Ο οργασμός είναι το αποκορύφωμα της ηδονής. Δεν έχει σημασία πώς συμβαίνει, αλλά πως έχει τη δυνατότητα να κάνει τη σπίθα πυροτέχνημα, το χάδι τρέμουλο, την αγάπη πάθος. Δεν είναι απλό πράγμα το σεξ όσο κι αν φαίνεται τέτοιο. Δεν είναι απλά ξερές κινήσεις κι ερωτόλογα της πλάκας. Θέλει δημιουργικότητα, φαντασία, πίεση, αυστηρότητα.
Μέσα στα πλαίσια αυτά, υπάρχουν κάποιες διαδικασίες οι οποίες εξιτάρουν τον παρτενέρ ακόμη περισσότερο. Είναι εκείνη τη στιγμή που αμαρτάνει το κορμί μας περισσότερο γιατί εμείς οι ίδιοι είμαστε οι απόλυτοι κυρίαρχοί του και έχουμε τον έλεγχό του. Αρέσει στους συντρόφους μας να μας βλέπουν να αυτοϊκανοποιούμαστε, είτε στη διάρκεια της πράξης, είτε πριν.
Τα δάχτυλά μας κινούνται αργά και βασανιστικά προς τα κάτω. Οι άκρες τους δειλά κι αργά χαϊδεύουν απ’ το λαιμό μέχρι την κοιλιά μας. Κι η εικόνα μας εκτοξεύει στα ύψη την κάθε επιθυμία. Πάνω που ετοιμάζεσαι να προσεγγίσεις το επίμαχο σημείο, τραβάς το χέρι σου λίγο πιο πάνω. Κάνεις το παιχνίδι του αυνανισμού ακόμα πιο παιχνιδιάρικο κι ερεθιστικό τόσο για σένα όσο και για το σύντροφό σου.
Τα δάχτυλα είναι το εργαλείο, το κλειδί που θα ξεκουμπώσει κάθε δισταγμό. Τα γλείφεις, τα κουνάς προκλητικά, είναι διαθέσιμα για τα πάντα. Μπορούν να λυγίσουν και τον κάθε απόλυτο στην ιδέα πως ο αυνανισμός τίποτα δεν προσφέρει. Κι όμως, η εικόνα του παρτενέρ που ξέρει πολύ καλά πώς να φερθεί στον εαυτό του, έχοντάς σε απέναντι, είναι αστείρευτα αφροδισιακή.
Η αυτοϊκανοποίηση δεν είναι να γίνεται μόνο στα ιδιαίτερα. Η εικόνα αυτή, ιδιαιτέρως μια γυναίκας η οποία γίνεται απόλυτος δυνάστης του κορμιού της, είναι απ’ τα πιο όμορφα και ταυτόχρονα ερεθιστικά προκαταρκτικά.
Υγρά ξεχειλίζουν, κάβλα επίσης. Είναι η αρχή του παιχνιδιού. Πετάς μακριά το χέρι του συντρόφου και ξεκινάς. Όχι γιατί δεν κάνει καλά αυτό που πρέπει, αλλά γιατί σου φτάνει που είναι εκεί για να δώσεις το απόλυτο σωματικό ρεσιτάλ. Η παρουσία του στο χώρο σε ανάβει. Θες να του δείξεις πως ξέρεις πιο πολλά απ’ όσα νομίζει.
Ξέρεις το κορμί σου τόσο καλά. Ξέρεις πόσο πολύ σε τρελαίνει να τον βλέπεις να ερεθίζεται που χαϊδεύεις το κάθε πρόστυχο σημείο πάνω σου. Το βλέμμα σου καρφωμένο πάνω του, τόσο έντονο, τόσο απειλητικό γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαδικασία. Και τα χέρια σου κάνουν κάτι μαγικό. Σε ικανοποιούν. Κι οι ελαφρές κραυγές που βγάζεις φέρνουν τον παρτενέρ στα όριά του, έτοιμο να κάνει τα πάντα για να ξεπεράσει την ευχαρίστηση που προσέφερες εσύ από μόνος στον εαυτό σου.
Είναι παιχνίδι αισθήσεων το σεξ και χωρίς την συσπείρωσή τους, δεν το ευχαριστιέσαι. Κι ο αυνανισμός κατά τη διάρκεια της πράξης είναι ένα κομμάτι που αν γίνει σωστά κι ερεθιστικά, μπορεί να τις καβλώσει όλες τις αισθήσεις σε μια στιγμή. Πιο πολύ γίνεται αυτό για να ευχαριστηθεί το άλλο άτομο κι όχι τόσο εμείς. Είναι αυτή η αίσθηση που σε διακατέχει εκείνη τη στιγμή πως όλος ο κόσμος κινείται γύρω από σένα, σαν τα μάτια του εραστή που δε λένε να ξεκολλήσουν απ’ την κάθε κίνηση του χεριού στα επίμαχα σημεία.
Και φτάνει το σημείο της κορύφωσης. Μάτια κλειστά, στόμα ορθάνοιχτο να φωνάζει, το ένα χέρι να συνεχίζει την πράξη και το άλλο να γρατζουνάει στήθη, σεντόνια, πλάτες. Φεύγει όλο το πάθος που από μόνος σου δημιούργησες, ώστε να έρθει σειρά για το πάθος που θέλει το άλλο πρόσωπο να σου δημιουργήσει.
Έχεις αδειάσει από υγρά, από φωνή, τρέμεις. Το ευχαριστήθηκες στο έπακρο, λίγο πιο πολύ από ό,τι περίμενες γιατί ήταν λες κι ο άλλος τελείωσε και μόνο με την εικόνα σου αυτή. Και μόλις τα μάτια ανοίξουν πάλι, είναι έτοιμα τα κορμιά να ενωθούν για μια δεύτερη γύρα οργασμού.
Είναι χάδια η αυτοϊκανοποίηση που δίνουν τα σήμα να ξεκινήσει κάτι άγριο, κάτι ενστικτώδες. Κι εκεί δεν κερδίζει ο μεγαλύτερος κι ο πιο έντονος οργασμός, αλλά όποιος ευχαριστηθεί την εικόνα πιο πολύ. Γιατί βάζουμε τα δυνατά μας να βγει από μέσα μας ο πιο άγριος εαυτός κι ακόμα κι ένα βλέμμα να επισκιάσει την πράξη. Είναι τότε που τα κορμιά δε χρειάζονται να ενωθούν για να το ευχαριστηθούν. Είναι τότε που οι αισθήσεις φτάνουν να δημιουργήσουν μια έκρηξη, χωρίς να υπάρχουν εις διπλούν.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Β. Ζάχου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλλη Β. Ζάχου
