Η συναίνεση είναι φουλ διεγερτiκh.-

Κάποιες φορές το να μη χρειάζεσαι λόγια για να επικοινωνήσεις με το πρόσωπο που είστε μαζί, είναι από τα πιο ωραία συναισθήματα. Εκείνη η ηλεκτρισμένη στιγμή που δε χρειάζεται να πεις τίποτα, λέγοντας ταυτόχρονα τα πάντα. Η στιγμή που η ένταση από τον πόθο κάνει τα δυο σώματα να επικοινωνούν χωρίς να ακουστεί λέξη. Μήπως όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά; Αυτή που τα χείλη σχηματίζουν, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και ευαλωτότητά τελικά τις πολυπόθητες λέξεις της συναίνεσης προτού γίνουν ένα; Πόσο ερwτικό είναι αυτό, να λες δυνατά το «σε θέλω τώρα», να λες αυτό το «ναι» και να δίνεις την απόλυτη, ολοκληρωτική σου έγκριση, το πράσινο φως για να απολαύσει ο ένας το κορμί του άλλου;

Είτε είσαι σε μακροχρόνια σχέση, είτε είναι η πρώτη φορά, είναι σαν ένα είδος παιχνιδιού που μαζί με το ταίρι σου έχετε επινοήσει. Κάπως σαν να ξέρεις – ή μάλλον νιώθεις – πως και ο άλλος το θέλει όπως εσύ αλλά παρόλα αυτά ρωτάς για συναίνεση πριν αγγίξεις τον άνθρωπο σου. Σαν να μη φτάνει το ήδη αναμμένο σώμα σου, ζητάς και κάτι περισσότερο από αυτό, λες και έχεις ορκιστεί στον εαυτό σου να τον βασανίσεις και σαν αυτή η εξωστρέφεια επισφραγίζει τη μοναδική σας στιγμή.

Εκείνη η αναμονή της συναίνεσης που ενισχύει την αίσθηση του πάθους, που προκαλεί όλο το σώμα σε ανατριχίλα τη στιγμή που το ταίρι σου ψιθυρίζει στο αυτί σου πως το θέλει όπως ακριβώς το θες και εσύ, στην ίδια ένταση που το θες και εσύ – μπορεί και λίγο παραπάνω. Εκείνα τα δυο ή τρία λεπτά σιωπής που σε κάνουν να επιθυμείς όλο και περισσότερο τον άλλον αλλά κιόλας να αναζητάς ταυτόχρονα και τη δική του επιθυμία. Σαν να θες να ακούς κάθε φορά πόσο πολύ το θέλει, πόσο πολύ σε θέλει.

Και κάπως έτσι, συνεχίζει και αυτό το πολύ δικό σας παιχνίδι πάθους. Ένα παιχνίδι που μπορεί να ξεκινάει με ερώτηση για συναίνεση και να συνεχίζει με άλλες τόσες. Λες και η κάθε ερώτηση και απάντηση σας είναι στ’ αλήθεια η ανταλλαγή πάθους σας. Κάπως σαν να πρέπει με κάθε ερωτηματικό στην πρόταση σας να ακολουθεί και ένα φιλί. Σαν να ψιθυρίζεις στον άλλον με κάθε ματιά «Μέχρι που φτάνει η φαντασία σου;».

Εκτός των άλλων βέβαια, τι πιο ερwτικό από τον σεβασμό; Από τη βαθύτερη σύνδεση με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου; Τι πιο ερwτικό από το να καταφέρνεις να κερδίζεις τον άνθρωπό σου εγκεφαλικά; Από το να ξέρει ότι τον υπολογίζεις, ότι τον σκέφτεσαι, ότι τον εκτιμάς, ότι επικοινωνείτε σε βαθύτερο επίπεδο μεταξύ σας; Υπάρχει κάτι πιο ερwτικό από τα δυο σώματα που γίνονται ένα; Από τους δυο ανθρώπους που αποφασίζουν μαζί να γίνουν ένα;

Ναι, και σίγουρα τη συναίνεση μπορεί να την προδώσει και η γλώσσα του σώματος. Τα μάτια και το άγγιγμα άλλωστε, ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τη δουλειά τους.  Είναι λες και ρωτάς τον άλλον απλώνοντας το χέρι σου και ως απάντηση το χέρι του βρίσκει το δικό σου. Ή με τα μάτια. Τη στιγμή που τα μάτια σου κάνουν βόλτα σε όλη την προέκταση του σώματος του άλλου, αυτός σε παρακαλάει σχεδόν, με το δικό του βλέμμα  να του κάνεις όλα αυτά που είπες χωρίς να βγάλεις μιλιά. Όμως όταν το κ@υλwμένο στόμα προφέρει τις πολυπόθητες λεξούλες, τότε η κατάσταση απογειώνεται με πυροτεχνήματα στο χώρο.

Το να ρωτάς λοιπόν το ταίρι σου για συναίνεση πριν το αγγίξεις ακόμη κι όταν ξέρεις πως το θέλει όπως κι εσύ είναι κι ένα παιχνίδι αισθήσεων. Ξεδιπλώνει από τη μια όλο τον σεβασμό που υπάρχει και από την άλλη όλο το πάθος που ξεχειλίζει. Και ξεχειλίζει τόσο πολύ που κυλά από κάθε μέρος σου που βρίσκει τρόπο να σχηματίζεται ακόμη και με λέξεις. Που βρίσκει τρόπο να μεταμορφώνει κάθε ερωτηματικό στο τέλος της πρότασης σε ένα φιλί, σε ένα βλέμμα, σε ένα άγγιγμα.