Το άρωμα και ο ερωτισμός ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα. Αν θυμηθείτε το πρώτο άτομο που ερωτευτήκατε ποτέ, είναι πιθανό να θυμάστε το άρωμά του, πιο καθαρά από τη φάτσα του. Η ιδέα ότι η μυρωδιά και η έλξη είναι αλληλένδετες βγάζει νόημα, μόνο αν σκεφτείς καμπάνιες και στρατηγικές μάρκετινγκ εταιριών που χρησιμοποιούν αυτό ακριβώς το γεγονός: Το ότι υπάρχουν μυρωδιές που μας ανάβουν.
Βέβαια, αν και τα τεχνητά αρώματα είναι αγαπητά σε πολλούς, σε κάποιους ανθρώπους αρέσουν τα πράγματα τα πιο φυσικά. Το ζήτημα προκύπτει όταν τους αρέσουν μόνο αυτά. Κι εξηγούμεθα. Γνωστή ως οσφρητικοφιλία, το Λεξικό Ψυχολογίας την ορίζει ως “σαρκικό ενδιαφέρον και διέγερση από τις μυρωδιές του σώματος”. Αυτή η σ3ξουαλική διέγερση μπορεί να προέρχεται από τη φυσική μυρωδιά κάποιου ή από πιο συγκεκριμένες μυρωδιές, όπως τα κολπικά υγρά, το σπέρμα κι ο ιδρώτας, σε ανάλογες σωματικές περιοχές. Άρα, παίζει ρόλο αν γουστάρουμε τη φυσική μυρωδιά του συντρόφου μας, ή αν γουστάρουμε μόνο (ή κυρίως) τη φυσική μυρωδιά του συντρόφου μας.
Κι εξηγούμεθα ξανά. Η μυρωδιά του ιδρώτα είναι σαφώς ερεθιστική, αλλά μόνο όταν πρόκειται για κάποιον που μάς ελκύει ήδη. Η έλξη για φυσικές μυρωδιές συχνά αναφέρεται στο πλαίσιο των φερομονών (μοναδικές χημικές ουσίες που εκκρίνει το σώμα για να προωθήσει μια αντίδραση από ένα άτομο του ίδιου είδους). Στα θηλαστικά, αυτές οι χημικές ουσίες υπάρχουν σε σωματικά υγρά όπως ο ιδρώτας και το σπ3ρμα και μπορούν να σηματοδοτήσουν ορισμένες πληροφορίες στους άλλους π.χ. “Θέλω να αναπαραχθώ”.
Σύμφωνα με τη σωματική ψυχοθεραπεύτρια και πιστοποιημένη σ3ξοθεραπεύτρια Dr. Holly Richmond, το παράδοξο είναι ότι οι φερομόνες δεν είναι το κύριο πράγμα που επηρεάζει την έλξη στους ανθρώπους (σε αντίθεση με τα ζώα). “Η οσφρητικοφιλία συνδέεται συνήθως με τις φερομόνες, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι το σ3ξουαλικό πρότυπο κάθε ατόμου είναι επίσης ένα μοναδικό μείγμα βιοψυχοκοινωνικών παραγόντων”, αναφέρει. Συγκεκριμένα, αυτό περιλαμβάνει την επιθυμία (τι βρίσκετε σ3ξι) και τη διέγερση (τι σας ανάβει) κι οι παράγοντες αυτοί επηρεάζονται από τα γονίδιά μας, το πού γεννηθήκαμε, ποιος μας μεγάλωσε, τη θρησκεία, την εκπαίδευση και τις πρώτες σ3ξουαλικές εμπειρίες.
Υπάρχουν περιορισμένα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι χημικές ενώσεις στον ανθρώπινο ιδρώτα μπορούν να χαρακτηριστούν ως φερομόνες. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες μελέτες που συνδέουν αυτές τις χημικές ενώσεις με μηχανισμούς έλξης. Για παράδειγμα, ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι οι άνδρες προτιμούσαν τον ιδρώτα των γυναικών που είχαν ωορρηξία σε σχέση με τις γυναίκες που δεν είχαν. Mια μελέτη του 2011, εντοπίζει την ευχάριστη μυρωδιά της μασχάλης ως το μοναδικό χαρακτηριστικό που προέβλεπε σταθερά την ελκυστικότητα. Σε ένα από τα πιο ευρέως γνωστά πειράματα για το θέμα, ένας Ελβετός επιστήμονας διεξήγαγε μια μελέτη στην οποία δόθηκε εντολή σε άνδρες να φορούν το ίδιο άπλυτο μπλουζάκι για δύο ημέρες. Στη συνέχεια, τα μπλουζάκια τοποθετήθηκαν σε πανομοιότυπα κουτιά για να τα μυρίσουν οι γυναίκες και να δηλώσουν ποια μυρωδιά θεωρούσαν πιο ελκυστική, σ3ξουαλικά. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι γυναίκες έλκονταν περισσότερο από τους άνδρες των οποίων τα γονίδια MHC (απαραίτητα για την ανοσία) διέφεραν περισσότερο από τα δικά τους.
Μας ελκύουν λοιπόν από τη φύση μας οι σωματικές οσμές; Εξαρτάται. Ενώ ορισμένοι βιώνουν διέγερση όταν μυρίζουν ιδρώτα και σωματικά υγρά, άλλοι δε χρησιμοποιούν καθόλου την οσμή για να εκτιμήσουν την ελκυστικότητα ενός ατόμου, καθιστώντας τη μυρωδιά περισσότερο μια προτίμηση παρά ένα αναπόσπαστο μέρος της ερωτικότητάς μας. Αν η οσμή είναι κεντρικό κι απαραίτητο μέρος αυτού που ερεθίζει, η οσφρητικοφιλία θα μπορούσε να θεωρηθεί παραφιλία. Για τους περισσότερους ανθρώπους, όμως, το να έχει ο σύντροφός μας μια μυρωδιά που μας αρέσει είναι ένα μπόνους, όχι τον βασικό λόγο του γιατί τον επιλέξαμε.
