Πώς αντιδρά η παρέα όταν δυο φίλοι γίνονται ζευγάρι;

Ας φανταστούμε μια παρέα όπου όλοι γνωρίζονται καλά. Βγαίνουν μαζί, μαζεύονται σε γιορτές και γενέθλια και περνάνε υπέροχα. Πηγαίνουν για ποτό, μιλάνε και μεταφέρουν μεταξύ τους τα νέα και τις εξελίξεις. Κανονίζουν διακοπές, εκδρομές και γενικότερα όλα όσα κάνει μια παρέα φίλων. Τι γίνεται όμως όταν δύο απ’ αυτήν την παρέα γίνονται ζευγάρι; Πώς αλλάζει η δυναμική της παρέας;  Πώς αντιδρούν οι υπόλοιποι όταν αλλάζουν οι ρόλοι; Μέχρι να βρεθούν οι ισορροπίες ξανά, ίσως προκύψουν κάποια θέματα που πριν κανείς τους δε χρειάστηκε να αντιμετωπίσει.

Κάποιοι από την παρέα ίσως ζηλέψουν και νιώσουν πως χάνουν τους φίλους τους ή ίσως αισθανθούν ότι είναι λίγο στην απέξω. Πως τώρα που οι δύο γίνανε ζευγάρι θα έχουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας, τα δικά τους μυστικά, και δικές τους στιγμές που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν. 

Χάνεται ο χρόνος που μοιράζονταν όλοι μαζί. Το ζευγάρι της παρέας φυσικά θα θέλει χρόνο μόνο του, θα επιθυμεί να κάνει πλέον διακοπές κι εκδρομές χωρίς έξτρα κόσμο. Θα προσπαθήσει να δεθεί. Οι υπόλοιποι ίσως λιγοστέψουν την επικοινωνία. Ίσως να μην πάρουν εκείνο το καθιερωμένο άσκοπο τηλέφωνο, από φόβο μήπως ενοχλήσουν. Από φόβο πως ο ρόλος τους αλλάζει και δεν είναι τόσο σημαντικός πια. 

Όταν η παρέα είναι κοινή, γίνεται δύσκολο κι οι άλλοι να πάρουν μέρος σε κάποια διαφωνία του ζευγαριού ή να προσπαθήσουν να βοηθήσουν. Έτσι, έρχονται σε δύσκολη θέση ή αναγκάζονται να υποστηρίξουν κάποιον από τους δύο. Μια κατάσταση άβολη που από μόνη της ίσως δημιουργήσει μια απόσταση ανάμεσα στην παρέα αλλά και το ζευγάρι.

Όλα αυτά, ειδικά στην αρχή της σχέσης, ίσως αποδυναμώσουν τη φιλία και φέρουν διαφορετικές ισορροπίες. Δεν είναι φυσικά απαραίτητο να συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι κι εκείνες οι περιπτώσεις που οι υπόλοιποι φίλοι, θα απομακρυνθούν αμέσως, δε θα ξέρουν πώς να φερθούν, θα νιώσουν ότι κάτι έχασαν. Πως οι προτεραιότητες αλλάζουν και εκείνοι χάνουν τους καλούς τους φίλους. Είναι κι οι περιπτώσεις που οι φιλίες είναι αληθινές και τίποτα δεν αλλάζει εκτός από τον έξτρα χρόνο που θέλει ιδιωτικά το ζευγάρι. 

Συνήθως, συνειδητά ή ασυνείδητα προβάλουμε μέσα από τις συνθήκες των άλλων, δικά μας άλυτα θέματα. Αν πραγματικά αγαπάμε τους φίλους μας, δε θα επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο και δε θα ακουμπήσουμε τα δικά μας απωθημένα πάνω στην ευτυχία των άλλων. Θα χαρούμε μ’ αυτό το καινούριο δεδομένο στις ζωές τους και θα τους υποστηρίξουμε όσο μπορούμε. 

Άλλωστε, ακόμα και αν κάποιος από την παρέα βρει έναν άνθρωπο που οι υπόλοιποι δε γνωρίζουν, ίσως και πάλι να νιώσουν πως τον χάνουν λόγω έρωτα. Είναι πολύ πιθανό δηλαδή, η παρέα ν’ αισθανθεί παραμελημένη ή να σκεφτεί αρνητικά για το νέο άτομο που πρόκειται να έχει τον περισσότερο χρόνο στη ζωή του φίλου τους. Και ίσως μέχρι κάποιο σημείο κάτι τέτοιο να ισχύει για κάθε παρέα, αλλά οι ισορροπίες μπορούν ν’ επανέλθουν ή να ξαναδημιουργηθούν αν οι σχέσεις μέσα στον κύκλο αυτό ήταν πρότινος λειτουργικές και η φιλία είναι ουσιαστική και όχι εγωκεντρική.

Γιατί στο τέλος αυτό που έχει σημασία είναι η ευτυχία και η ηρεμία των ανθρώπων που αγαπάμε -και τους αγαπάμε τους φίλους μας. Το πόσο καλά είναι. Οι άνθρωποι εξελίσσονται και επιθυμούν σε κάποια φάση της ζωής τους να κάνουν σχέσεις, ν’ αγαπήσουν, να ερωτευτούν. Κι εμείς σαν καλοί φίλοι θα πρέπει να υποστηρίξουμε την κάθε τους επιλογή και να είμαστε δίπλα τους όπως μας πρέπει. Γιατί, με όποιον κι αν έχει σχέση ένα φιλαράκι, σίγουρα θα τρέξει όταν χτυπήσει το τηλέφωνο κι ακούσει «έλα, σε χρειάζομαι».