Πάνω από το 50% έχουν αυτοϊκανοποιηθεί με τη σκέψη σε πρώην

Αυτοϊκανοποίηση. Ως λέξη, ταμπού. Ως πράξη, ακόμα μεγαλύτερο ταμπού. Ως θέμα συζήτησης, δε, καυτή πατάτα από τις λίγες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φάκελος αυτός ανοίγει υπό εξαιρετικές συνθήκες, συχνά εκεί γύρω στα ξημερώματα, μετά από βραδιές με αλκοόλ- ή πίτσα και παγωτό, ανάλογα τι τύπος είναι ο καθένας. Και πάλι πάντως, δεν είναι σίγουρο ότι το συζητάμε με ειλικρίνεια, ούτε καν με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αιώνες προπαγάνδας κι ενίσχυσης ταμπού, προσπάθησαν να ρίξουν τον αυνανισμό στο πυρ το εξώτερο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από όποια πλευρά κι αν προσπαθήσει κανείς να προσεγγίσει το θέμα, μπορεί να πέσει τοίχο πεποιθήσεων, θρησκευτικών κι αστικών μύθων, με αποκορύφωμα το διαβόητο «θα τυφλωθείς». Και γιατί όλη αυτή η φασαρία; Τι κακό έχει κάνει, αλήθεια; Πέρα, ίσως, από μερικές κραυγές λίγο πριν την κορύφωση, μερικές πιο γρήγορες ανάσες και πολλά χαμόγελα χαράς, ευτυχίας θα τολμήσω να πω, στο τελείωμα;

Μα αυτά δεν ακούγονται και τόσο άσχημα και κάπου κοντά σε αυτή τη συνειδητοποίηση του προφανούς, άρχισε σιγά σιγά να έρχεται και η αποδοχή της πράξης, κυρίως από εμάς για τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάνοντας ένα ακόμα βήμα, αρχίσαμε να ψάχνουμε τρόπους, να μαθαίνουμε να ακούμε το σώμα μας και να απολαμβάνουμε τη διαδικασία. Έλα όμως που, ενώ όλα πήγαιναν καλύτερα, καλά, υπέροχα κι είχαμε αρχίσει να βρίσκουμε το ρυθμό μας και να αποδεχόμαστε τις φαντασιώσεις μας, εμφανίστηκε ο πρώην σύντροφός μας ως πρωταγωνιστής.

What? Και τώρα; Τι θέλει να πει ο ποιητής, ήτοι το μυαλό μας; Από πού κι ως πού τον κάλεσε και τι σημαίνει αυτό για εμάς; Μήπως σημαίνει ότι μας έχει μείνει απωθημένο; Ότι δεν είμαστε καλά στη νέα σχέση μας, αν έχουμε; Ή ότι δεν είμαστε έτοιμοι για νέα σχέση, αν ετοιμαζόμαστε να κάνουμε; Μήπως σημαίνει ότι ήταν το καλύτερο κρεβάτι της ζωής μας και δε θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε ή αντικαταστήσουμε ποτέ; Τα ερωτηματικά πολλά κι όσο για το να τελειώσουμε, δείχνει να απομακρύνεται μπροστά στη δικιά μας αγωνία και η ελπίδα για μια ανανεωτική επαφή εξανεμίστηκε, τουλάχιστον για τώρα.

Ψυχραιμία. Πριν βουλιάξουμε σε ερωτήσεις, απορίες, ανησυχίες κι αμφιβολίες, ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα λίγο πιο ρεαλιστικά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας αναφορικά με τις φαντασιώσεις, ο νυν παρτενέρ αποτέλεσε σύντροφο στο ερωτικό παιχνίδι του μυαλού, σε 69% των αντρών και 60% των γυναικών. Στη δεύτερη θέση, ωστόσο, και με μικρή διαφορά στο ποσοστό, συγκεκριμένα σε 58% των αντρών και 48% των γυναικών, παρτενέρ στις φαντασιώσεις ήταν οι πρώην σύντροφοι. Το ποσοστό δε, παρέμεινε ίδιο ακόμα και αν η νέα σχέση ήταν πρόσφατη κι άρα, θερμή.

Πριν νιώσουμε τη δέουσα ανακούφιση αφού αυτό που μας συνέβη δε φαίνεται να το πάθαμε μόνο εμείς, αλλά μάλλον το αντίθετο, ας σημειωθεί και ο ρόλος της φαντασίας στην ερωτική ζωή καθενός. Σύμφωνα με την Tracey Cox, ειδική για θέματα σχέσεων, «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την αγωνία να εξισορροπήσουν τα πλεονεκτήματα της μονογαμίας (αγάπη, άνεση, παιδιά, υποστήριξη) με τα μειονεκτήματα (να πρέπει να πεις όχι στον πειρασμό). Μια ζωή πλούσια σε φαντασιώσεις μπορεί να είναι η λύση για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.»

Πέρα από την εξισορρόπηση, δε, πληθώρα ερευνών αποδίδουν στην αυτοϊκανοποίηση οφέλη για την υγεία, προστασία του προστάτη του άντρα αλλά και της υγείας του κόλπου και του αναπαραγωγικού συστήματος στις γυναίκες. Αλλά σημαντικά φαίνονται τα οφέλη και για την ψυχική ευεξία. Και ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε την έκρηξη ενδορφινών και την, ομολογουμένως ευεργετική, δράση τους στην ψυχολογία μας;

Αλλά αλήθεια είμαστε καταδικασμένοι να μοιράζουμε το χρόνο μας στο κρεβάτι μας ανάμεσα σε νυν και πρώην; Κάθε άλλο. Οι φαντασιώσεις μας είναι από τα λίγα πράγματα που μπορούμε να σκηνοθετήσουμε κατά τις ορέξεις και προτιμήσεις μας. Αν θα συμμετέχει ο πρώην σύντροφός μας γιατί είχαμε μαζί μια έντονη στιγμή ή γιατί απλά τον θεωρούμε καλύτερο πρωταγωνιστή για τη συγκεκριμένη σκηνή που φαντζόμαστε είναι οκ. Δηλαδή, για παράδειγμα, αν το σενάριο στο μυαλό μας λέει έρωτας σε τζακούζι και ένας σύντροφος μας -νυν ή πρώην- αντιπαθεί το νερό, είναι πιο λογικό να διαλέξουμε έναν άλλο για τη συγκεκριμένη σκηνή. Απ’ την άλλη αν το μυαλό μας τον φέρει δίπλα μας, εκεί πάνω στην κρίσιμη στιγμή, χωρίς σχεδιασμό, ακόμα και χωρίς να μας ρωτήσει, ίσως κάτι παραπάνω γνωρίζει και καλύτερα να το ακούσουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι δεσμευτικό ούτε σημαίνει ότι θα είναι μονίμως αυτός ο πρωταγωνιστής.

Αλλά ακόμα κι αν συνειδητά επιλέγουμε τον πρώην δεσμό μας ως συμπρωταγωνιστή, αυτό δεν έχει απαραίτητα κάτι να δηλώσει ούτε για τη σχέση που είχαμε μαζί του ούτε γι’ αυτή στην οποία βρισκόμαστε. Η επιλογή του πρώην συντρόφου γίνεται κάποιες φορές ακριβώς για να μην επιφορτιστεί η υπάρχουσα σχέση μας με μια σκέψη. Άλλωστε με το σύντροφό μας μπορούμε να κάνουμε τη φαντασία μας πράξη ενώ είναι παρών. Με πιο απλά λόγια, καίμε νοητά τον πρώην σύντροφό μας για να μη μειώσουμε το ερωτικό μας πάθος και την ένταση της επαφής με τον τωρινό μας σύντροφο.

Όσο για το σενάριο που λέει ότι είχαμε το καλύτερο κρεβάτι της ζωής μας με την πρώην σχέση μας που συντροφεύει τη φαντασία μας, κανείς δεν μπορεί να πει ποτέ με σιγουριά ποιο ήταν το καλύτερό του. Τουλάχιστον έως ότου πάψει να το κάνει. Κι αυτό, μάλλον, απέχει χρονικά πολύ. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, αρκεί να θυμόμαστε ότι ένας σκηνοθέτης πάντα διαλέγει το καλύτερο καστ για το έργο του. Και τι είναι καλύτερο από μια ταινία μικρού μήκους που οι ίδιοι γράφουμε σενάριο, κάνουμε σκηνοθεσία και πρωταγωνιστούμε, με τελικό στόχο την κορύφωσή μας; Ας φροντίσουμε να γίνει η διανομή ρόλων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο χωρίς ταμπού, άγχος και προεκτάσεις που μπορεί να μειώσουν την απόλαυση. Αφού θα παίξουμε που θα παίξουμε, ας αξίζει.