Αν ήμαστε ήδη στο 2024 κι ακόμη μιλάμε για το δικαίωμα στον γυναικείο οργ@σμό, τότε σίγουρα κάτι λάθος κάνουμε. Ένα λάθος στο οποίο μερίδιο ευθύνης θα αποδώσουμε και στις δύο εμπλεκόμενες πλευρές. Σκεφτείτε πόσα χρόνια έχουν περάσει και πόσες ατελείωτες συζητήσεις έχουν γίνει με αφορμή αυτό το θέμα. Συζητήσεις, όχι μόνο σε επίπεδο παρέας, καθώς αυτό είναι το αυτονόητο, αλλά σε επίπεδο κοινωνίας, τέχνης, επιστήμης και κουλτούρας. Από πού να ξεκινήσουμε;
Από το γεγονός πως διαπιστώνουμε ότι μια κοινωνία έφτασε στο σημείο να επηρεάζει τη γυναικεία σ3ξουαλική ζωή; Πως ο γυναικείος οργ@σμός υπήρχε ως ένας ανομολόγητος φόβος, ως μια ντροπή απόλαυσης, γεμίζοντάς μας με τραύματα που κουβαλούσαμε στην πλάτη μας; Πως η άγνοιά μας οδηγούσε και κάποιες από μας ακόμη να μην έχουμε μπει στην πιο απλή και όμορφη διαδικασία, αυτή της προσωπικής μας αυτοϊκανοποίησης κι ευχαρίστησης;
Γράφονταν μύθοι κι αλήθειες, κάνοντας πολλές από μας να αναρωτιόμαστε τι είναι το σημείο G, πόσο άχρηστες είμαστε που δεν το έχουμε ανακαλύψει και δε μας ακούνε και τα διπλανά οικοδομικά τετράγωνα να βιώνουμε τον οργ@σμό μας, κι όταν ακόμη τον πετυχαίναμε τον έρμο, μπαίναμε στην επόμενη φάση να αναρωτιόμαστε τι είδους είναι: κλειτ@ριδικός ή κ@λπικός; Σκεφτείτε πως στα κείμενα του Μεσαίωνα, ο οργ@σμός θεωρούνταν μια φυσιολογική αντίδραση η οποία συνέβαλε στην τεκνοποίηση, στη συνέχεια ονομάστηκε «υστερία» ένα είδος νευρικής πάθησης για την οποία εφευρέθηκε και ο δ@νητής ως το γιατρικό της. Μέχρι που φτάνουμε στη σύγχρονη εποχή, να ‘ναι καλά το S3x and the city, κι ο περιβόητος οργ@σμός στην ταινία «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι» με την απόλυτη προσποίηση της Μεγκ Ράιαν, όπου κι έγινε αυτό ακριβώς που έπρεπε: κομμάτι της γυναικείας απόλαυσης.
Εκείνο όμως που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει, είναι να διεκδικήσουμε τον οργ@σμό μας άνευ τύψεων. Ανέφερα παραπάνω πως είναι ευθύνη που αποδίδεται τόσο σε μας τις ίδιες, όσο και στους συντρόφους μας. Πόσο απελευθερωμένες νομίζουμε πως είμαστε ή πόσο καταπιεσμένες αισθανόμαστε στο σ3ξ και δεν αντιδρούμε; Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πως κανείς δεν ξέρει το σώμα μας καλύτερα από εμάς κι ίσως κάνουμε ένα μικρό βήμα. Ακόμη κι αν δεν το ξέρουμε, όμως, δε μένει παρά να το γνωρίσουμε. Να πειραματιστούμε μαζί του. Δε χρειάζεται να περιμένουμε από κανέναν να μας χαϊδέψει γιατί κανείς δε θα ξέρει να το κάνει καλύτερα από μας τις ίδιες.
Ο γυναικείος οργ@σμός είναι μια πολύπλοκη υπόθεση, με διαφορετικές τεχνικές για την κάθε γυναίκα. Όχι, δεν έχει εγχειρίδιο και φυσικά δεν είναι το ίδιο απλός, όπως ο αντρικός. Κάθε μία από μας έχει αυτό το «μαγικό κουμπί» που κινεί την πιο τρανή ερωτογενή μας ζώνη και μας φτάνει στην κορύφωση. Αν αυτή δεν ενεργοποιηθεί κατά τη διάρκεια της πράξης, το αποτέλεσμα θα είναι ένας από τους δύο να περάσει καλά κι ο άλλος που μάλλον θα είμαστε εμείς, να κοιτάει το ταβάνι.
Έπειτα; Διεκδικούμε το δικαίωμα στον οργ@σμό μας συζητώντας, προτρέποντας, απαιτώντας ή δείχνοντας αν χρειαστεί το τρόπο που θέλουμε να γίνει από τους συντρόφους μας. Εκτιμώ πως ίσως στην αρχή να είναι άβολο κι ίσως θιχτεί εκείνος που μέχρι χθες νόμιζε ότι μας πάει στα ουράνια- αλλά κοιμόταν ύπνο βαθύ. Όμως, αν μείνουμε με το ανικανοποίητο, έχουμε κάνει το μεγαλύτερο λάθος. Αν για κάθε ερωτική φορά που δε μας αρέσει κάτι ή δεν έχουμε καταφέρει να έρθουμε σε οργ@σμό, φοβόμαστε να το ομολογήσουμε για να μη χαλάσουμε τη μαγεία της στιγμής και σιωπούμε, τότε κάποια στιγμή θα καταντήσουμε να αισθανόμαστε μόνες κι ανεκπλήρωτες. Το δικαίωμα στην εξερεύνηση και στην απόλαυση θα πάψει να αποτελεί επιθυμία μας. Κι αυτό είναι απλώς ένα μεγάλο κρίμα.
Κάπως κατάφεραν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως δεν είναι εύκολο κι οπότε και να μη συμβεί πρέπει να είμαστε καλά με αυτό. Μην ξεχνάτε, όμως, πως ένας οργ@σμός έχει αποδειχθεί ότι φτιάχνει τη διάθεσή μας, βελτιώνει τη συναισθηματική μας ισορροπία, ρυθμίζει τον κύκλο μας, βοηθάει στη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου μας και στο ανοσοποιητικό μας. Την επόμενη φορά που θα νιώσουμε άβολα ή ανικανοποίητες, ας έχουμε στο μυαλό μας πως θα είναι η τελευταία φορά που θα το επιτρέψουμε στον εαυτό μας. Το σώμα μας είναι φτιαγμένο για να δίνει και να παίρνει απόλαυση. Το να απολαμβάνουμε τον έρωτα και να νιώθουμε ικανοποίηση, είναι το ζητούμενό μας. Είναι η δική μας προσωπική ελευθερία. Ο πολύτιμος και δικαιωματικά δικός μας οργ@σμός.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
