Αν δεν τελειώσεις λες ότι πέρασες καλά;

Η κορύφωση κατά την πράξη αντικατοπτρίζει την απόλυτη απόλαυση. Γίνεται, άραγε, να θεωρηθεί μια πράξη ολοκληρωμένη αν δε φτάσεις στην ύψιστη κορύφωση; Αδιανόητο, θα πει κανείς, να θεωρηθεί καλό ένα κρεβάτι, αν κανείς από τους δύο δεν έχει καταφέρει να τελειώσει. Είναι σαν να πηγαίνεις να φας μια τούρτα και λίγο πριν την πρώτη μπουκιά να τη βουτάει κάποιος στη χλωρίνη.

Αν ρωτάς τη δική μου οπτική των πραγμάτων, βέβαια, υπάρχει κι άλλη ανάγνωση. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι δείχνουν να αναζητούν τα εύκολα εμμονικά, σε σημείο που πια μοιάζει να είναι αναγκαίο φάρμακο για την επιβίωσή τους και μέσα από περιπτύξεις της μιας βραδιάς, αντλούν τη δόση τους. Συνάπτοντας περιστασιακές ή μη σχέσεις με ανθρώπους που η χημεία τους τούς οδηγεί εύκολα εκεί όπου επιθυμούν να φτάσουν, καλλιεργούνται κάποιες προσδοκίες σε σχέση με το πώς τελικά θα είναι το κρεβάτι αυτό.

Κι αν δεν τελειώσουν; Τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση; Τι γίνεται όταν ένα πλοίο ναυαγεί; Κάνε εικόνα. Δεν κατάφερες να ολοκληρώσεις είτε εσύ ο ίδιος, είτε ο παρτενέρ σου. Άμεση σκέψη και συμπέρασμα, εφόσον έχει καλλιεργηθεί η προσδοκία που λέμε, είναι πως κάτι σίγουρα δεν έκανες καλά. Ίσως έχεις και κάποιο πρόβλημα. Μα όλα φαίνονταν τέλεια, τι πήγε τόσο λάθος; Δεν τελείωσε άρα δεν πέρασε καλά, σίγουρα. Δεν τελείωσα, άρα φταίω. Πολύ καλά πήγε αυτό. Δεν.

Θα σου καταρρίψω έναν μύθο. Η κορύφωση και η απόλαυση δεν είναι σταθερά πακόλουθα το ένα του άλλου. Για αρχή, σκέψου τα παθιασμένα φιλιά, τα δαγκώματα, τα χάδια κάτω από τα ρούχα, τα γλειψίματα που καλύπτουν κάθε σπιθαμή των κορμιών. Σκέψου τη θέα των σωμάτων σας ή τις ανάσες, ακόμη και την ίδια τη διαδικασία που μαρτυρά την απόλαυση, όπως τα σκληρά σημεία, ή τα μπιμπικιάσματα κι οι υγρασίες. Δεν είναι κι αυτό μια απόλαυση; Σκέψου δυο κορμιά που καίνε. Ανάσες να συγχρονίζονται στον ρυθμό. Ψίθυροι και βογκητά να σου προκαλούν έντονη ανατριχίλα.

Ύστερα σκέψου το τρέμουλο και τους χτύπους της καρδιάς σου να αυξάνονται καθώς φτάνεις στην κορύφωση. Το αίσθημα πληρότητας καθώς είσαι βουτηγμένος στην αγκαλιά του ανθρώπου σου. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως δεν αρκεί μονάχα να φτάσεις στον προορισμό σου για να νιώσεις ευτυχία, πρέπει ν’ απολαύσεις και τη διαδρομή του ταξιδιού αυτού, ακόμη και την αναμονή.

Σε καμία περίπτωση δεν αναιρώ τον ρόλο της ολοκλήρωσης κατά την πράξη. Αυτό που θέλω να πω είναι πως κάποιες φορές αυτό που επιθυμούμε με τόση λαχτάρα δε θα συμβεί. Δεν είναι κακό. Δε θεωρείται προσωπική αποτυχία δική σου ή του παρτενέρ σου. Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι που μπορεί να σε έχουν επηρεάσει τη δεδομένη στιγμή με αποτέλεσμα να μη συμβεί. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Μην πέσεις στην παγίδα αυτή όσα καμπανάκι κι αν χτυπήσουν ανησυχητικά μέσα σου.

Χωρίς τη διαδρομή, ο προορισμός σου δε θα ήταν τόσο απολαυστικός. Το κάθε τι κρύβει τη δική του μαγεία κι εσύ καλείσαι να την ανακαλύψεις. Δώσε την αξία και την προσοχή που αρμόζει. Εκμεταλλεύσου την κάθε στιγμή στο έπακρο. Ακόμη κι αν δε φτάσεις εκεί όπου επιθυμείς, φρόντισε να έχεις πάρει μια μικρή απόλαυση από όλα εκείνα που θεωρούσες μέχρι χθες ασήμαντα– για κοίταξε καλύτερα πόσο σημαντικά είναι!