Από την αρχαιότητα, το μέγεθος του στήθους της γυναίκας συμβόλιζε τη θηλυκότητα αλλά και τη γονιμότητά της. 3000 χρόνια πριν, τοιχογραφίες στην Κρήτη, δείχνουν ότι οι γυναίκες φορούσαν ρούχα και εσώρουχα, τα οποία στήριζαν κι έσπρωχναν προς τα πάνω το στήθος για να το αναδεικνύουν, στοιχείο που βλέπουμε σε πολλούς πολιτισμούς και σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Θυμηθείτε ως παράδειγμα, τα μικρά πήλινα αγαλματίδια της Θεάς των φιδιών. Στην αρχαία Ελλάδα, οι γυναίκες, πολύ συχνά εμφανίζονταν με διάφανα ρούχα που διέγραφαν το στήθος και κατ’ επέκταση, πάρα πολλά αγάλματα φτιάχτηκαν με την ίδια ιδέα και τεχνοτροπία, όπως οι Καρυάτιδες. Στην Αφρική, το εκτεθειμένο στήθος θεωρούνταν σε πολλές φυλές δείγμα δύναμης και εξουσίας. Τον καιρό της Αναγέννησης, τα μεγάλα ντεκολτέ ήταν δείγμα ερωτισμού και θηλυκότητας και κάπως έτσι φτάνουμε σιγά-σιγά με παραλλαγές στο σήμερα.
Στο βιβλίο της Marilyn Yalom «Η ιστορία του γυναικείου στήθους», αναφέρεται το εξής: «Τα στήθη των γυναικών ενσαρκώνουν στην κυριολεξία την υπαρξιακή ένταση που υπάρχει μεταξύ Έρωτος και Θανάτου-ζωής και θανάτου-μ’έναν τρόπο ορατό και απτό.» Κι εξηγεί: «Αντικείμενο λατρείας (ιερός μαστός), ασπίδα ικεσίας, μέσον συντήρησης της ζωής. Σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής (πλην της τωρινής) δεν υπήρξε υποκατάστατο για το μητρικό γάλα. Το στήθος σηματοδοτούσε τη ζωή και τον θάνατο για κάθε νεογέννητο.»
Μέσον ικεσίας το ξεγύμνωμα του στήθους, ή μάλλον και αυτό, όπως χαρακτηριστικά λέει η Marilyn Yalom. «Η Κλυταιμνήστρα προτάσσει το στήθος της στο γυμνό ξίφος του Ορέστη, η Ελένη επιστρέφοντας από την Τροία, γυμνώνει τα μήλα του κόρφου της μπροστά στον Μενέλαο, κάνοντΆς τον να βάλει στην άκρη το ξίφος του». Σε άλλες χώρες, όπως η Γαλλία τον 16ο αιώνα με αποκορύφωμα τη Γαλλική επανάσταση, το στήθος προτάσσεται για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ακολουθούν οι Ολλανδοί και φτάνουμε στον 20ο αιώνα, την εποχή του Φρόιντ, θεωρώντας το στήθος «αρχέτυπο όλων των μετέπειτα ερωτικών σχέσεων για τα δύο φύλα». Στα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου της, η Yalom, δείχνει και την εμπορική πλευρά του στήθους. Όπως μας λέει, «μπορείς να πουλήσεις οτιδήποτε θέλεις με ένα στήθος».
Μέχρι εδώ, καταλαβαίνουμε γιατί το γυναικείο στήθος να είναι τόσο θελκτικό.
Σύμφωνα με ψυχολογικές έρευνες ειδικών αλλά και επιστημονικά άρθρα, οι γυναίκες του σήμερα, ανησυχούν πολύ για το μέγεθος του στήθους τους. Το 30% αναφέρουν ότι είναι ικανοποιημένες με το ήδη υπάρχον ενώ το 70% δεν είναι ικανοποιημένες. Τα παράπονά τους ποικίλλουν με βάσει την ηλικία πάντα. Θα παρατηρήσουμε, ότι οι νέες γυναίκες θέλουν να αυξήσουν το στήθος τους, ενώ ένα ποσοστό μεγαλύτερων γυναικών θέλουν να είναι πιο στητό. Φυσικά, πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Γιατί, όμως, τόσο πολύ ανησυχούν οι γυναίκες για την εμφάνιση του στήθους τους;
Όπως γράφει στο άρθρο της, η σ3ξολόγος κα Μπαταλαμά Τάνια, «από πολύ νεαρή ηλικία, οι γυναίκες βομβαρδίζονται με μηνύματα ότι τα μεγάλα στήθη είναι καλύτερα. Για παράδειγμα, οι κούκλες Barbie είναι ιδιαίτερα δημοφιλές παιχνίδι για τα κορίτσια, αλλά το σώμα από τις κούκλες αυτές (οι οποίες συνήθως έχουν υπερβολικά μεγάλο στήθος, μικροσκοπική μέση και φαρδείς γοφούς) απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Πράγματι, υπολογίζεται ότι μόνο 1 στις 100.000 γυναίκες έχουνε σώμα που μοιάζει με τις ακραίες αναλογίες της Barbie. Επίσης, πολλές από τις διάσημες γυναίκες τις οποίες τα νεαρά κορίτσια θαυμάζουν έχουν χειρουργικά ενισχυμένο στήθος, κάτι που ενισχύει περαιτέρω την ιδέα ότι τα στήθη πρέπει να είναι τεράστια και ότι καθιστούν τις γυναίκες πιο δημοφιλείς, ελκυστικές κι αρεστές».
Σε αυτό το σημείο, θα σας προσθέσω και τον αντίποδα της ανησυχίας αυτής. Το 56% των ανδρών, σύμφωνα με έρευνες, δηλώνουν ικανοποιημένοι με το ήδη υπάρχον στήθος των συντρόφων τους. Βέβαια κι εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις. Η σ3ξολόγος προσθέτει: «Συγκρίνοντας αυτά τα αποτελέσματα με τις μελέτες για την ικανοποίηση σχετικά με το μέγεθος του π3ους, φαίνεται ότι οι άνδρες κρίνουν τα σώματα των γυναικών πιο αυστηρά από ότι οι γυναίκες κρίνουν τα σώματα των ανδρών. Αυτό δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη καθώς οι περισσότερες κοινωνίες έχουν υψηλότερα στάνταρντ ομορφιάς για τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες».
Υπάρχει βέβαια και το ποσοστό που έχει επηρεάσει πολύ η π0ρνογραφική βιομηχανία. Καλώς ή κακώς, έχει προμοταριστεί κατά καιρούς κι από τη βιομηχανία των αστέρων, όπως το στυλ της Πάμελα Άντερσον, που ήταν η απόλυτη σ3ξουαλική φαντασίωση, το μεγάλο στήθος και τα επιθέματα σιλικόνης. Με αυτό τον τρόπο, έχει γίνει ένα «πλύσιμο εγκεφάλου» που κάνει τους ανθρώπους να προτιμούν τα μεγάλα στήθη, πέραν των πραγματικών προσωπικών τους προτιμήσεων. Μάλιστα, έχουν αναφερθεί περιπτώσεις, ανά τον κόσμο, που σύντροφοι έχουν δείξει στις συντρόφους τους, τον «δρόμο» για να κάνουν εγχείρηση αύξησης στήθους, καθώς δεν τους αρέσει το ήδη υπάρχον ή έχουν επηρεαστεί πολύ από την τωρινή αυτή μάστιγα.
Ιστορικά, κοινωνικά, εμπορικά, τα μεγάλα στήθη ναι μεν είναι ωραία και θελκτικά, αλλά πολλές φορές φέρνουν, είτε φυσικά είτε με τη μορφή αύξησης στήθους, προβλήματα υγείας, ζητήματα αυτοεικόνας και εμμονές για το άπιαστο, που κάθε άλλο παρά υγιείς είναι. Γι’ αυτό, όλα είναι ωραία στο σώμα μιας γυναίκας, αρκεί να είναι η ίδια υγιής και να αισθάνεται όμορφα με το κορμί της. Και φυσικά, τι την απογειώνει; Η αυτοπεποίθησή της. Που για να υπάρχει, δε χρειάζεται να ακολουθεί κανένα κανόνα ή καμία μόδα. Στο μόνο που χρειάζεται να πιστεύει είναι ο εαυτός της. Κι αυτό είναι από μόνο του σ3ξι, ίσως και το πιο σ3ξι στοιχείο που μπορεί να κουβαλά κανείς μέσα του κι όχι πάνω του, τελικά.
Συντάκτης: Μαριάννα Σεργάκη
