Αφήνεις τα χέρια σου να σ’ αγγίξουν εκεί που θα ‘θελες να νιώσεις άγγιγμα

Όσο πιο πολύ λες την αλήθεια στον εαυτό σου, τόσο πιο πολύ το θες. Είναι αφροδισιακή η αλήθεια και χτυπάει πάντα κέντρο, όταν βρει στόχο. Γι’ αυτό και δεν ψάχνεσαι, ξέρεις πού θα σε βρει και πότε, κι είσαι πάντα σε ετοιμότητα -έστω κι αν είσαι σόλο.

Μπορεί να ‘ναι στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, σε ένα μέρος που δεν είχες καν φανταστεί –κάτι που σε εξιτάρει ακόμα περισσότερο– και φτάνει μόνο να αφήσεις τα χέρια σου να σε αγγίξουν εκεί που θα ήθελες να νιώσεις άγγιγμα. Όσο το απενοχοποιείς τόσο πιο πολύ σε ερεθίζει η ιδέα ότι αυτό που οι άλλοι στερούνται ως ταμπού κι αδοκίμαστο, εσύ το χαρίζεις στον εαυτό σου. Όταν το αντικείμενο του πόθου σου λείπει, ή σου ‘χει ανάψει τη σπίθα και δεν μπορείς να περιμένεις μέχρι να τη σβήσετε παρέα, ή απλά όταν θες να πειραματιστείς με την πηγή της κάθε σου καύλας εδώ και τώρα, χωρίς να διστάσεις, χωρίς να αναρωτηθείς τι κάνεις, χωρίς άλλη φωνή ή λέξη, παρά μόνο την κραυγή σου της απόλαυσης στο τέλος.

Σε αυτοϊκανοποίησες γιατί το κορμί θυμάται και θέλει να φτιάξει μνήμη από ευχαρίστηση, από διείσδυση χωρίς λογοκρισία μέσου, απ’ την ανυπομονησία της εκπλήρωσης, απ’ τον αυξανόμενο πόθο της φαντασίωσης. Απ’ τον εαυτό σου τον ίδιο. Άλλες μέρες θα ‘ναι εξερεύνηση κι άλλες ένα μικρό πονηρό παιχνίδι αυστηρά ανάμεσα σε ‘σένα και το σώμα σου, με την τεράστια βοήθεια οποιουδήποτε σε αναστατώνει σε αυτόν τον βαθμό. Αν και, μεταξύ μας, βάζεις πάντα και δικά σου σενάρια. Προσθέτεις, ράβεις, κόβεις και σκηνοθετείς στα μέτρα σου, φέρνεις τη φαντασίωση, τη σκέψη και την κάψα στο πλαίσιο και στο επίπεδο που θα σε φτάσει στην κλιμάκωση. Γιατί ψηλά ανήκουν όσα γουστάρεις και σε ικανοποιούν, ακόμα κι αν θα ξεκινήσουν απ’ το πιο χαμηλό, πιο βαθύ, υγρό κι αθέατο καταφύγιο του πόθου σου.

Είτε το μοιραστείς με την πηγή της έμπνευσής σου, που μάλλον πρέπει να ξέρει ότι γουστάρεις τόσο που να σε φτιάχνει κι εν τη απουσία του –μην ξεχνάς και πόσο μπορεί να σου εμπλουτίσει την εμπειρία– είτε το κρατήσεις μόνο για ‘σένα, να αναζητάς πάντα αυτό το κομμάτι του εαυτού σου που σε έμαθαν ότι πρέπει να εξαρτάται σώνει και καλά από άλλον για να ικανοποιηθεί.

Όχι πως δε θα το κάνεις κι αυτό, όχι πως δε θα το επιδιώξετε εσύ κι ο άλλος, αλλά αν η απόλαυση δεν πρέπει να ‘χει όρια, άλλο τόσο δεν πρέπει να περιορίζονται κι οι οδοί που θα ακολουθήσεις για τη βρεις. Είτε περνάς μόνος σου καλά, είτε με κάποιον άλλον, είτε και τα δυο σε αναλογική ή μη σειρά, να μη σταματήσεις να περνάς καλά είναι το θέμα, κι αυτό το σώμα σου το ξέρει καλύτερα κι από ‘σένα.

Γι’ αυτό πάντα σε οδηγεί σε πράξεις, σκέψεις, συναισθήματα κι ορμές που ίσως μοιάζουν ακατανόητες κι ευκαταφρόνητες απ’ τους πολλούς, γιατί δημιουργούνται από σάρκα, χωρίς λογική ή κρίση. Γιατί αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός, χωρίς καμία ενδιάμεση στάση για «γιατί» και «πώς», να κυλήσει και να εκτονωθεί από μέσα σου ένα απ’ τα πιο βασικά σου ένστικτα. Αν το καλοσκεφτείς, το σεξουαλικό είναι το πιο βαθιά προσωπικό κι αληθινό σου.