Σε σχέση με σταρ ροζ ταινιών

Αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν δει ροζ ταινίες, ίσως και να έχουν αναζητήσει κάποια στιγμή στη ζωή τους τις υπηρεσίες ενός επαγγελματία συνοδού. Πώς θα αντιμετώπιζες όμως κάποιον που θα βρισκόταν σε μια σχέση με ένα επαγγελματία της ερωτικής βιομηχανίας;

Οι περισσότερες σχέσεις έχουν μια ιδιότυπη και πολύπλοκη οντότητα που αποτελείται από όλα εκείνα τα στοιχεία και τα γεγονότα που την δημιούργησαν, τρέφεται από αυτά καθημερινά καθώς διαμοιράζονται ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς και ανακυκλώνονται έστω και ασυνείδητα στις αναρίθμητες καθημερινές σκέψεις.

Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά συμβαίνουν με έναν άνθρωπο που πρωταγωνιστεί σε αυτές τις ταινίες; Ή με ένα άτομο που εργάζεται ως συνοδός, και στα άμεσα επαγγελματικά του «καθήκοντα» είναι και η επί πληρωμή συνεύρεση; Πώς αντιμετωπίζεις μια πιθανή γνωριμία του συντρόφου σου με τους φίλους σου, την οικογένειά σου, τους συναδέλφους στην δουλειά;

Το αιώνιο δίλλημα να αποκαλύψεις την αλήθεια ή να πλάσεις ένα ευφυές σενάριο για το επάγγελμά του διαπερνά το μυαλό σου σαν καυτό σίδερο, και η απάντηση ποτέ δεν έρχεται με την ευκολία που θα ευχόσουν. Κι αν πάλι πεις την αλήθεια, ποιοι φόβοι ξεδιπλώνονται μπροστά σου και στέκουν αυστηροί κριτές στην επιθυμία της καρδιάς; Άραγε να υπάρχει αληθινό συναίσθημα εκεί ή έχεις πέσει και ο ίδιος θύμα πλάνης;

Από αυτό το σημείο και ύστερα, η καθημερινότητά σου αποτελείται από χιλιάδες εσωτερικές συγκρούσεις που διαδραματίζονται μέσα σου και από αλλεπάλληλες σκέψεις που σε κατακλύζουν αδυσώπητα. Αναρωτιέσαι αν θα έκανες τις ίδιες σκέψεις για κάποιον άλλο άνθρωπο και νιώθεις μέσα σου ξαφνικά να αναδύεται μία αβεβαιότητα, ένα βαθιά ριζωμένο στερεότυπο που εσύ ο ίδιος ταυτόχρονα προσπαθείς να καταρρίψεις. Είσαι ερωτευμένος με έναν σύντροφο που όταν σε φιλά το πρωί φεύγοντας για τη δουλειά, γνωρίζεις ότι εκείνος θα μοιραστεί το κορμί του με κάποιους άλλους, την ώρα που εσύ θα αναλύεις τους ισολογισμούς στο γραφείο. Και κάπου εκεί αρχίζεις να ισορροπείς επικίνδυνα ανάμεσα στη λογική και την απόλυτη παράνοια, το ταμπού και το στερεότυπο με την ελευθερία του έρωτα.

Τα στερεότυπα είναι ένα μηχανισμός άμυνας του κοινωνικού συνόλου απέναντι σε κάτι που δε γνωρίζει πλήρως, αλλά καθόλου δε νιώθεις προστατευτικό αυτόν τον μηχανισμό, μάλλον σαν επίθεση απέναντί σου μοιάζει που σε κατατρέχει και βάζει φρένο στα συναισθήματα που έχεις, πιστεύοντας ότι είναι αναγκαίο να βρεις αποδείξεις που να ισχυροποιούν τη σχέση σου.

Δε θέλεις να περιπλέξεις περισσότερο την κατάσταση, αλλά τα δεδομένα είναι απλά. Δε ζηλεύεις επειδή φαντάζεσαι τον σύντροφό σου σε περιπτύξεις με ένα άγνωστο άτομο, το γνωρίζεις ότι συμβαίνει αυτό με αυστηρή βεβαιότητα. Σοκαριστικό, αλλά απόλυτα ρεαλιστικό γεγονός το οποίο σε κοιτά κατά πρόσωπο.

Θέλεις να μοιραστείς αυτή την ανησυχία με τον καλύτερό σου φίλο, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλεις να γίνεις αποδέκτης κατάκρισης, χλευασμού και απόρριψης από εκείνον και σιωπάς, μένοντας μόνος μέσα σε ένα πλήθος αμφιβολιών. Όσο δύσκολο σου είναι να αποδεχτείς τη σκληρή και μειωτική κριτική του έξω κόσμου, άλλο τόσο δύσκολο είναι να πιστέψεις ότι ο σύντροφός σου απλά ασκεί ένα επάγγελμα, όπως όλα τα άλλα και παραμένει πιστός συναισθηματικά σε εσένα.

Άλλες φορές πιάνεις τον εαυτό σου να αμφισβητεί αυτή την πίστη, που φαίνεται να είναι αντίθετη με την παραμονή του συντρόφου σου σε αυτό το επάγγελμα. Ήσουν πρόθυμος να μπεις σε μια σχέση με έναν επαγγελματία ροζ ταινιών, αλλά σήμερα επανεξετάζεις την παραμονή σου σε αυτή, όσο εκείνος δε φαίνεται να επιλέγει αυθόρμητα εσένα, αλλά «εγωκεντρικά» εμμένει σε αυτό τον τρόπο ζωής. Φυσικά όλα αυτά κατά τη δική σου αυθαίρετη και πιθανώς λανθασμένη ερμηνεία, μακριά από τα όρια της λογικής που επιτάσσει την ατομική ελευθερία και αυτοδιάθεση, χωρίς να μειώνει στο ελάχιστο την συναισθηματική επένδυση του άλλου προς εσένα.

Και ενώ προσπαθείς να καταρρίψεις προκαταλήψεις και παραλογισμούς παλεύοντας με τον ίδιο σου τον εαυτό, η σύγκριση, αυτή η ανίκητη ανθρώπινη συμπεριφορά, έρχεται σαν λαίλαπα να γκρεμίσει κάθε έννοια προσωπικής αξίας και βεβαιότητας. Βλέπεις τον άλλον μόνο με την ιδιότητά του και αυτόματα ανάγεται σε αυθεντία ξυπνώντας κάθε κρυμμένη και υποβόσκουσα ανασφάλεια από τα τρίσβαθα της ψυχής σου. Έχει αμέτρητες εμπειρίες, πώς μπορείς εσύ να συγκριθείς μαζί του κι αν τελικά απογοητευτεί και αν δει τα ψεγάδια στο ταλαιπωρημένο σώμα σου, που καθόλου δε μοιάζει με αυτό στις ανάλογες ταινίες και άλλα πολλά ευφάνταστα επιχειρήματα, ούτε στο ελάχιστο θετικά για εσένα και την ψυχική σου υγεία.

Μετά από λίγο, ίσως και με τη συμβολή του συντρόφου σου, καταφέρνεις και ξεπερνάς και αυτό τον σκόπελο της σχέσης σας, και τότε φτάνεις σε ένα σημείο καμπής, το οποίο θα καθορίσει τόσο την εξέλιξη και το προσωπικό σου σύστημα αξιών. Στο δίλλημα να γνωρίσεις ή όχι τον σύντροφό σου στους φίλους σου, ίσως και στην οικογένειά σου, κάθε πιθανό σενάριο ενέχει τη δική του κινδυνολογία.

Ξαφνικά όλα τα ανέκδοτα που έχεις ακούσει, τα κακεντρεχή και άσκοπα σχόλια, τους αφορισμούς, το αίσθημα ντροπής και τους συνωμοτικούς ψιθύρους, όλα ξαφνικά μοιάζουν να σε αφορούν. Ακόμα και αν όλα μοιάζουν φυσιολογικά όταν βρίσκεσαι μαζί με τους δικούς σου ανθρώπους, στην ευτυχή εκδοχή της πλήρους αποδοχής της σχέσης σας, ποιος ξέρει πραγματικά πόσα σχόλια και πόση επίκριση κρύβονται ακόμα και σε ένα απλό κούνημα του κεφαλιού, όταν εσύ δεν είσαι εκεί να προστατεύσεις την επιλογή σου. Και να φανταστείς πως όλοι έμοιαζαν απελευθερωμένοι και απενοχοποιημένοι, τελικά τους βρίσκεις όλους υπόλογους της ίδιας της ελευθεριότητας που προέβαλαν κάποτε μπροστά σου.

Τελικά αναρωτιέσαι αν κι εσύ ακόμα του έδωσες μια πραγματική ευκαιρία.

Κι όμως, η επαγγελματική ιδιότητα, όσο κι αν επηρεάζει, δε διαχωρίζει σε κάστες, καλών και κακών. Κανένα άτομο δεν ανταλλάσσει το σώμα του έναντι ενός χρηματικού αντίτιμου, απλά προσφέρει μια υπηρεσία και σίγουρα δεν πουλά την ψυχή του σε κανέναν.

Ίσως για λίγο να την προσφέρει ανόθευτα σε εσένα, με αντάλλαγμα να αναγνωρίσεις σε εκείνον την ανθρώπινη υπόσταση και την ευαισθησία του. Μόνο αυτό.