Τι είναι το «role play»; Παιχνίδι ρόλων σε απλή μετάφραση. Όχι, δεν προϋποθέτει την κτήση υποκριτικών ικανοτήτων. Είναι σαν ένα αόρατο ερωτικό βοήθημα. Πολύ πιο ευφάνταστο και παίρνει μεγάλες διαστάσεις αν υπάρχει οικειότητα και φαντασία, παράλληλα. Κάποιος θα έλεγε πως δεν μπορούν όλοι να το κάνουν, όμως η «ιστορία» δείχνει πως αν χαλαρώσουμε και δουλέψουμε το μυαλό μας με όρεξη μπορούν να επιτευχθούν τα απίστευτα.
Αρχικά, όλοι ανεξαιρέτως έχουμε νιώσει την ανάγκη εμπλουτίσουμε την ερωτική μας ζωή. Ούτε με το ζόρι, ούτε στημένα. Απλά ξεκινάμε ένα παιχνίδι και δίνοντας τη σκυτάλη στον άλλο, περιμένουμε να ανταποκριθεί. Δε γίνεται ούτε υπό πίεση ούτε προγραμματισμένα. Απλώς κατεβάζουμε μια ιδέα, ένα σενάριο και παίζουμε τον ρόλο μας διασκεδάζοντάς το. Είτε σαν γιατρός κι ασθενής, είτε σαν γυμναστής, είτε σαν κάποιος χαρακτήρας από ταινία, με ή χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, ξεκινάμε να φερόμαστε ως συγκεκριμένος ρόλος και μπαίνουμε σε έναν χαρακτήρα. Διαλέγουμε μια προφορά, μια καινούρια κίνηση, στήνουμε το κορμί μας διαφορετικά κι έτσι πειραματιζόμαστε εκ νέου με τη σεξουαλικότητά μας.
Το role play έρχεται για να ικανοποιήσει ερωτικά εκείνον που θέλει να τολμήσει αλλά δεν ξέρει πώς ή τον κρατούν οι ηθικοί του ενδοιασμοί. Έχουμε διάφορες φαντασιώσεις και πολλές απ’ αυτές δεν πραγματοποιούνται εξαιτίας του φόβου μας να τις ταιριάξουμε στην προσωπικότητά μας. Δεν τολμούμε καν να προτείνουμε σαν ιδέα ένα τέτοιο σενάριο, καθώς είμαστε πολύ φοβισμένοι σεξουαλικά, ακριβώς γιατί τα ταμπού έχουν κυριαρχήσει σε μεγάλο βαθμό στην ερωτική μας δραστηριότητα. Δεν έχουμε απελευθερωθεί οι ίδιοι αρκετά για να ικανοποιήσουμε τα «θέλω» μας. Ή έστω να ερευνήσουμε αν είναι μέρος αυτών στην κρεβατοκάμαρα.
Μπαίνοντας λοιπόν σε έναν ρόλο κι έναν χαρακτήρα έξω από τα στεγανά μας, εκτελούμε μια άκρως επαναστατική για τα συνήθη δεδομένα αλλά, παράλληλα, πηγαία πράξη. Μπορούμε να ξεφύγουμε από μια απλή, τυποποιημένη συνουσία και να φτάσουμε σε κάτι ολοκαίνουριο για μας και το ταίρι μας. Σαφώς, τις πρώτες φορές του καθενός ίσως είναι περίεργο και ξένο, ίσως κάποια γελάκια ξεφύγουν, όμως όταν πετύχει κάτι τέτοιο είναι ηδονικό. Προσθέτει τόση ερωτική ένταση που μπορεί να υποκαταστήσει την ύπαρξη των προκαταρκτικών. Σε βάζει σε μια διαδικασία αφύπνισης του εγκεφάλου που διεγείρει όλες τις αισθήσεις.
Προφανώς πρέπει να προϋπάρχει μια γενικότερη ιδέα για το τι αρέσει στον άλλο και τι τον διεγείρει. Έστω και μια απλή αναφορά. «Με ερεθίζει ο ρόλος το καθηγητή, του γιατρού». Έστω και σαν αστείο μπορεί να είναι το εφαλτήριο για ηδονικές ιδέες που θα δοκιμαστούν στον ενδεχόμενο παρτενέρ. Εφόσον υπάρχει η προαπαιτούμενη εγκεφαλική έλξη τότε τα επόμενα είναι στο χέρι των δυο -ή και παραπάνω- συμμετεχόντων.
Η επαφή είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη διεργασία. Ποτέ δε φτάνει σε τέλμα αν δεν το θελήσουν εκείνοι που συμμετέχουν σε αυτή. Δεν έχει τέλος, δεν καταντά ποτέ βαρετή αν η φαντασία κι η θέληση συνεχώς είναι σε αναβρασμό. Κοιτάς τον άλλο στα μάτια κι απλώνονται μυριάδες σενάρια στο μυαλό σου για το τι θες να κάνεις με τον άλλο. Κι αυτό είναι το κλειδί της όλης «φάσης».
Αν ποτέ δεν έχεις δοκιμάσει το «role play» κι αποφασίσεις να το δοκιμάσεις, μην αρκεστείς σε τυποποιημένες τακτικές. Δοκίμασε τον εαυτό σου, με «τακτ» και με τρόπο, πίστεψέ με, κι ο άλλος θα αφεθεί να δοκιμάσει εξίσου έναν ρόλο και να απελευθερωθεί από ενδεχόμενα ταμπού. Είναι μια απέραντη ανάγκη που ψάχνει τους καλύτερους και ποιοτικότερους τρόπους να εκφραστεί. Και το κάθε «ζευγάρι» ανθρώπων βρίσκει τους μοναδικούς, δικούς του συνδυασμούς, έτσι ώστε να πετύχει την ύψιστη ευχαρίστηση.
Όλους μας διεγείρει η ιδέα να υποδυθούμε κάτι που δεν είμαστε. Είτε με τεράστια υποκριτική επιτυχία, είτε με κάποιον άλφα ερασιτεχνισμό η όλη ιδέα της προσπάθειας για ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα μας καθιστά άκρως εγκεφαλικά όντα. Δεν εστιάζουμε μόνο στην ερωτική πράξη, αλλά σ’ ένα γενικότερο σκοπό. Κάτι το οποίο, σαν εγκεφαλικό όντα, κρατά σε μόνιμη εγρήγορση τη «θετική»σκέψη μας. Γεγονός το οποίο μας διεγείρει επί δύο.
Η επιτυχία της ερωτικής πράξης είναι εγκεφαλικά εξαρτώμενη από την ανθρώπινη φύση, τουλάχιστον. Γι’ αυτόν τον λόγο πριν κατηγορήσουμε μια αποτυχημένη συνουσία, πρέπει πρώτα να διερευνήσουμε κατά πόσον ήμασταν ερωτικά διεγερμένοι. Κατά πόσον θέλαμε απλώς την επαφή ή αν θέλαμε τον απέναντί μας ως οντότητα πρωτίστως. Τα παιχνίδια του μυαλού μιας βιολογικά ρυθμισμένης ύπαρξης, είναι τεράστια κι ανυπολόγιστα. Μένει να τα εξερευνήσουμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Στειακάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
