Ένα από τα παλαιότερα και ταυτόχρονα πιο σύγχρονα προβλήματα στις ερωτικές σχέσεις, είναι το φαινόμενο της μοιχείας, πιο λαϊκά το κέρατο. Εξετάζεται ξανά και ξανά η ψυχολογία πίσω από την πράξη της απιστίας, οι λόγοι και οι αιτίες που βοήθησαν να φτάσει ο ρίχνων το κέρατο σε αυτή την πράξη, η διερώτηση για το αν συγχωρείται, τα κίνητρα πίσω από την αρχική σκέψη κάποιου να απιστήσει. Πάνω σε αυτό το τελευταίο, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα οπτική, εκείνη που υποστηρίζει ότι σε κερατώνουν πιο εύκολα αν είσαι «out of their league». Κοινώς να είσαι εμφανισιακά, οικονομικά, κοινωνικά, ακόμα και νοητικά, σε πιο πάνω επίπεδο από το ταίρι σου. Αυτό ασφαλώς δεν προκύπτει από κάποιον μετρητή αξίας, αλλά από το ίδιο το άτομο που απιστεί, αφού έχει ένα αίσθημα κατωτερότητας και θεωρεί ότι δε βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με το ταίρι του.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Όταν ένας άνθρωπος νιώθει ότι υστερεί μέσα στη σχέση του, αργά ή γρήγορα θα αντιδράσει. Άτομα που βιώνουν τέτοιου είδους περιστατικά, είναι συνήθως άτομα που δε θεωρούν ότι τους αξίζει ο σύντροφος που έχουν δίπλα τους, που έχουν σοβαρά ζητήματα φόβου εγκατάλειψης, άτομα που ετεροκαθορίζονται κι αναζητούν επιβεβαίωση από τρίτα άτομα, με μοναδικό στόχο την παροδική ανακούφιση ότι κάποιος εκεί έξω τους βλέπει και τους ακούει (άρα μετράνε).
Φυσικά, αυτό μπορεί να προέρχεται κι από ανισότητα στο πόσα προσφέρει ο καθένας στα οικονομικά του σπιτιού, πράγμα που μπορεί να φέρει το ένα από τα δυο μέλη της σχέσης σε μειονεκτική θέση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε κοινωνικό επίπεδο. Σε μια κοινωνία, όπου η κοινωνική θέση, ο περίγυρος, οι γνωριμίες και όλα τα σχετικά που συνεπάγονται για την αξιολόγηση ενός ατόμου, είναι ακόμα σημαντικά, η εικόνα των τρίτων για το ζευγάρι μπορεί να δηλητηριάσει και τη μεταξύ τους σχέση. Το άτομο που αισθάνεται ότι υστερεί κοινωνικά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επηρεαστεί ψυχολογικά, και σε αυτή την ευάλωτη θέση, είναι πιθανό να ψάξει αλλού -σε άτομα που αισθάνεται πιο κοντά του σε status- την αποκατάσταση της αυτοεκτίμησής του.
Κάθε φορά που αισθάνεσαι ότι το ταίρι σου παίζει σε καλύτερη κατηγορία από σένα, άσχετα αν το ίδιο δεν ταΐζει αυτή την ανασφάλεια, και πάλι εκείνη πρωταγωνιστεί, και παίρνει σάρκα και οστά, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, εκείνον της προδοσίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια “αυτο-εκπληρούμενη προφητεία”· επειδή πιστεύεις ότι η σχέση δεν έχει μέλλον, αρχίζεις να τη σαμποτάρεις, με τον πιο κλασικό τρόπο: την απιστία.
Και πώς μπορείς να ξεφύγεις από τη νοοτροπία του “δεν αξίζω τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου”; Σημαντικό είναι το αίσθημα της ασφάλειας, της επικοινωνίας και της κατανόησης σε μια σχέση. Το να είναι κάποιος σε μια σύνδεση όπου η επικοινωνία και η αμοιβαία εκτίμηση είναι πάνω από όλα, μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες απιστίας, ακόμα κι αν η ανασφάλεια κάνει τις προσπάθειές της να τρυπώσει. Από την άλλη πλευρά, σημαντικό ρόλο έχει η αυτοεκτίμηση και η αγάπη που έχουμε ως προς τον εαυτό μας. Η αποδοχή των δικών μας αξιών, η κατανόηση των διαφορών που υπάρχουν σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να βοηθήσει τον άτομο να διαχειριστεί τις φοβίες του χωρίς να σαμποτάρει τη σχέση του.
Όταν μιλάς ανοιχτά για όσα σε προβληματίζουν, όταν δεν αφήνεις όσα σε τρώνε να χορτάσουν, όταν αναγνωρίσεις ότι όσο εσύ επέλεξες τον άνθρωπό σου άλλο τόσο το έκανε κι εκείνος, τότε θ ανοίξει η πόρτα για την ευτυχία. Κι εκείνη της απιστίας, θα κλείσει οριστικά.
Συντάκτης: Μαίρη Ροβίθη
