Σ3ξ με κλέφτη: Γιατί παραμένει μία από τις πιο δυνατές μας φαντασιώσεις

Αν και η επιστήμη της ψυχολογίας έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό πια, υπάρχουν ακόμα θέματα που δεν έχουν  εξερευνηθεί ή αναλυθεί πλήρως. Ένα θέμα που αποτελεί μυστήριο όσο αναφορά τον τρόπο λειτουργίας, τα γιατί και το υπόβαθρο που το χαρακτηρίζει, είναι οι σ3ξουαλικές φαντασιώσεις. Κι αυτό γιατί η ικανότητά μας να δημιουργούμε στη φαντασία μας εικόνες και σενάρια ερωτικού περιεχομένου στοχεύοντας την ηδονή και τη σ3ξουαλική διέγερση (oρισμός), το ότι κατασκευάζουμε, δηλαδή, μόνοι μας μια ταινία ή εικόνα φαντασίας με ερωτικό περιεχόμενο, είναι αρκετό για να κλείσει τον δρόμο σε οποιαδήποτε μορφή εξερεύνησης και έρευνας επ’ αυτού.

Παρότι η δημιουργία φαντασιώσεων είναι κάτι που όλοι κάνουμε, για τον περισσότερο κόσμο η ύπαρξή τους και μόνο στο κεφάλι τους, τούς κάνει να νιώθουν άβολα, ενοχικά, ντροπή κάποιες φορές. Ανάλογα με το περιεχόμενο αυτών των φαντασιώσεων συνδυαστικά με την προσωπικότητα -ιδεολογία / αντιλήψεις – αξίες- του ατόμου, αρκετές φορές προκαλούν προβληματισμό για το κατά πόσο είναι σωστό ή λάθος να τις έχει ή φοβάται πιθανό ενδεχόμενο να στιγματιστεί ή το να αλλάξει η εικόνα που έχουν οι άλλοι ή το ταίρι τους. Ως εκ τούτου, δύσκολα θα εξωτερικεύσει αυτές τις εικόνες, πόσω μάλλον να γίνουν υποκείμενα έρευνας και ψυχολογικής ανάλυσης.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, όμως, οι σ3ξουαλικές φαντασιώσεις αποτελούν μέρος της ωριμότητας και τρόπος ολοκλήρωσης της σ3ξουαλικότητάς μας, καθώς μέσω αυτών μπορούμε να αυξήσουμε τη διέγερση και την ένταση του οργ@σμού στη διάρκεια της επαφής ή τον αυν@νισμό, αλλά και να ανακαλύψουμε το σώμα μας και την απόλαυση σε πιο μικρές ηλικίες. Και φυσικά δεν παραλείπουν να επισημάνουν ότι η ύπαρξή τους αποτελεί μέρος μιας υγιούς σ3ξουαλικής ζωής κι όχι λόγος να κρίνεται κανείς για  την ποιότητα και το ήθος του.

Αν και λίγες είναι οι έρευνες που υπάρχουν στη διάθεσή μας αυτή τη στιγμή, έχει αποδειχτεί ότι η πιο κοινή φαντασίωση των γυναικών είναι «η φαντασία βιaσμού». Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα των Bivona, Critelli και Clark (2012) (το δείγμα αποτελούνταν από 355 γυναίκες δύο κρατικών πανεπιστημίων στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες) το 62% των γυναικών έχει φαντασιώσεις για κάποιο είδος μη συναινετικής σ3ξουαλικής επαφής τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, το 14% εξ αυτών έχει τέτοιου είδους φαντασιώσεις τουλάχιστον κάθε εβδομάδα και το 9% – 14% τις σκέφτεται πιο συχνά ή είναι οι αγαπημένες τους φαντασιώσεις. Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα της έρευνας του Lehmiller (2018) όπου σε δείγμα 4.175 ενηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαπίστωσε ότι τα δύο τρίτα των γυναικών στη μελέτη και οι μισοί άνδρες, είχαν φαντασιώσεις βιaσμού.

Θα έλεγε κανείς ότι είναι εντυπωσιακά υψηλό ποσοστό και για τα 2 φύλα, η συγκεκριμένη φαντασίωση. Για όσους, όμως, δεν την έχουν ακούσει ή φανταστεί θα πούμε λίγα λόγια πριν την αναλύσουμε παρακάτω. Δεν είναι τίποτα πολύπλοκο και σίγουρα δεν περιλαμβάνει την έννοια της βίας όπως τη μεταφράζουμε σε έναν βι@σμό στην εγκληματική του διάσταση. Θα λέγαμε πως είναι παιχνίδι ρόλων φαντασίας, στο οποίο ο ένας σύντροφος υποδύεται τον υποτακτικό (το θύμα) και ο άλλος τον κυρίαρχο (τον εισβολέα). Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η φαντασίωση -εξαιρετικά κοινή- του να είμαστε τα θύματα μιας διάρρηξης, από έναν άνθρωπο με τον οποίο έπειτα κάνουμε σ3ξ. Κοινώς, να πάνε να μας κλέψουν το σπίτι, αλλά τελικά να βρεθούμε ανάσκελα στο κρεβάτι μας.

Ποιος είναι ο λόγος που οι πλειονότητα από εμάς κατασκευάζουμε αυτές τις εικόνες;

Αυτή η αίσθηση σ3ξουαλικής περιπέτειας ή εκτεταμένης σ3ξουαλικής εξερεύνησης σε ελεγχόμενο περιβάλλον, η ύπαρξη της δικαιολογίας ότι εφόσον αναγκαστήκαμε να το κάνουμε δεν μπορεί κανείς να μας θεωρήσει υπεύθυνους, άρα έχουμε έναν ασφαλή χώρο που δε θα κριθούμε για το πώς και τι μας αρέσει να κάνουμε, ο έλεγχος που μπορεί να έχουμε ή το να δίνουμε τον έλεγχο σε κάποιον άλλον, αποτελούν κάποιους από το πιο συνήθεις λόγους. Σε αυτό το σημείο θα προσθέσω τα λόγια του David W. Wahl Ph.D. (κοινωνικός ψυχολόγος και ερευνητής σ3ξ): «Πρέπει να τονιστεί αρχικά ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ο συναινετικός βι@σμός. Οι όροι φαντασία βι@σμού, αναγκαστική σ3ξουαλική φαντασία ή παιχνίδι βι@σμού είναι εσφαλμένες ονομασίες. Εάν ένα άτομο συναινεί στη σ3ξουαλική συμπεριφορά, τότε δεν πρόκειται για βι@σμό ή αναγκαστικό σ3ξ. Οι συμπεριφορές που προέρχονται από τη φαντασία βι@σμού είναι πλήρως συναινετικές. Μπορεί η ιδέα να είναι η αναγκαστική σ3ξουαλική επαφής για πολλά άτομα, αλλά στην πραγματικότητα δε θέλουν σε καμία των περιπτώσεων να βι@στούν.» Τις περισσότερες φορές, όσοι αναφέρουν ότι έχουν φαντασιώσεις αυτού του είδους, έχουν θετική σ3ξουαλική στάση και υψηλό επίπεδο σ3ξουαλικής αυτοπεποίθησης.

Καλώς ή κακώς το κεφάλαιο «σ3ξουαλικές φαντασιώσεις» μένει ανοιχτό για περαιτέρω έρευνα σε πολλά πεδία όπως είναι η συσχέτισή του με παιδικά τραύματα. Ίσως έχει κάτι σημαντικό να μας δείξει η διερεύνησή του, αλλά για την ώρα ένα είναι το σημαντικό. Όσο η φαντασίωση παραμένει στον φανταστικό κόσμο του κεφαλιού μας, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται κάτι ντροπιαστικό ή να κρίνεται ο χαρακτήρας μας. Πραγματικά, είναι ο μόνος χώρος που μας έχει απομείνει όπου έχουμε τον απόλυτο έλεγχο, την απόλυτη ελευθερία μας, που κανείς δεν μπορεί να χακάρει. Ας τον απολαύσουμε χωρίς ενοχές και κριτική κι ας εκπαιδευτούμε να αντιλαμβανόμαστε τι μας συμβαίνει και γιατί.

Οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν είναι: 1, 2, 3, 4, 5