Κεφάλαιο κρεβάτι. Η επαφή με σκοπό την απόλαυση και την ευχαρίστηση. Είθισται να ορίζεται ως ο φυσιολογικός τρόπος της ερωτικής ένωσης. Αλήθεια, υπάρχει φυσιολογικό στον τομέα αυτό; Ποιος το ορίζει το φυσιολογικό; Το κρεβάτι είναι απόλαυση. Και η απόλαυση προσφέρεται με όλους εκείνους τους τρόπους που την κάνουν ιδανική και για τους δύο συντρόφους. Είναι συναίνεση και συγκατάθεση, παράδοση και παραδοχή. Και φυσικά μπορεί να είναι αλλόκοτο, εκκεντρικό και παράξενο. Άλλωστε στο κρεβάτι του ο καθένας μας κάνει ό,τι θέλει. Μήπως όμως θέλουμε κάτι παραπάνω και διστάζουμε; Μήπως σκεφτόμαστε όλες εκείνες τις έξτρα συγκινήσεις, τα παιχνίδια και τα σκηνικά που έχουμε στήσει στο μυαλό μας και δεν τολμάμε να τα φανερώσουμε ούτε στον σύντροφό μας;
Θα απενοχοποιήσουμε επισήμως και βάση ερευνών τις απόκρυφες επιθυμίες μας, οτιδήποτε κρύβαμε στα σκοτάδια του μυαλού μας και θεωρούσαμε ως ταμπού, αν υπάρχουν και θα αποδείξουμε πως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο ακόμη και στο κρεβάτι.
Το 2013 είχε δημοσιευθεί μια μελέτη στο The Journal of Se xual Medicine. Η μελέτη έδειξε πως τα άτομα που έχουν προσθέσει στην ερωτική τους ζωή το σαδομαζό στοιχείο, αποδείχθηκε πως διέθεταν καλύτερη ψυχολογική υγεία. Ήταν λιγότερο νευρωτικοί, πιο εξωστρεφείς, ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, πιο ευσυνείδητοι και λιγότερο ευαίσθητοι στην απόρριψη. Με απλά λόγια, άφησαν τον εαυτό τους ελεύθερο να εκφραστεί χωρίς =πίεση κι ένιωσαν πολύ καλύτερα. Κατάλαβαν πως με το να αφήνεσαι ολοκληρωτικά στο πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής τους το ερωτικό, τότε πολύ απλά μπορείς να είσαι έτσι και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής σου.
Έτσι λοιπόν η κατά κάποιους διαστροφή αποκτά καταπραϋντική και κατευναστική δράση. Σαν μυοχαλαρωτικό χάπι. Και όχι, δεν είναι ντροπή, δεν είναι απαγορευτικό και δεν ενδιαφέρει κανέναν πέρα από σας τους ίδιους το πώς θα επιλέξετε να έρθετε σε επαφή. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο οριοθετούμε εμείς μέχρι πού θα παίξουμε. Η αίσθηση της υποταγής και της κυριαρχίας, το «πάνω χέρι» δυναμώνει το αίσθημα της δημιουργικότητας, της αυτοπεποίθησής μας.
Η ιστορία έχει καταγράψει τα φετίχ σημαντικών προσωπικοτήτων, ανθρώπων της Τέχνης, της Πολιτικής, της Φιλοσοφίας. Έτσι λοιπόν το πιο πικάντικο κρεβάτι με τα στοιχεία αυτά, αποτελεί μέρος μιας παράστασης ρόλων στους οποίους θα μπλέκετε τα θέλω σας, καταλήγοντας να αποκτήσετε ψυχική ευεξία. Έχετε σκεφτεί πως κι η αυτοεκτίμησή μας ενισχύεται; Κι όμως. Νικάς το φόβο και την ντροπή ικανοποιώντας μέρος των επιθυμιών σου. Και στο τέλος, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην καλυτέρευση της ζωής σας. Η προσωπική σας επιτυχία της οποίας λιθαράκι της -γιατί όχι- αποτελεί και το κίνκι κρεβάτι.
Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε πως οι παραπάνω ερωτικές προτιμήσεις, αυξάνουν τη ροή του αίματος στον εγκέφαλό μας, βάζοντάς μας σε ψυχική ευφορία ενισχύοντας την ικανότητα της σκέψης μας να πρωτοτυπεί σε ιδέες κι εφευρετικότητα. Τέλος, βοηθάει στην αύξηση της κορτιζόλης- βασικής ορμόνης του στρες. Η φαντασία σε ό,τι αφορά το ερωτικό κομμάτι, μας κάνουν να αποζητάμε και περισσότερη επαφή για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία που δημιουργείται. Να έχουμε έντονη ερωτική δραστηριότητα, έντονες κορυφώσεις. Φαντάζεστε να βάζαμε και στοπ στις σκέψεις μας αυτές;
Μην το παλεύετε. Αφεθείτε και τολμήστε. Παίξτε και ρισκάρετε. Απελευθερωθείτε και δοκιμάστε. Αναθεωρήστε την ερωτική σας ζωή και σταματήστε να σκέφτεστε το πώς και το πρέπει. Κανένας δεν ξέρει τα θέλω σας και κανείς δε θα κριτικάρει το κρεβάτι σας. Απρόβλεπτα, απρόσμενα, σχεδιάστε κι εκτελέστε με πρωταγωνιστές εσάς τους ίδιους όλες τις κίνκι σκέψεις σας.
Ώσπου να φτάσετε στα όριά σας. Φτιάξτε καταστάσεις που αντέχετε. Η επαφή περνάει από το μυαλό. Κι έχετε αποκτήσει αφορμή να τρελάνετε το μυαλό του συντρόφου σας. Αναστατώστε τις αισθήσεις. Ήδη θα έχετε σκεφτεί και θα έχετε κοιτάξει γύρω σας τι θα χρησιμοποιήσετε. Χέρια ψηλά, ραντεβού στα τυφλά, το παιχνίδι της σιωπής, αντικείμενα του πόθου που βρίσκονται στην ντουλάπα σας. Τολμήστε. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Άλλωστε όπως είπε και ένας Γάλλος συγγραφέας «διαστροφή είναι η ηδονή που δεν έχετε δοκιμάσει». Ήρθε η ώρα της λοιπόν!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου