Μην ανησυχείτε, μπορεί το όνομα να είναι λίγο περίεργο, αλλά η στάση αυτή δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό βούτυρο ή οποιοδήποτε “απλώσιμο” τρόφιμο (εκτός κι αν σας αρέσει αυτό, οπότε keep going). Πρόκειται όμως για μια πολύ δυνατή στάση που περιλαμβάνει τους ώμους, τη θέση οκλαδόν και μέρη του σώματος σε σχηματισμούς στους οποίους δε βρίσκονται συνήθως, οπότε δε θα την αποκαλούσαμε απαραίτητα φιλική προς τους αρχάριους.
Η ανταμοιβή; Όταν και οι δύο σύντροφοι είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν προσπάθεια, η στάση του butter churner προσφέρει βαθιά, άμεση διέγερση για τον κόλπο και τον προστάτη. Για να μην αναφέρουμε την έξαρση της αδρεναλίνης που έρχεται όταν δοκιμάζεις κάτι διαφορετικό και, εδώ που τα λέμε, αρκετά δύσκολο!
Πώς το κάνετε λοιπόν; Ο δέκτης -ή αλλιώς το “βούτυρο” σε αυτό το σενάριο- ξαπλώνει ανάσκελα και γυρίζει πίσω στους ώμους του, σηκώνοντας τον πισινό και τα πόδια του σαν να κάνει στάση ώμων στη γιόγκα. Ο δότης -ή αλλιώς ο “αυτός που αλείφει”- κάνει σκύψιμο πάνω από τον πισινό του συντρόφου του, χρησιμοποιώντας τους μύες των ποδιών του για να στηρίξει το βάρος του. Για διεισδυτικό σ3ξ, ο δότης μπορεί να βυθιστεί πάνω-κάτω ή να κάνει κύκλους με τους γοφούς του. Ακούγεται εύκολο, αλλά αν δεν έχετε γυμνάσει κοιλιακούς και ραχιαίους, θα πάθετε κράμπα.
Αξίζει τον κόπο; Ναι 1000%.
Η κλασική εκδοχή:
Ο δέκτης παίρνει μια στάση στους ώμους, σηκώνοντας τα πόδια και τον πισινό του στον αέρα και στηριζόμενος με τα χέρια του στο πάτωμα πίσω του ή στους αγκώνες του με τα χέρια να στηρίζουν τους γοφούς του. Τα πόδια του είναι λυγισμένα μπροστά από τον δότη. Ο δότης κάθεται οκλαδόν πάνω από τον παρτενέρ του, με τα πόδια σε κάθε πλευρά. Και τα δύο άτομα πρέπει να ενεργοποιήσουν τον κορμό τους για να το καταφέρουν αυτό. Θα είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους που κάνουν γιόγκα ή πιλάτες, αυτό είναι βέβαιο.
Η εύκολη εκδοχή:
Κάντε τη στάση λίγο πιο εύκολη, ακουμπώντας σε έναν τοίχο για μεγαλύτερη στήριξη. Ο παραλήπτης ουσιαστικά ξαπλώνει στο πάτωμα, ενώ σηκώνει τον πισινό και τη λεκάνη του για να εφάπτωνται στον τοίχο. Ο δέκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει τον τοίχο για να κρατήσει την ισορροπία του, ή να κάνει ένα βαθύ κάθισμα στηρίζοντας σε αυτόν την πλάτη του και ουσιαστικά δρώντας ο ίδιος για στήριξη στον δέκτη, αντί για τον τοίχο, κρατώντας τα πόδια του.
