Από τη φαντασία στην πράξη ένα πονηρό παιχνίδι δρόμος

«Τo καλύτερο s@x συμβαίνει πρώτα στο μυαλό», είπε η Jenna Jameson και είναι σίγουρο ότι κάτι ξέρει. Ο εγκέφαλος, αυτό το ανεξερεύνητο όργανο του ανθρώπινου οργανισμού, με τις εν πολλοίς άγνωστες δυνατότητες, φαίνεται να κρατά τα σκήπτρα και στο ερωτικό παιχνίδι. Από την πρώτη επαφή, τα βλέμματα, το φλερτ μέχρι και την ερωτική επαφή, ο εγκέφαλός μας, σκηνοθετεί κι αναπαράγει εικόνες, σκηνές ακόμα κι ολόκληρα σενάρια με πιθανές ατάκες, θέσεις, αγγίγματα, στάσεις. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, αφού η έκρηξη ορμονών και νευροδιαβιβαστών που συμβαίνει όταν φλερτάρει κανείς, όταν έρχεται σε επαφή ή όταν τη σχεδιάζει, είναι σαν ένα καταρράκτης αλυσιδωτών αντιδράσεων που αναζητούν διέξοδο για να βγουν, να εκτονωθούν και κατά προτίμηση, να πραγματοποιηθούν.

Κάπου εκεί και κάπως έτσι δημιουργούνται οι φαντασιώσεις. Αν νομίζετε ότι μόνο σε εσάς τυχαίνει να φαντασιώνεστε μια τολμηρή εικόνα εν μέσω μιας απαιτητικής εργασίας, την ώρα ενός εργαστηρίου στη σχολή ή την ώρα της δουλειάς και με παρτενέρ κάποιον από τους συμμετέχοντες στο ίδιο project, μπορείτε να χαλαρώσετε. Έρευνες λένε ότι ο κογχομετωπιαίος φλοιός (OFC), που φαίνεται να έχει μερίδιο στις φαντασιώσεις, είναι, επίσης, η περιοχή που σχετίζεται με την εγκεφαλική επεξεργασία των συναισθημάτων. Είναι πιθανό, λοιπόν, να ενεργοποιείται σε περιπτώσεις έντονων συναισθημάτων, όπως συμβαίνει όταν είμαστε κουρασμένοι, πιεσμένοι, στρεσαρισμένοι.

Έχοντας πάρει τη βοήθεια της επιστήμης, ας ξεκινήσουμε ορίζοντας τι σημαίνει η διεργασία αυτή. Φαντασίωση, λοιπόν, είναι αυτό που κάποιος πλάθει ζωντανά με τη φαντασία του μέσα στο μυαλό του. Μαμά της, κατά πώς φαίνεται από τον ορισμό, είναι το μυαλό μας. Ο μπαμπάς της από την άλλη, χάνεται κάπου ανάμεσα στο υποσυνείδητό μας κι επιθυμίες ενδόμυχες που μπορεί να μην έχουμε παραδεχτεί ούτε στον εαυτό μας, και τη φαντασία μας, που κάνει τα δικά της και φέρνει εικόνες, πρόσωπα κι αρώματα να δώσουν σχήμα στη σκέψη. Πώς γεννιέται, λοιπόν, μία φαντασίωση; Και πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, πώς πραγματοποιείται;

Μια φαντασίωση, για να δημιουργηθεί, χρειάζεται δύο βασικά συστατικά, το αντικείμενο του πόθου- πρωταγωνιστή και το σενάριο. Να διευκρινιστεί εδώ ότι ο πρωταγωνιστής δε χρειάζεται να είναι ενήμερος, δε χρειάζεται να το γνωρίζει, για την ακρίβεια δε χρειάζεται να είναι καν γνωστός επί προσωπικού. Μπορεί να είναι κάποιος διάσημος ή κάποιος που απλώς έχουμε συναντήσει. Μπορεί να είναι απλά κάποιος που είδαμε- ή φανταστήκαμε- και μας έκανε το κλικ. Τον παίρνουμε, λοιπόν, στο μυαλό μας και τον χρίζουμε πρωταγωνιστή. Το σενάριο τώρα, όπως κάθε καλογραμμένο σενάριο, είναι μεν δικής μας έμπνευσης, επινόησης κι ευχαρίστησης, αλλά προσαρμόζεται και λίγο στις δυνατότητες του πρωταγωνιστή για να έχει και ρεαλιστική διάσταση. Στο μυαλό μας, ακόμα, όλα αυτά. Δημιουργία φαντασίωσης ολοκληρώθηκε.

Και τώρα; Τώρα ωραία θα ήταν να μπορούσαμε να την πραγματοποιήσουμε. Για να γίνει όμως αυτό, απαιτούνται δύο ακόμα βασικά συστατικά. Αφενός ο πρωταγωνιστής πρέπει απαραιτήτως να είναι όχι απλά γνωστός, αλλά, ιδανικά, σε σχέση μαζί μας, έστω σε επίπεδο φλερτ. Αφετέρου η πρόθεσή μας να αποτελέσει συμπρωταγωνιστή μας χρειάζεται να του γνωστοποιηθεί και να συναινέσει.

Στο σημείο αυτό είναι που μπορεί να αναλάβει δράση το παιχνίδι. Το ερωτικό παιχνίδι, το παιχνίδι της επικοινωνίας, το παιχνίδι των ερωτήσεων, ακόμα κι ένα αθώο επιτραπέζιο παιχνίδι μπορούν να αποτελέσουν «εργαλεία» για να βάλουν το «συμπαίκτη» μας στο κλίμα και να οδηγήσουν προς την επίτευξη του στόχου, δηλαδή την πραγματοποίηση της φαντασίωσής μας! Οι κανόνες διαμορφώνονται από εμάς και έχουν κύριο και βασικό στόχο να βάλουν το σύντροφό μας στο κλίμα. Έτσι, για παράδειγμα μπορεί το 6 στο ζάρι να σημαίνει ότι του δίνουμε ένα πιο αισθησιακό φιλί, μπορεί το μήνυμά μας για καλημέρα να περιέχει ένα πιο αποκαλυπτικό gif, μπορεί η απάντηση στην ερώτηση γνώσεων που μας κάνει να είναι η περιγραφή του πώς θα θέλαμε να βρισκόμαστε τώρα μαζί του. Δεν υπάρχει συνταγή και σε μεγάλο βαθμό είναι αντικείμενο αυτοσχεδιασμού.

Για το λόγο αυτό, χρειάζεται να είμαστε σε ετοιμότητα να κατευθύνουμε το παιχνίδι και βασικά το μυαλό τού απέναντί μας, προς το σενάριο που έχουμε φαντασιωθεί. Η στόχευση στο μυαλό του είναι ένας δρόμος που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει το όλο εγχείρημα σε επιτυχία. Με μικρές αποκαλύψεις και πικάντικα clues, ο στόχος είναι η ένταση να αυξάνεται κι ο σύντροφός μας να μπαίνει στο νόημα και να μας ακολουθεί στο παιχνίδι.

Προσοχή! Η δράση σταματά ακαριαία τη στιγμή που οποιοσδήποτε από τους δύο νιώσει άσχημα, δυσάρεστα ή απλά δεν επιθυμεί να συνεχίσει. Το ότι εμείς φανταστήκαμε κρέμασμα από τον πολυέλαιο (κλασικά και παραδοσιακά) δε σημαίνει ότι ο σύντροφός μας θέλει, μπορεί, απολαμβάνει το να το κάνει. Η ουσία είναι να περάσουν και οι δύο καλά σε ένα σενάριο που μπορεί να «έγραψε» ο ένας αλλά και ο άλλος επέδρασε δυναμικά τόσο στην εκτέλεση όσο και στην προσαρμογή του στα μέτρα του. Η φαντασίωση που μοιράζεται ενέχει ένα ακόμα σημείο που χρειάζεται προσοχή κι αφορά στο ξενέρωμα το ενός από τους συμμετέχοντες. Ο πιο ασφαλής τρόπος για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο είναι η ευελιξία. Όσο, δηλαδή, πιο ευέλικτο είναι το σενάριο και πιο χαλαροί οι πρωταγωνιστές, τόσο πιο πιθανό είναι το αποτέλεσμα να είναι απολαυστικό για όλους.

«Στη φαντασίωσή μου κανείς ποτέ δε με αγαπά για το μυαλό μου», είπε η Nora Ephron. Φαίνεται, ωστόσο, ότι το μυαλό μας είναι το βασικό που χρειάζεται να κινητοποιηθεί για να δημιουργηθεί και να πραγματοποιηθεί μια φαντασίωση.