Μπορεί να λέμε συχνά πως όλα είναι πολιτική, αλλά το σ#ξ είναι από τους πρώτους χώρους όπου αυτή η φράση γίνεται απολύτως σωματική. Γιατί το πώς κάνουμε σ#ξ – ή μάλλον, το πώς έχουμε μάθει να κάνουμε σ#ξ – είναι ένας καθρέφτης των κοινωνιών μας. Και για πολλές γυναίκες, ο καθρέφτης αυτός δεν ήταν ποτέ φτιαγμένος για να τις αντανακλά. Ήταν για να τις κοιτάζουν οι άλλοι.
Η πατριαρχία μπήκε στο σ#ξ από νωρίς. Μας έμαθαν να δίνουμε, να περιποιούμαστε, να “μην είμαστε πολύ”, να είμαστε θελκτικές αλλά όχι απαιτητικές, πρόθυμες αλλά όχι προκλητικές. Το καλό σ#ξ, για δεκαετίες, είχε ως επίκεντρο την αντρική επιθυμία – κι η γυναικεία απόλαυση μπήκε σε παύση, σαν κάτι δευτερεύον, προαιρετικό ή ντροπιαστικό. Όχι επειδή δεν υπήρχε, αλλά επειδή δεν ακουγόταν.
Ο φεμινισμός στο σ#ξ δεν έρχεται να απαγορεύσει ή να νουθετήσει. Έρχεται να ανοίξει τον χώρο για να υπάρξεις. Να νιώσεις πως έχεις agency, ότι μπορείς να εκφραστείς, να απορρίψεις, να πεις «έτσι μου αρέσει» χωρίς να χρειάζεται να απολογηθείς για τίποτα. Είναι η στιγμή που το σώμα σου δεν είναι σκηνή για να παίξεις ρόλους. Είναι ολόκληρο το έργο.
Και ναι, αυτή η αλλαγή φαίνεται και στις στάσεις. Όχι επειδή υπάρχει κάποια φεμινιστική «Ιεραποστολική», αλλά επειδή ξαφνικά, κάθε επιλογή σου – από το πώς κινείσαι μέχρι το πού κάθεσαι – κουβαλά την ελευθερία σου. Οι στάσεις του σ#ξ παύουν να είναι σκηνοθεσία για την κάμερα και γίνονται διαδρομές για να πας βαθύτερα στον εαυτό σου. Σου δίνουν ρυθμό, έλεγχο, απόσταση ή επαφή. Και το σημαντικότερο: δεν εξυπηρετούν καμία αφήγηση που σε θέλει αθόρυβη, ευγενική ή απλώς διαθέσιμη.
Φεμινιστικό σ#ξ σημαίνει να μην είναι τίποτα δεδομένο. Σημαίνει να φεύγεις από το κρεβάτι χωρίς να έχεις αναρωτηθεί αν ήσουν αρκετά «καλή» – γιατί ξέρεις ότι το σ#ξ δεν είναι επίδοση, είναι σύνδεση. Είναι το δικαίωμά σου να θες, να μη θες, να το αλλάξεις, να το σταματήσεις, να αναστενάξεις, να ουρλιάξεις, να γελάσεις. Είναι να μη χρωστάς τίποτα και να μην προσποιείσαι τίποτα.
Και ναι, αυτό ξεκινάει και από τη στάση. Κυριολεκτικά.
1. Η “βασίλισσα στον θρόνο της” (aka woman on top)
Δεν είναι απλώς η κλασική στάση που έχεις τον έλεγχο. Είναι εκείνη που διαλέγεις ρυθμό, γωνία και συναίσθημα. Δεν κάνεις σ#ξ “για να του αρέσει”, κάνεις γιατί θες να απολαύσεις. Το σώμα σου γίνεται η σκηνή – κι εσύ πρωταγωνίστρια.
2. Η “κολλητά και τρυφερά” (στάση κουταλάκι με twist)
Από τις πιο τρυφερές, χωρίς να σημαίνει καθόλου αθώα. Ιδανική για όσες νιώθουν πιο ασφαλείς όταν υπάρχει αγκαλιά, δέρμα, επαφή. Δεν υπάρχει βιασύνη εδώ – μόνο αμοιβαιότητα και ροή.
3. Η “κάν’ το έτσι” (στάση με λεκτική καθοδήγηση)
Ό,τι θέση κι αν διαλέξεις, το να λες τι θες και να ακούγεσαι είναι στάση από μόνη της. Το στόμα είναι εργαλείο εξουσίας (και απόλαυσης), οπότε όταν λες “πιο αργά”, “εκεί”, “έτσι μου αρέσει”, δε γίνεσαι απαιτητική – γίνεσαι ορατή.
4. Η “καθιστή σύνδεση” (aka Λωτός)
Ισορροπία, μάτια μέσα στα μάτια, ανάσες που συγχρονίζονται. Εδώ το σ#ξ δεν είναι για να εντυπωσιάσεις – είναι για να συνδεθείς. Δεν υπάρχει πάνω-κάτω. Είστε μαζί, σαν σύμμαχοι, όχι σε ρόλους.
5. Η “παίρνω εγώ την πρωτοβουλία” (στην είσοδο και την καθοδήγηση)
Δεν περιμένεις να πάρει μπρος ο άλλος. Παίρνεις θέση, κυριολεκτικά. Το να ξεκινάς εσύ, να του δείξεις πώς να σε αγγίξει, να σε ακουμπήσεις όπως το χρειάζεσαι – δείχνει τον δυναμισμό και την αυτοπεποίησή σου.
