Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Απλώς στον έρωτα πρέπει να το θέλουν κι οι δυο, αλλιώς είναι πόλεμος. Υπάρχει η μία πλευρά, η αδιαμφισβήτητη, εκείνη της συναίνεσης που έχει όρια ξεκάθαρα και σαφή. Υπάρχει όμως κι η άλλη που αφορά έναν πόλεμο πιο έμμεσο και σε γκρίζες ζώνες. Είναι οι στιγμές που ανάμεσα στο ζευγάρι ξεκινούν τα παιχνίδια υπεροχής, εν μέσω μιας διαμάχης, έντονου διαπληκτισμού και νεύρων, σε καταστάσεις που τέλοσπάντων δε μυρίζουν λουλούδια ούτε έχουν την αίσθηση της απόλυτης χαράς κι απόλαυσης. Κι έτσι από το πουθενά, η ερωτική επαφή σταματά να αποτελεί έστω κι ενδεχόμενο. Μου πηγαίνεις κόντρα; Δεν παίζει να σ’ αγγίξω.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η τακτική “δε σου κάθομαι από πείσμα” είναι ένα όπλο για να τιμωρήσει ένας άνθρωπος το ταίρι του, που παράκουσε τις εντολές του. Ένα σαδιστικό παιχνίδι χειρισμού, με στοιχεία κακοποίησης, γιατί απλώς η άλλη πλευρά δεν υπέπεσε στις βουλές του. Η τιμωρητική αυτή συμπεριφορά απέναντι στον σύντροφό μας, σαν να του λέμε «να κι εγώ» ή «θα σου δείξω εγώ» κάθε άλλο παρά σεβασμό αποδεικνύεται πως δείχνει, αφού εκτός από το ότι βλέπουμε την ερωτική επαφή ως εργαλείο για να επιβληθούμε, είναι κι ο τέλειος τρόπος να δείξουμε στο ταίρι μας ότι δεν εκτιμάμε μία τι πρεσβεύει.
Εννοείται πως δε μιλάμε για τις περιπτώσεις που υπάρχει ασέβεια ή προφανής αποστασιοποίηση- πόσω μάλλον να μιλάμε για κακοποίηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις σαφώς και δεν έχεις καμία όρεξη να πλησιάσεις τον σύντροφό σου, ή να δείξεις τρυφερότητα κι ερωτισμό προσφέροντας τον εαυτό σου. Επίσης θεμιτό είναι να θέλεις κι εσύ μετά από έναν σας μεγάλο καβγά να πάρεις τον χρόνο σου να ηρεμήσεις πριν «ξαναβρεθείτε» κι επικοινωνήσετε σαρκικά. Δεν είναι συζυγικό ή σχεσιακό καθήκον η ερωτική επαφή, καθώς και τότε μιλάμε για ένα μέσο χειραγώγησης κι επιβολής.
Μιλάμε για εκείνες τις περιπτώσεις που το silent treatment προχωράει και σε σωματικό επίπεδο, κρατώντας μούτρα μέχρι να λυγίσει το ταίρι σου, αισθανόμενο τη διαρκή σου απόρριψη, την οποία κι επίτηδες υπερπροβάλλεις για να μειωθεί η αυτοεκτίμησή του. Το να μην επιστρέφεις μια αγκαλιά ή ένα φιλί, το να μιλάς υποτιμητικά για το σώμα ή τις επιδόσεις του στο κρεβάτι, να θέλεις να νιώθει πως δε σου αρέσει και δε σε ικανοποιεί, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι αλήθεια. Αδιανόητο να κακοποιείς το ταίρι σου στερώντας του τη σωματική επαφή, για τιμωρία. Αν δε ο σύντροφός σου θεωρεί την επαφή -όχι μόνο την καθαρά ερωτική- ως τη γλώσσα που αντιλαμβάνεται την αγάπη, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να πετύχεις τον σκοπό σου και να ενδώσει στον εκβιασμό σου, γιατί θα καταφέρεις να νιώθει ανάξιος αγάπης, δημιουργώντας τεράστιο πλήγμα στην αυτοεκτίμησή του.
Η συντροφικότητα, ο γάμος, ο έρωτας, η αγάπη, κανείς δεν είπε πως είναι πάντα εύκολα στοιχεία να βρει κανείς σε μια σχέση. Συμπορεύεσαι με τον άνθρωπο που επέλεξες πάνω σε όρια σεβασμού και συζήτησης κι αν τα βρείτε έχει καλώς, αλλιώς το λήγεις. Η ερωτική επαφή μεταξύ σας θα έπρεπε να είναι ένα παιχνίδι, μια σαρκική απόλαυση, κάτι που θα μοιράζεστε με σκοπό να έρθετε κοντά κι όχι να τεντώσετε ο ένας τα νεύρα και τις αντοχές του άλλου. Γιατι κι αυτό βιασμός είναι, απλώς δεν κάνει θόρυβο. Δε σημαίνει πως δε συμβαίνει όμως.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
