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί κι αν μπορούμε να διορθώσουμε κάτι, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το πετύχουμε. Όταν όμως φτάσουμε στα όριά μας, πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε πως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Δεν κρατάμε εμείς τις λύσεις για όλα τα προβλήματα γύρω μας.
Ίσως ακούγεται δύσκολο και πολύπλοκο αλλά στην πράξη μπορεί να γίνει πιο απλό, ακολουθώντας ένα απλό κόλπο. Γνωρίζοντας τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας, μπορούμε να θέσουμε εξ αρχής μια διαχωριστική γραμμή, που θα μας επιβάλλει να σταματήσουμε όταν φτάσουμε σ’ εκείνη. Μια γραμμή που θα μας θυμίζει πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε, είπαμε τις αλήθειες μας, προσπαθήσαμε, αλλά δε βλάψαμε κανέναν. Μπορούμε λοιπόν και δικαιούμαστε να πάμε παρακάτω.
Πρέπει επίσης να καταλάβουμε πως δεν είμαστε υπεύθυνοι για τους άλλους. Όταν κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, πρέπει να σεβόμαστε τα όριά μας και τις αντοχές μας. Και τότε θα τα πάμε καλά και με τη συνείδησή μας.
Καθημερινά στη ζωή μας χρειάζεται να παίρνουμε αποφάσεις. Συνειδητά ή ασυνείδητα. Κάποιες αποφάσεις καθορίζουν πολύ σημαντικά πράγματα κι άλλες λιγότερα σημαντικά. Μερικές αποδεικνύονται σωστές και μερικές λάθος. Δυστυχώς, ίσως να πληγωθούν κάποιοι άνθρωποι μερικές φορές. Αυτό δε σημαίνει όμως πως πρέπει να μην κοιμόμαστε τα βράδια έχοντας τύψεις για κάτι που ίσως προκαλέσαμε, ή πήραμε μέρος. Πρέπει να δούμε τι κάναμε, κι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι να τ’ αλλάξουμε. Να συζητήσουμε με τους ανθρώπους που τους αφορά στο θέμα, να αναγνωρίσουμε το λάθος μας αν κάτι τέτοιο ισχύει. Να κάνουμε ό,τι μπορούμε πάντα σεβόμενοι τα θέλω μας και τα όριά μας.
Γιατί θα έρθει μια μέρα η στιγμή που θα νιώθουμε κουρασμένοι, που θα καταλάβουμε πως δεν αντέχουμε άλλο. Πως πρέπει να ηρεμήσουμε και να δούμε τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά, ν’ αφήσουμε τη συνείδησή μας για λίγο να ξεκουραστεί.
Πάντα θ’ υπάρχουν καταστάσεις για τις οποίες δε θα είμαστε σίγουροι και θ’ αναρωτιόμαστε αν έχουμε κάνει το σωστό. Θα σκεφτόμαστε αν έχουμε πάρει τις σωστές αποφάσεις ή αν έχουμε πληγώσει κάποιον. Δεν μπορούμε όμως πάντα να ξέρουμε κι ούτε και χρειάζεται.
Καθαρή συνείδηση σημαίνει ν’ αναγνωρίζουμε το περιβάλλον γύρω μας, τις συνέπειες των πράξεών μας, τον ίδιο μας τον εαυτό και τους άλλους. Και όταν πούμε αρκετά πια, όταν νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας, και μπορούμε να συνυπάρχουμε ήσυχοι με τη συνείδησή μας τότε η ψυχική μας υγεία θα γίνει πολύ καλύτερη. Και ταυτόχρονα θα καλυτερεύσουν κι οι σχέσεις μας με τους άλλους.
Ας μάθουμε ν’ ακούμε τον εαυτό μας και να σεβόμαστε τα δικά μας όρια πρώτα και μετά των άλλων. Πρώτα να είμαστε ειλικρινείς με ‘μας.
Γιατί τότε θα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Συντάκτης: Μαργαρίτα Αρβανιτίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
