Γυναικεία φαντασίωση: Ο αδελφός της κολλητής μου

Στη ζωή έχουμε τις φίλες μας, να μας κρατούν συντροφιά, να μας ακολουθούν στις τρέλες μας, να μας ακούν όταν μας πιάνει λογοδιάρροια και να μας συμπαραστέκονται. Φυσικά περιμένουν κι εκείνες τα ίδια από εμάς. Οπότε, μετά από τόση ψυχανάλυση και κοινές εμπειρίες, φτάνουμε στο σημείο να νιώθουμε λες κι είμαστε αδερφές.

Πολλές φορές, εκτός απ’ τις φίλες μας, δενόμαστε και με τις οικογένειές τους, αφού μπαινοβγαίνουμε στα σπίτια τους συχνά-πυκνά. Ίσως μάλιστα να περνάμε περισσότερες ώρες στο δωμάτιο της κολλητής μας παρά στο δικό μας.

Μπες-βγες, θα έρθει η στιγμή που θα πέσουμε πάνω στον αδερφό της κολλητής. Μια καλημέρα θα την πούμε, δεν είμαστε τίποτα γαϊδούρες. Αν είναι κι ομιλητικός, θα πούμε και καμιά κουβέντα παραπάνω. Είναι ευγενικός κι αυτός κι αν η φιλενάδα μας έχει κρεμάσει το κινητό στ’ αυτί της και μας έχει αφήσει μόνες, θα κάτσει να μας κάνει παρέα.

Θα γνωρίσουμε όλη την οικογένεια, αλλά τον αδερφό λίγο περισσότερο, μιας και είμαστε κοντά ηλικιακά. Έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, συχνάζουμε στα ίδια μέρη κι όλο και πετυχαίνουμε ο ένας τον άλλο στις εξόδους μας. Δε θέλει πολύ για ν’ αρχίσουμε να τον βλέπουμε με διαφορετικό μάτι. Ειδικά τις περιόδους που δεν παίζει τίποτα στα ερωτικά μας, μας φαίνεται κάτι παραπάνω από συμπαθητικός.

Σκαρφιζόμαστε αφορμές για να τον βλέπουμε συχνότερα, με αποτέλεσμα οι επισκέψεις στο σπίτι της κολλητής να πληθαίνουν. Ρίχνουμε την ιδέα να βγούμε όλοι μαζί και, μ’ ένα ποτάκι παραπάνω, φλερτάρουμε διακριτικά με τον αδερφό της φίλης μας. Αυτό που συμβαίνει είναι περίπλοκο. Όχι μόνο έχουμε αρχίσει να βλέπουμε ερωτικά τον αδερφό της «αδερφής» μας, αλλά τον φαντασιωνόμαστε κιόλας.

Όσο κι αν μοιάζει απαγορευμένο, το να το σταματήσουμε είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μας. Γιατί όταν βγαίνει απ’ το μπάνιο με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω απ’ τη μέση του, το μυαλό μας δημιουργεί αυτομάτως εικόνες με τους δυο μας σε πονηρές περιπτύξεις. Η πετσέτα ξετυλίγεται κι οι καυτές μας ανάσες γεμίζουν το χώρο με υδρατμούς.

Όταν γυρνάει σπίτι μετά το τρέξιμο, με το σώμα του να γυαλίζει απ’ τον ιδρώτα, η αναστάτωση είναι τόση, που η αναπνοή μας γίνεται πιο γρήγορη και τα μάγουλά μας κοκκινίζουν στην ιδέα του ιδρωμένου σώματός του να κολλάει πάνω στο δικό μας. Φουντώνουμε στη θέα του και νιώθουμε ένα γαργαλητό ανάμεσα στα πόδια μας, όταν φανταζόμαστε να φιλάει το λαιμό μας, καθώς το χέρι του τρυπώνει κάτω απ’ τη μπλούζα μας και γραπώνει το ερεθισμένο στήθος μας.

Στις φαντασιώσεις μας ο τόπος αλλάζει, αλλά το φινάλε είναι πάνω-κάτω ίδιο: τα δυο κορμιά μας ενωμένα, να τρέμουν από ηδονή. Ζούμε τις εικόνες στη φαντασία μας τόσο έντονα, που κοντεύουμε να εκραγούμε, χωρίς καν ν’ αγγίξουμε το φλεγόμενο σημείο. Τόσο ζωντανές είναι οι επαφές που δημιουργούμε με τη φαντασία μας.

Γυρνώντας σπίτι, η εικόνα του μένει καρφωμένη στο μυαλό μας. Κλείνουμε τα μάτια κι οι ερωτικές σκηνές αρχίζουν να παίζουν άγρια μέσα στο κεφάλι μας. Ανεβάζουμε θερμοκρασία και μόνο που τον σκεφτόμαστε. Είναι μια τυραννία, που όμως μας αρέσει να τη ζούμε.

Στην κολλητή δε θα πούμε τίποτα, γιατί δύσκολα θα δει με καλό μάτι τις προθέσεις μας. Το πιθανότερο είναι να μας περάσει, άρα δεν υπάρχει λόγος να μπερδεύουμε περισσότερο τα πράγματα.

Όπως συμβαίνει με όλες τις φαντασιώσεις και τα πρόσωπα που μας τις προκαλούν, μετά από σύντομο διάστημα θα εξαφανιστούν, χωρίς τίποτε να θυμίζει τη σφοδρότητα με την οποία εισέβαλαν στο μυαλό μας και κατέλαβαν το σώμα μας.