Κι ένας αναστεναγμός βγήκε από τα βάθη κάθε γυναίκας που σέβεται τον εαυτό της και το κρεβάτι της, επιθυμώντας έναν σωστό, έντονο, τίμιο οργασμό. Όταν αρχίζεις κάτι, εξάλλου, πρέπει να είσαι σε θέση (στα τέσσερα, πάνω, κάτω, πλαγίως) για να το τελειώσεις.
Καλό και το χέρι, αν ξέρει τι κάνει μπορεί να είναι πολύ καλό για την ακρίβεια, αλλά δε φτάνει -να τα λέμε. Το στόμα είναι άλλο κεφάλαιο, ισχυρό, η γλώσσα πάντα πάει σε σημεία που δεν μπορεί τίποτα άλλο να ερεθίσει με τον ίδιο τρόπο. Το γλείψιμο όμως, μεγάλα παιδιά είμαστε δε θα κοροϊδευόμαστε, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αν δεν το κάνεις σωστά, μπορεί να αποβεί καταστροφικό και να ξενερώσει τόσο πολύ που να μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που άνοιξε πόδια.
Οπότε τι μένει; Το όμορφο και πολυαγαπημένο πέος, που πολλοί εμίσησαν κι ακόμα περισσότεροι λάτρεψαν. Πόσο εύκολο είναι όμως να πετύχει την κορύφωση ένα όργανο που έχει δική του βούληση και -ας μη γελιόμαστε- αν έχει το σωστό μέγεθος, δεν μπορεί να αγγίξει τη λεπτότητα και τις νευρικές απολήξεις ενός αιδοίου στο 100%. Δε φταίει κανένας γι’ αυτό, είναι ξεκάθαρα θέμα ανατομίας, οπότε μια μήνυση στον κατασκευαστή απαιτείται για τα ελαττωματικά προϊόντα. Αυτά έχουμε οπότε με αυτά θα δουλέψουμε, όμως.
Η επιστήμη έχει διχάσει, δεν κάνει κι άλλη δουλειά, σχετικά με το αν η γυναίκα μπορεί ή όχι τελικά, να τελειώσει ξεκάθαρα κολπικά, χωρίς να χρειαστεί η φίλη κλειτορίδα να παίξει μπάλα όπως μόνο αυτή ξέρει. Σημεία “G” και τέρατα με διάφορα γράμματα της αλφαβήτου έρχονται να μπερδέψουν ακόμα περισσότερο το χρήστη, μπλοκάροντας τελείως εν τέλει, γιατί ένα πουλί και δυο χέρια πόσα πια να μπορέσουν να κάνουν. Μπορεί και πάρα πολλά, αλλά δεν είναι ποτέ αρκετά.
Αυτό γιατί η ανθρώπινη ηδονή δεν έχει τέλος, έτσι για να φιλοσοφήσουμε λίγο. Υπάρχει τελικά ή όχι αυτός ο περιβόητος κολπικός οργασμός; Εδώ δε θα κάνουμε προπαγάνδα, θα μιλήσουμε σωστά, γιατί εμένα με νοιάζει να τελειώνω. Δε με αφορά το πώς. Φαντάζομαι κάπως έτσι λειτουργούμε όλοι. Εντάξει, θέλεις και το πιπέρι σου, δεν την τρως σκέτη την μπριζόλα, αλλά και πάλι, το θέμα είναι να φας την μπριζόλα. Με το πιπέρι σκέτο δε θα χορτάσεις.
Όταν ήμουν δεκαεφτά και είχα τις πρώτες μου σεξουαλικές εμπειρίες, προφανώς και δεν είχα ιδέα τι είναι οργασμός, δεν μπορούσα με τίποτα ούτε καν να τον προσεγγίσω. Έβλεπα και τις κοπελιές στις ταινίες που άγγιζε ο άλλος λίγο βυζί κι αγκομαχούσαν σαν να έχουν φτάσει στη νιρβάνα κι έλεγα, δεν μπορεί, έχω πρόβλημα. Πάω λοιπόν στη γυναικολόγο όλο πανικό, για να βρω τι φταίει με μένα.
Η γυναικολόγος λοιπόν, αφού γέλασε μαζί μου -με καλοσύνη πάντα- μου ξεκαθάρισε πως ακόμα κι όταν έρχεσαι με διείσδυση σε οργασμό, αυτό συμβαίνει γιατί το πέος καταφέρνει εσωτερικά και ερεθίζει την κλειτορίδα, η οποία εν τέλει σε κορυφώνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Άρα λοιπόν, δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο κόλπο που εφαρμόζεις για να τελειώσεις ξεκάθαρα κολπικά, πρέπει να συμμετέχει η κλειτορίδα στο παιχνίδι.
Γι’ αυτό το λόγο, όταν η γυναίκα βρίσκεται από πάνω, μπορεί να ελέγξει τη γωνία και το βάθος που θα καλύψει το πέος, επομένως κι έρχεται πιο εύκολα σε οργασμό. Ο μέσος χρόνος για να ερεθιστεί σε σημείο τερματικό η κλειτορίδα είναι περίπου 20 λεπτά. Η επιστήμη παιδιά, όχι εγώ, 20 λεπτά τουλάχιστον, εκτός κι αν παίξει το ρόλο και το μυαλό, που πάντα συμμετέχει. Μιλάμε καθαρά για το σώμα τώρα.
Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι αυτά τα δυο είδη οργασμών διαχωρίζονται τελείως και είναι εντελώς διαφορετικά κι ως προς την αίσθηση. Όταν δηλαδή τελειώνεις κολπικά, είναι πολύ πιο έντονο από το να τελειώνεις με το χέρι σου ή το χέρι του συντρόφου σου. Εγώ πιστεύω ότι εκεί μπαίνει το μυαλό και εξάπτεται η φαντασία σου, ακριβώς γιατί δεν είναι κάτι τόσο γνώριμο όσο το άλλο. Είναι σαν την μαλακία με την πίπα. Ίδια νεύρα, ίδιο μόριο, ίδια παλινδρομική κίνηση. Το ένα το κάνεις από τα δεκατρία, το άλλο ποιος ξέρει πότε. Αντιλαμβάνεσαι νομίζω τι λέω.
Όπως και να ‘χει, το θέμα είναι να τελειώνεις και να το ευχαριστιέσαι. Μην το κάνεις αυτοσκοπό να τελειώσεις κολπικά, θα χαθείς στην προσπάθεια και θα απογοητευτείς. Αν είναι να ‘ρθει, καλοδεχούμενος, μα δε θα τρελαθούμε κιόλας. Και κυρίως, μην τρελαθείτε εσείς που προσπαθείτε να το καταφέρετε στην κοπέλα σας- σύζυγό σας- άγνωστη σε κάποιο μπαρ τελοσπάντων. Άλλωστε, ακόμα και να βρούμε τη Χαμένη Ατλαντίδα, πόση διαφορά θα έχει από τη Χαβάη ή την Ελαφόνησο; Ίσως και καμία.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
